Ik ben een heel intens mens (Inge Rombouts)

Haar studie optometrie maakte ze niet af. Ze woonde en werkte een paar jaar in Londen en later in Australië. Ze was lang professioneel actief in de Belgische modewereld en studeerde intussen marketing in avondonderwijs.

Inge Rombouts (43) is nu als sales- en marketingmanager aan de slag in een televisieproductiehuis.

Na 22 jaar in de modewereld – Inge Rombouts werkte voor Ann Demeulemeester, Stephan Schneider en Xandres – zit ze nu midden de auto’s. Fleet TV maakt televisieprogramma’s over auto’s. In de garage staat een Ford Mustang als bedrijfswagen.”Het was geen bewuste keuze om de modewereld achter mij te laten”, zegt ze.”Deze job is mij overvallen. Maar het klikte met het bedrijf en het is een heel uitdagende opdracht waarin ik mijn marketingopleiding meer kan gebruiken dan voorheen.”

“Op mijn twintigste ben ik in Londen beland in het spoor van mijn eerste grote liefde, een muzikant die ik leerde kennen op het Notting Hill Gate Carnival. Uiteindelijk werkte ik er bij Brown’s als aankoper. Londen is duur en ik wilde ook wel reizen, dus had ik een tijd ’s avonds nog een tweede job in een trendy dancing, de Subterrania, waar iedereen passeerde. Mijn ouders waren niet verbaasd dat ik wegtrok, ik woonde al sinds mijn achttiende alleen en had ambitie. De hokjesmentaliteit hier lag me niet. Je was in de jaren tachtig punk of freak of snob. Ik wou daartussen hangen, overal vrienden hebben.”

“In die vijf jaar Londen ging mijn wereld open. Mijn leven was heel intens, ook beladen met veel drama, zeker niet altijd makkelijk. Maar alles kon. Ik was manager van een postorderbedrijf en liep rond in een pantershortje. Zoiets kon je je hier niet voorstellen.”

“Toen ik in Londen woonde, stierf een vriend op zijn vijfendertigste aan aids. Dat was iets heel nieuws voor ons. Ik heb me goed geïnformeerd en met een vijftal hebben we hem begeleid tot zijn dood. We hebben samen nog veel plezierige dingen gedaan. Het was een trieste maar ook leerrijke ervaring. Op dat moment besloot ik dat ik iets moest ‘doen’ met mijn leven. Ik kocht een ticket naar Indonesië en Australië, het begin van mijn reizen.”

“Bij een van mijn tussenstops in Antwerpen, leerde ik Sven kennen. Hij is een tijd met mij meegereisd, maar ik wou weer naar Australië. Toen ik zeven maanden later in Antwerpen aankwam, wachtte hij daar op mij en zei dat ik voor hem dé vrouw was. We zijn dan samen gaan wonen.”

“Getrouwd zijn we later, ‘per ongeluk’. Ik wilde een eigen zaak opzetten en tegelijk kochten we een appartement. Trouwen was de enige oplossing om privé en zakelijke belangen te scheiden. Bij dat huwelijk had we echter geen van beiden romantische gedachten. Nu nog, voel ik me niet mevrouw Van den Broeck, ook al zijn we al tien jaar getrouwd van de zestien dat we samen zijn en hebben we een zoon van twaalf en een dochter van negen.”

Schoonheid – Lelijkheid

“Mensen ontmoeten die dezelfde waarden hebben als ik, dat brengt schoonheid in mijn leven. Ik stoor mij aan oppervlakkigheid. Die is waarschijnlijk te wijten aan het teveel aan informatie dat op ons afkomt. In ons Mortselse straatje ben ik een paar zeer toffe mensen tegengekomen. Dat doet me goed. Toen ik jonger was, dacht ik dat er maar weinig mensen leefden met de waarden die ik van thuis had meegekregen. Er is mij van jongs af aan een enorm rechtvaardigheidsgevoel bijgebracht, verdraagzaamheid ook, openheid en eerlijkheid. In mijn carrière is dat soms negatief geweest.”

“Menselijke schoonheid zit voor mij vanbinnen. Niemand hoeft voor mij fysiek perfect te zijn, karakter spreekt mij aan. Als je in de mode werkt, moet je maat 38 zijn. Toen ik tegen het einde van mijn tweede zwangerschap een zwaar ongeluk kreeg, zat ik maanden in een rolstoel en ik moest daarna opnieuw leren lopen. Het zwangerschapsvet ging niet meer weg. Voor mij was dat niet erg, ik kon me van die dwang gemakkelijk distantiëren. Maar het is spijtig dat mensen niet verder kunnen kijken dan het uiterlijk. Ik hoor vriendinnetjes van mijn negenjarige dochter al zeggen dat ze ’te dik’ zijn.”

