Gastvrije manoir

Redactie Knack

29-01-2008, 23:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 21:54

Ligging : Epinal, in de stad I Sfeer : ouderwets en huiselijk, met een moderne aanpak I Reistijd : drie uur rijden van Brussel I Prijzen : zeer redelijk

Frédéric Claudel is een wakkere kerel die in het vergeten stadje Epinal nieuw leven in de brouwerij brengt. Hij noemt zichzelf kunstverzamelaar, ondernemer en decorateur, en komt uit de public-relationsbranche. Maar voor alles leren we hem kennen als een nieuwbakken maar gedreven hotelier die erin geslaagd is het goedkoopste viersterrenhotel van Frankrijk te runnen. Het hotel Le Manoir werd in 1873 als privéverblijf opgetrokken in opdracht van de Vlaamse textielbaron Victor Peeters, en bleef gedurende veertig jaar in handen van dezelfde familie. Maar toen Claudel er in 2001 een kijkje ging nemen, waren er sinds ruim vijftig jaar kantoren in ondergebracht. Hij kende het gebouw al lang, de Tudorstijl sprak hem wel aan. Hij zag meteen de mogelijkheden van het gebouw, en vond vooral twee andere koppels bereid om mee met hem de uitdaging aan te gaan.

In 2001 stak de wakkere ondernemer de handen uit de mouwen, restaureerde het geheel en kleedde het aan, waarna hij de benedenverdieping uitbesteedde als restaurant, terwijl hij op de eerste en de tweede verdieping een hotel installeerde. En niet zomaar een hotel. Le Manoir staat volgestouwd met antieke meubels, en in de gangen hangen en staan talloze schilderijen van zeer ongelijke kwaliteit.

Alle twaalf kamers ogen verschillend. We lopen door de Afrikaanse kamer, waar een bronzen krokodil vervaarlijk dreigt, bezoeken een ruime suite en krijgen uiteindelijk kamer nummer 12 toegewezen, op de tweede verdieping, waarvan het plafond spits in het dak uitloopt. Een antieke secretaire en enkele oude kasten zorgen voor wat cachet, maar er zijn ook een fax, gratis internet, een televisie met 250 kanalen. De badkamer met ligbad is gescheiden van het toilet. Het is er rustig maar niet echt warm : een inderhaast aangesleept elektrisch vuur moet voor wat extra gezellige warmte zorgen.

Beneden eten we lekker en niet eens prijzig in het ouderwetse interieur van het restaurant Les Ducs de Lorraine, waarvan we ’s anderendaags vernemen dat het een Michelinster heeft. Het ontbijt kan in de kelder worden gebruikt, of wordt op bed gebracht, en we profiteren volop van die gelegenheid. Met onder andere Frans brood, een croissant, een chocoladekoek, yo-ghurt en appelmoes valt het bovendien on-Frans genereus uit. En dat alles gaat vergezeld van een toch wel uitzonderlijke gunst : er staat geen uur op dat ontbijt, omdat Frédéric Claudel vindt dat een gast moet kunnen uitslapen en genieten. Alleen jammer dat het sinaasappelsap uit de fles komt.