Het blanke herenhuis

Ook zonder bladgoud aan de muren oogt dit Antwerpse herenhuis bijzonder royaal, omdat het monumentale proporties heeft en verbazend helder is van licht.

Als je naar de hoge plafonds van dit huis kijkt, denk je dat er buiten een dikke laag sneeuw ligt, omdat de weerkaatsing van het licht zo verfrissend is. Met bijna vier meter hoge plafonds is de woning een ode aan het licht en aan de vrijheid, je voelt je nergens opgesloten. “Een heerlijke luxe, precies waar we van droomden”, zegt Luc Van Ostaeyen. “Vroeger woonden we eerder krap. Dit huis is zo groot dat je er bijna een kleine rijwoning in kan verstoppen.” Aanvankelijk heeft het gezin zich wellicht wat moeten aanpassen, maar overdadig veel ruimte went snel.

Luc Van Ostaeyen ontwerpt samen met zijn Britse echtgenote Melanie Ireland de kinderkledinglijn Simple Kids. Voor deze ontwerpers is het ruimtegevoel een extra bron van inspiratie. “Want licht en ruimte geven energie,” weet Luc. Waarschijnlijk was ook de bouwheer zich destijds daarvan bewust. Het pand werd in 1924 opgetrokken in een neoklassieke stijl, met de proporties en de decoratie van een Frans kasteel. De opdrachtgever was een zakenman wie het blijkbaar voor de wind ging en dat liet hij graag zien door te kiezen voor een huis met royale proporties.

Uiteraard was de originele decoratie veel drukker. Het pand stond vermoedelijk nokvol stijlmeubels en aan de muren hingen tientallen tableaus. Het licht dat al deze objecten beroerde, moet heel schilderachtig zijn geweest. Later werd dit pand een saai kantoor. “Toen wij hier kwamen was het lang niet zo aantrekkelijk, maar de architectuur en de decoratie verraadden voldoende kwaliteit. Alles moest wel grondig worden opgeknapt en aan de behoeften van onze tijd worden aangepast”, vertelt Melanie. “Vergeet niet dat het origineel geconcipieerd was voor een alleenstaande man met personeel, terwijl wij twee kinderen hebben. Dat is een heel andere leefwereld”, merkt Luc op, die trouwens zelf een opleiding kreeg als interieurarchitect. “Ik ben daar niet meer professioneel mee bezig, maar ik heb er wel voeling mee en belangstelling voor. Wij vonden het boeiender om onze woning te laten ‘herkneden’ door architect Vincent Van Duysen die deze stijl goed aanvoelt.”

Klassiek karakter gespaard

“Ik vond dit meteen een schitterend huis, zowel qua stijl als qua verhoudingen”, beaamt Van Duysen. “Zo’n proporties liggen mij. Ik wist ook meteen hoe ik dit zou aanpakken : op een rustige manier. Eigenlijk heb ik me beperkt tot minimale ingrepen, uit respect voor het gebouw en de sfeer. Overal zijn mooie details en de woning is op zich al heel luchtig door het prachtige daglicht. Door het wegschilderen van de stuc- lijsten accentueer je dat nog en toch wordt het klassieke karakter gespaard. Omdat het huis praktischer moest worden ging al onze aandacht naar de keuken en de badkamer, voor de rest werd er structureel weinig veranderd. In zo’n geval moet een architect zich onderschikken aan de bestaande stijl en sfeer.”

De keuken situeert zich in een voormalige passage naar het achterhuis en ligt net naast de eetkamer, wat uiteraard handig is. Van Duysen ontwierp een praktische en strakke keuken met prachtige glazen hangkasten, gemaakt van zwartgeschilderde ijzeren T-profielen. Het geheel heeft iets van een ouderwetse bediendenkeuken en is toch vrij hedendaags van vorm.

De badkamer ontwerpen was moeilijker, aldus de architect. Deze ruimte vinden we tussen slaapkamer en dressing, en ook dat is praktisch. Achter het bad kan de wand worden geopend als een muurkast, wat de natte cel visueel verruimt. Voor de aankleding koos Van Duysen witte carraramarmer, een steensoort die we op vele plaatsen in het huis aantreffen. Voorts is er nog een leuke kinderbadkamer op een hoger gelegen verdieping. Deze ruimte zit in een hoge lichtkoker. Om die hoogte wat te breken en een gevoel van geborgenheid op te roepen, werd een lambrisering aangebracht met brede planken. Ook de wanden van de kinderkamers werden met planken bekleed : dat oogt strak en zorgt tegelijk voor gezelligheid.

Decoratieve details

Opmerkelijk is wel de decoratieve detaillering, waar de architect gedeeltelijk mee verantwoordelijk voor was. De aankleding van de woning is sober, veel wanden zijn kaal en blank geborsteld, maar toch werd er voor een ietwat decoratieve stoffering geopteerd, zoals de door Van Duysen ontworpen ijzeren lamp boven de eettafel. De eettafel lieten de bewoners vervaardigen naar een Brits model uit de Regency-tijd. Overal werden de originele deuren, vloeren en aan de voorgevel ook de vensters bewaard. Deze elementen worden bij harde renovaties al te vaak weggegooid, waardoor zo’n pand zijn ziel verliest, wat zelfs tot een devaluatie van de vastgoedwaarde kan leiden. Originele architectuur- en decoratie-elementen worden overigens steeds hoger gewaardeerd en dat komt het patrimonium ten goede. n

Tekst Piet Swimberghe

Bijna het hele interieur werd bewaard, met inbegrip van de binnendeuren en de vloeren, omdat alles zo mooi is en perfect bij de proporties van de woning past.