Het rode gevaar

In de rekken van de parfumerie valt deze dagen een overdaad aan rood op. Christian Dior brengt Hypnotic Poison uit, een “provocerend parfum voor een diabolische vrouw”, verpakt in een dieprode flacon. Voor Issey Miyake betekent rood energie. Zijn nieuwe parfum Le Feu d’Issey zit in een oranjerode “vuurbol”. Zelfs Yohji Yamamoto wikkelde Yohji Essential in rood zijdepapier.

Halfweg de jaren ’80 sloeg Poison van Christian Dior in als een bom. De zware, sensuele geur met de onconventionele naam werd een groot succes. Met veel voorstanders dus, maar ook met tegenstanders. In sommige restaurants in de Verenigde Staten mocht je niet binnen als je Poison droeg, het zou de andere gasten storen wegens te opdringerig. Meer dan tien jaar later heeft Poison nog altijd een kleine kern van verstokte fans. In 1994 kwam een lichtere versie uit: Tendre Poison, maar nu wil het huis Dior met het nieuwe Hypnotic Poison weer aansluiten bij het provocatieve concept van de originele geur. “Als je een parfum uitbrengt, probeer je de tijdgeest en de trends te vatten”, zegt Elisabeth Muscinesi, chef de produit van Hypnotic Poison. “Creativiteit en individualiteit zijn vandaag twee essentiële waarden. In de mode zie je een terugkeer naar hypervrouwelijkheid. De ontwerpen van John Galliano voor Dior zijn zeer vrouwelijk en ook provocerend. De tijdgeest en het nieuwe imago van Dior heeft ons ertoe aangezet om een parfum te creëren dat provoceert en verleidt.”

Er werd opnieuw gekozen voor de naam Poison omdat die in de hele wereld nog zo bekend is en overigens goed past bij het universum van Galliano. Volgens Muscinesi was John Galliano nauw betrokken bij de ontwikkeling van Hypnotic Poison. “Bij elke stap hebben we hem geconsulteerd. De kleur van de flacon was zijn idee. Hij wilde absoluut rood. Ook de reclamefoto is zeer couture.”

De Franse reclamegoeroe Jean-Baptiste Mondino fotografeerde een gevaarlijk en hypnotiserend kijkende Milla Jovovich in een couturejurk van Dior tegen een zinderend rode achtergrond. Maar ook de geur zelf moet een olfactorische schok veroorzaken. “We wilden een origineel parfum met een sterke persoonlijkheid”, zegt Muscinesi. “De eerste reacties waren uiteenlopend. Sommigen haten de geur, anderen zijn meteen verslaafd. Een parfum met een aparte persoonlijkheid kan niet iedereen aanspreken.” De creatie van de geur werd toevertrouwd aan de jonge neus Annick Menardo van de firma Firmenich. Menardo is een van de rijzende sterren in het wereldje: ze creëerde ook Black van Bulgari, Lolita Lempicka en Jaïpur pour Homme van Boucheron. Voor Hypnotic Poison (getypeerd als een amber-hout-muskgeur) werkte Menardo niet met de traditionele geurstructuur van aanzet, hart en staart. Vier intense akkoorden komen meteen vrij. Amaretto, met een zoetheid en tegelijk een bittere toets van amandelen, was haar uitgangspunt. Daar werden nog jasmijn, mos- en houttonen, vanille en musk aan toegevoegd.

De flacon heeft de appelvorm van de eerste Poison, maar is nu bloedrood, de dop rookgrijs. Een dun laagje vinyl over het glas zorgt ervoor dat de flacon warm aanvoelt. Naast de eau de toilette (30 of 50 ml spray, 1390 en 2200 fr.) wordt in beperkte oplage een luxe-editie eau de parfum (50 ml, 5800 fr.) uitgebracht met wel zeer Gallianeske allures: rond de hals van de flacon hangt een parelsnoer van Boheems kristal. “We streven naar een betere synergie tussen het couturehuis en de cosmetica-afdeling”, vertelt Leen Noordermeer, de Benelux-directeur van Parfums Christian Dior. “De packaging en de reclamecampagne voor de lippenstift Diorific was de eerste stap. Met Hypnotic Poison zetten we die stap nu ook voor de parfums.”

De uitnodiging voor de lancering van Feu d’Issey van Issey Miyake wekte grote verwachtingen op. Met zijn eersteling L’Eau d’Issey (1992) heeft Miyake immers school gemaakt. De minimalistische designflacon is een van de mooiste op de markt en de transparante watergeur zette de belangrijkste parfumtrend van de jaren ’90. Miyake moest dus zeer sterk uit de hoek komen om van een waardige opvolger te kunnen spreken. En dat doet hij. Met een gekruide en sensuele geur in een bolle flacon, een “vuurbol”.

Volgens Chantal Roos, directeur van Parfums Issey Miyake, is Feu d’Issey geïnspireerd op Pleats Please, de kleurrijke tweede kledinglijn van Miyake. “Pleats wordt gedragen door drukke carrièrevrouwen die veel reizen en die plezier hebben in het leven”, zegt Roos. “Miyake wilde die kleurige energie omzetten in een parfum. En energie betekent voor hem ook vuur.”

Miyakes vuurbol – in het blad WWD Great Balls of Fire genoemd – is weerom een prachtige flacon. In een transparante bol van synthetisch materiaal komen twee kegels samen, waardoor een prisma gevormd wordt dat verschillende tinten van oranje en rood laat zien. Ook de drukknop voor de spray is ingenieus: als je de bol opheft, valt een klepje naar beneden en kan je spuiten. Met één hand, in één beweging. Vuur vertalen in een geur was een minder evidente opdracht. Want vuur betekent ook rook, niet meteen een aangenaam ingrediënt. Parfumeur Jacques Cavalier creëerde een bloemige en kruidige houtgeur. In eerste instantie deed de geur mij denken aan Féminité du Bois – een prima parfum overigens – van Shiseido, maar dan toegankelijker. Wat niets afdoet aan de kwaliteit van Le Feu d’Issey: het blijft een aparte en originele geur, die zeker het potentieel heeft om een trendsetter te zijn. Wedden dat het rijk de komende jaren aan warme en kruidige parfums met een zoete toets is? (50 ml eau de toilette, 2200 fr., er werd ook een bodymilk en douchegel uitgebracht)

Met Hypnotic Poison en Le Feu d’Issey is het rode verhaal nog niet compleet. In september stelde Lancôme haar make-upcollectie Rouge voor en daar hoort een oosterse houtgeur bij, ook al Rouge genoemd (1090 fr.).

Laatste in de rode rij is Yohji Yamamoto met Yohji Essential. De buisvormige flacon (50 ml, 1995 fr.) werd in rood zijdepapier gewikkeld en de sprayknop is rood. Naast sandelhout, amber en een boeket van witte bloemen zitten in de geur ook rode bessen, frambozenthee en roze pompelmoes.

Trui Moerkerke