Gigantje

Het gaat Quinze & Milan voor de wind : het designbedrijf van Arne Quinze onthult straks in Milaan een vloot nieuwigheden en opent in juni een immens hoofdkwartier in Kortrijk.

Arne Quinze, 35, denkt en spreekt in superlatieven. Hij rekent in voetbalvelden en containers. Hij kan bergketens verplaatsen. De wereld ligt aan zijn voeten. “Als je dan bedenkt”, zegt hij, “dat ik zeven jaar geleden nog nooit van Philippe Starck had gehoord…”

Hij is designer. En schilder en beeldhouwer en futuroloog. Hij is een krijger. In zijn verbeelding, vertelt hij, ziet hij soms zichzelf lopen in een veldslag, een harnas aan, “mijn zwaard geheven”. Hij is wellicht het meest succesvol als entrepreneur. Zijn bedrijf, Quinze & Milan, telt op dit moment zo’n vijftig werknemers. Hij zegt dat hij nog elk jaar twintigduizend exemplaren verscheept van de schuimrubberen poefs waar hij circa 2000 mee is doorgebroken. Dat is erg veel. En als hij net als Jaak zijn bonenstaak goed vastgrijpt, neemt hij morgen misschien Ikea over.

“Om een formidabel verhaal te horen,” schreef De Standaard verschillende jaren geleden, “zijn we bij de jongens van Quinze & Milan altijd aan het juiste adres.” Dat is nog steeds zo. Tijdens ons gesprek heeft hij het verschillende keren over zijn immense succes in de Verenigde Staten : “In Amerika zijn we hot. Hòt !”. Hij zegt, terzijde, dat hij onlangs een pr-team heeft aangeworven, een vorm van bescherming : “Ik ben erg moeilijk bereikbaar.” Ik wil hem graag de Eddy Wally van het Belgische design noemen. Maar eerlijk is eerlijk : Quinze gebruikt hij niet één keer het woord gewèldig. Hij heeft sowieso meer in zijn mouw dan de zingende marktkramer. Lijdt hij aan grootheidswaanzin ? Misschien heeft hij gelijk als hij zegt dat Belgen andermans succes niet kunnen verkroppen.

Ik vraag hem naar zijn projecten. “Oh jee”, klinkt het aan de andere kant van de telefoon. De lijst is, zoals kon worden verwacht, lang. Hij begint met de A van architectuur : een handvol woningen in België en Nederland, plus hotels in Noorwegen – ” Vierhonderd kamers in Trondheim”, sputtert hij – en Nigeria. “In Brazilië gaan we een immense site ontwikkelen. Achttien miljoen vierkante meter, dat zijn vierduizend voetbalvelden. Daar gaan we woningen bouwen, hotels, en zo verder.” De site bevindt zich in het midden van nergens en er is nog niets getekend : Quinze reist in mei naar Zuid-Amerika voor onderhandelingen. “Voor mij is het feit dat er over zo’n project wordt gepraat al geweldig.” (En hij heeft natuurlijk volstrekt gelijk.) In België werkt hij met zijn team van architecten aan een complex van drie of vier gebouwen op een niet nader genoemd terrein. “Een mastodont”, verzekert Quinze. “Maar ik kan er pas in september meer over kwijt.”

Battlestar Galactica

Hij legt in intussen de laatste hand aan zijn projecten voor de designweek van Milaan, half april. Quinze & Milan presenteert er een reeks nieuwe meubels, onder meer de outdoorcollectie By The Pool, waarvoor is samengewerkt met automobielconstructeurs, en het bijzettafeltje Maze, dat lezers van Weekend Knack kunnen bestellen tegen voordelig tarief (zie kader p. 42). Moroso, de prestigieuze, immer vooruitkijkende Italiaanse fabrikant waarmee Quinze sinds enkele jaren intensief samenwerkt, onthult nieuwe stoelen van zijn hand. Het Japanse sports- wearlabel Onitsuka Tiger toont in Milaan een schoenencollectie. “Onitsuka heeft regelmatig met gastdesigners samengewerkt, maar het is de eerste keer dat ze een designer een hele nieuwe schoen laten ontwerpen.” En dan is er nog de Dream Saver, een soort vleugellam ruimtetuig dat hij heeft ontworpen voor Swarovski. De Oostenrijkse specialist in geslepen glas laat elk jaar een aantal bijzondere sculpturen concipiëren door vooraanstaande designers. En dit is, volgens Quinze, “het grootste voorwerp dat Nadia Swarovski ooit heeft besteld”. Er is in zijn ateliers een maand lang aan gewerkt, door een team van vijftien mensen. Het ding is twaalf meter lang, bekleed met drie kilometer kristallen. “Voor het vervoer naar Milaan zijn twee opleggers nodig.”

In de herfst is hij eregast van de beurs Abitare il tempo in Verona – “Ik krijg daar vierduizend vierkante meter expositieruimte” -, maar eerst wordt in Kortrijk het nieuwe hoofdkwartier van Quinze & Milan ingehuldigd. Zijn bedrijf trekt naar de voormalige terreinen van tapijtenfabrikant Bic. Het gebouw is 10.000 vierkante meter groot en de voornaamste attractie wordt een immense galerie, deels showroom en deels evenementenhal. De opening is gepland voor juni. “Ik wil graag laten zien waar we mee bezig zijn”, zegt hij. “In België weet men dat niet zo goed. We gaan dus niet alleen meubels tonen, maar ook installaties, architectuurprojecten, foto’s, mijn schilderijen, maar ook werk van andere mensen. We organiseren lezingen. We gaan zeven of acht keer per jaar koken, met chef Frank Fol. Het wordt een creatief platform. In België bestaat zoiets niet.” (Hij vergelijkt de lokale musea met crematoria).