“Vrouwen leggen zichzelf hoge eisen op, mannen hebben het daar niet moeilijk mee. We zouden beter moeten weten. We hebben moeten vechten om onze plaats naast de man te krijgen, dan moeten we ons toch geen complexen laten opdringen door andere vrouwen Ik geloof en hoop toch dat er een reactie aan het groeien is tegen die schoonheidsdwang.”

Schoonheid – Lelijkheid

“Ondraaglijk lelijk vind ik extremisme, racisme, onverdraagzaamheid. Ik heb het zelfs moeilijk met mijn kinderen die ruzie maken, al zal dat wel normaal zijn. Onverdraagzaamheid begint thuis, vind ik. In je gezin moet je de verdraagzaamheid kunnen grondvesten, anders zal het in de maatschappij ook nooit lukken. Mensen zijn blijkbaar bang voor moslims. Ik wil daar inzicht in verwerven, ik heb het boek Islam for dummies gekocht. Hier in onze gemengde straat zet ik met Fatima, een Marokkaanse vriendin, een project op. Zij is een fantastische modeontwerpster en wil haar eigen bedrijfje opstarten. Ik vraag me echt af waarom zo veel Belgen het moeilijk hebben met mensen als Fatima ? Zij is hier opgegroeid, wij kunnen samenwerken, wij kunnen lachen om dezelfde dingen. Zij is ambitieus, haar kinderen doen het goed op school. Natuurlijk zijn er ook verschillen tussen ons, maar die storen mij helemaal niet. Ik vind niet dat onze samenleving zich voldoende openstelt voor wie van ver komt.”

“Ik heb altijd willen weten hoe de anderen waren. Nadat ik uit Australië terugkwam, had ik een winkel van aboriginal art. In Australië heb ik veel opgetrokken met Aboriginalvrouwen, ik heb hun betoverende wereld ontdekt. Hun kunst blijft mij fascineren. Reizen en mensen ontmoeten heeft mij rijker gemaakt. Toch vraag ik me soms af of we geen loerders zijn ? Is het niet om onze eigen drang naar exotisme te bevredigen dat we op hen af gaan ?”

“Ik ben optimistisch en positief grootgebracht en probeer altijd het goede en het mooie te zien. In alle situaties probeer ik het beste naar boven te halen. Wij hebben heel wat tegenslagen gekend, ik heb twee zware accidenten meegemaakt, mijn man heeft een ernstig auto-ongeval gehad. Onze dochter onderging een zware operatie op elf maanden. Als koppel kun je aan zoveel tegenslag kapotgaan. Maar wij blijven lachen, want per slot van rekening hebben we het nog altijd heel goed. Mensen hier beseffen dat onvoldoende. Wij denken in België ook onvoldoende na over het beeld dat we aan de buitenwereld tonen, denk maar aan die ellenlange politieke crisis, aan de stakingen in de auto-industrie. Waar gaat dat nu over ? Hoe leg je aan de wereld uit hoeveel regeringen wij hebben, waarover er hier voortdurend gebakkeleid wordt ?”

Wijsheid – Dwaasheid

“Als puber was ik heel moeilijk. Ik dacht dat ik het allemaal wist. Later ben ik met de staart tussen de benen wel bij mijn ouders aangekomen om hen te vertellen dat ik besefte hoe moeilijk ik het hen gemaakt had. Ze hebben er hartelijk om gelachen.”

“Toen ik op mijn twintigste in Londen aankwam en mij helemaal kon ontplooien, heb ik beseft hoe nuttig de waarden waren die mijn vader en mijn moeder mij meegaven. Vóór Londen was ik enorm zwart-wit. Daar werd dat niet aanvaard. Er waren meer grijswaarden, wat ik in het begin hypocriet vond. Dat bleek helemaal niet zo te zijn, het is leefbaarder om mensen niet direct alle kwetsende waarheden in het gezicht te slingeren.”

“Ik ben mijn ouders heel dankbaar voor de vrijheid die ze mij gaven. Ik vroeg altijd hun mening en vertelde wat ik van plan was en het was altijd goed. Nooit probeerden ze me op andere gedachten te brengen. Dat vertrouwen was geweldig. Ook het weten dat ik altijd welkom was, wat er ook gebeurde. Nu nog heb ik een sleutel van het appartement van mijn ouders. Dat vinden mijn kinderen heel bijzonder. Ze beseffen dat we daar altijd terechtkunnen.”