“Eigenlijk gaat het al lang niet meer alleen om meubelen”, zegt hij. “Ik heb dat even gedaan, de hele zaak in gang getrokken. Maar tegenwoordig doe ik vooral mijn zin.” Is hij meubilair beu ? “Neen, helemaal niet. Ik teken nog altijd meubelen. Maar er is nu meer.” Hij evoceert zijn kunstenaarsschap bijna terzijde. Hij schildert, maakt ceramiek en beeldhouwwerken, gigantische structuren gemaakt van stukjes hout. De sculpturen worden doorgaans gebruikt voor marketingdoeleinden en propaganda, een beetje zoals het Monument voor de Derde Internationale dat de Russische constructivist Vladimir Tatlin in de jaren twintig ontwierp. Quinze heeft “dertien of veertien” beelden gemaakt in opdracht van het automerk Lexus, voor promotiecampagnes in Amerika. “Mijn werk moet het imago van die auto’s op een hoger niveau tillen.” Hij heeft het voorbije jaar beelden gebouwd in de marge van de kunstbeurs Art Basel in Miami, en tijdens het beruchte Burning Man Festival, in de woestijn in Nevada. De samenwerking met Lexus is meegenomen. Quinze is gefascineerd door auto’s en transport. Hij ontwerpt prototypes voor de automobielindustrie ( shhh… ) en schetst met plezier futuristische machines. Voorbeeld : de Galactic Transporter, een onweerstaanbare interplanetaire people mover die zowel Battle-star Galactica als Panamarenko evoceert. Zelf vindt hij de Galactic Transporter geknipt voor de Olympische Spelen in Beijing. “We zijn daarover gesprekken aan het voeren. Je zou er een groot spectakel rond kunnen opvoeren. Een optreden van Jean-Michel Jarre. David Bowie. Enfin, ik heb nog geen tijd gehad om me ermee bezig te houden.” Ook de hoger vermelde Dream Saver voor Swarovski oogt gedecideerd sf : “De meeste ontwerpers hebben voor Swarovski objecten gemaakt waar je naar moet kijken. Mijn stuk is anders : je moet erdoor lopen. Je kijkt niet naar de kristallen, de kristallen kijken naar jou. Je ziet de reflectie, en daar ga je van dromen. Het is een installatie die zo kan wegvliegen. Ze heeft iets buitenaards.”

Rebel in Amerika

Enkele jaren geleden liet Arne Quinze zijn beeltenis drukken op duizenden tasjes, die gratis werden uitgedeeld, met bijbehorend foldertje, tijdens de grote meubelbeurzen. Zijn hoofd figureert ook prominent op de homepage van zijn website. Waarom wil hij zo graag beroemd zijn ? “Ach”, zegt hij, “we gebruiken inderdaad mijn kop als logo. Dat is begonnen als een grap, en intussen is dat marketing geworden. Maar anderzijds ben ik ook het gezicht van het bedrijf, de ziel.” Hij geeft zijn bedrijf letterlijk en figuurlijk een gezicht. “Dat blijkt te werken. Roem is erg leuk, zeker in het begin. Het is een erkenning van iets waarvoor je zeer hard gewerkt hebt. Maar je leert dat zeer snel relativeren. In de States zijn we beroemder dan hier. Ik heb een aantal installaties gehad in Beverly Hills. Daar komen dan filmsterren op af. Die zijn nieuwsgierig. Wat doet die gast ? Laten we eens gaan kijken. Aan de entree staat dan steevast een batterij agressieve fotografen. Je doet daaraan mee, maar achteraf ga je gewoon gezellig iets drinken met je vrienden.” Hij zei het al : “In Amerika zijn we echt hot. We verschepen elke week één à twee containers naar ginder, van die veertigvoeters.” Waarom is hij zo gefascineerd door Amerika ? “Het is meer een soort haat-liefdeverhouding. Ik houd niet van het systeem, en ik ben meer gefascineerd door Amerika dan door de Amerikanen. De schaal is er zo groot, je hebt er enorme groeimogelijkheden, budgetten die hier niet bestaan. Het marketingbudget van zo’n bedrijf als Lexus voor de States is in België onvoorstelbaar. Al moet ik daaraan toevoegen dat onze privéklanten in België er dikwijls zeer goed voor zitten. Al tonen ze dat natuurlijk niet altijd.”

Wat bezielt Arne Quinze ? “Ik moet me kunnen amuseren. En dat doe ik. Men vraagt me soms wat mijn droom is. Maar ik leef mijn droom al elke dag. Ik heb altijd iets rebels gehad. Die gedrevenheid, die passie, dat zit in je bloed. Je kunt daar niet onderuit.”

www.quinzeandmilan.tv

Door Jesse Brouns – Portret Saskia Vanderstichele