“Ik denk dat het voor mijn man Sven veel moeilijker is geweest. Zijn ouders zijn gescheiden en er waren veel problemen. Hij sloot zich af, had meer behoefte aan veiligheid en zekerheid. Dat alles doet mij beseffen hoe belangrijk de basis is die je kinderen meegeeft. Mijn kinderen moeten voelen dat ze altijd terug naar hier kunnen, wat ze ook meemaken.”

Wijsheid – Dwaasheid

“Dat dwaze en zotte is er met het ouder worden wat uitgegaan. Ik ben een heel intens mens en kan ergens compleet voor gaan. In mijn eigen belang probeer ik dat nu wat meer onder controle te houden. Als je ouder wordt, moet je een balans zoeken, het kan niet altijd meer zo impulsief als vroeger. Ik was altijd ambitieus, hongerig naar iets nieuws.”

“Ik heb mijn winkel, Terra Australis, moeten opgeven door mijn eerste ongeval. Maar een eigen bedrijf, dat komt er nog wel eens van. Al voel ik mij nu perfect bij het feit dat ik in loondienst ben, die drive blijft.”

“Ik heb beslist fouten gemaakt, maar daar moet je uit leren. Door meer na te denken vooraleer te handelen, probeer ik dat nu te vermijden. Mensen die geen lering trekken uit hun misstappen, die vind ik dom.”

“Wie met oogkleppen op rondloopt, is ook dom in mijn ogen. Ik vind het bijzonder spijtig dat mensen zich uitsluitend concentreren op hun eigen kleine plek en het venster op de wereld niet vinden, terwijl alle communicatiemiddelen dat mogelijk maken. Het is een plicht je kinderen aan te zetten te zien wat er op de aardbol gebeurt, wat goed is en wat slecht.”

kracht – Zwakte

“Mijn enorme gedrevenheid is mijn kracht. Ook thuis ben ik degene die zegt wat we gaan doen. Ik neem iedereen op sleeptouw. Maar ik heb aangevoeld dat ik daar een rem op moet zetten. Ik moet bijvoorbeeld leren dat ouder wordende kinderen zelf bepalen wat ze doen. Mijn zoon van twaalf kan ik niet meer inschrijven voor een workshop bij een tentoonstelling zonder dat hij dat wil. Daar wijst hij me zelf op. Het plezierige aan mijn leeftijd is dat ik alle kracht en wijsheid kan meenemen maar dat ik ook de rust kan vinden om het op een andere manier te bekijken.”

“Wij houden familievergaderingen, ook weer iets wat ik van thuis heb meegekregen. Dan zitten we rond de tafel en beslissen samen wat we doen op vrije dagen bijvoorbeeld, waar we met vakantie gaan, hoe we logees te slapen leggen, wat we zullen eten. We laten niet alle beslissingen over aan de kinderen, maar ze moeten wel het gevoel krijgen dat ze een stem hebben. Het is belangrijk dat kinderen leren keuzen te maken en ervoor te gaan. Ik heb nooit spijt gehad in mijn leven, omdat ik bewust gekozen heb voor alles wat ik deed.”

“Doordat ik veel gereisd heb en elders heb gewoond, besef ik beter dat het hier goed leven is, dat mijn roots in België liggen, dat hier waanzinnige weelde heerst. Ik ben zeker van plan om met de kinderen een wereldreis te maken. Ik wil hen leren dat het heel eenvoudig is je weg te rukken uit dit cocon en elders te gaan kijken. We beginnen klein, waarschijnlijk met een rugzaktrip door Griekenland volgend jaar.”

kracht – Zwakte

“Sinds ik kinderen heb, ben ik veel gevoeliger geworden. Ik heb het moeilijker in confrontatie met harde beelden en situaties op de televisie bijvoorbeeld. In reportages dan, niet in films. Misschien omdat ik nu ten volle besef hoe fragiel kinderen zijn, hoe hun leven kan kantelen.”

“Mijn impulsiviteit is zeker mijn zwakke kant. Ook mijn niet onder te schoffelen rechtvaardigheidsgevoel heeft mij op professioneel vlak soms parten gespeeld. Er wordt in zaken dikwijls verwacht dat je een bitch bent, maar ook daar wil ik correct, eerlijk en open handelen. Persoonlijke relaties zijn ook in de businesswereld belangrijk.”

“In de modewereld was het wel eens moeilijk. Ik ben daar mensen tegengekomen die vaak last hadden met zichzelf en daardoor dingen deden die volledig tegen mijn principes indruisten. Met zulke mensen stopt het dan voor mij. Het moet heel moeilijk zijn voor creatieve mensen, want ze krijgen voortdurend te maken met die harde, soms niet fraaie businesswereld. Er zijn er maar weinigen die de twee kunnen verzoenen.”

Door Tessa Vermeiren / Foto’s Saskia Vanderstichele