Codirecteur en oprichter Sónarfestival.
HET MANCHESTER VAN CATALONIË, zo werd mijn geboortestad Vic genoemd, vanwege zijn bruisende muziekscène. Later ben ik naar Barcelona verhuisd – een vrouw gevolgd, zoals dat vaak het geval is. Samen met mijn goede vriend Sergio Caballero ( die dit jaar het filmfestival van Rotterdam op zijn naam schreef met zijn eerste langspeelfilm Finisterrae) verdiende ik in het begin mijn brood als componist voor moderne dans- en theatervoorstellingen.
AL IN DE EIGHTIES HAD DE DOORSNEE-BARCELONEES EEN ECLECTISCHE SMAAK, hij luisterde even gemakkelijk naar experimentele beats als naar Michael Jackson. In deze contreien was de industriële sound – overgewaaid uit Duitsland, Engeland en België – heel populair. Radical noise, acid house… vooral undergroundstijlen gedij-den hier uitstekend. Nog steeds trouwens. Maar al die scènes lagen verspreid over verschillende buurten en clubs. Sergio en ik wilden ze verenigen in één ontmoetingsplek, die gedachte lag aan de basis van Sónar.
HET SÓNARFESTIVAL HEEFT BARCELONA MUZIKAAL OP DE KAART GEZET. De eerste editie in 1994 lokte zesduizend bezoekers, de daaropvolgende jaren kenden we telkens een verdubbeling van het aantal bezoekers. Vier jaar geleden bleek uit een studie naar de economische impact van Sónar dat ons festival zo’n 48 miljoen euro opbracht aan inkomsten voor de stad. De helft van onze bezoekers komt uit het buitenland en die blijven hier meestal meerdere dagen hangen.
SÓNAR IS NIET TOEVALLIG ONTSTAAN KORT NA DE OLYMPISCHE SPELEN VAN 1992. Barcelona was op dat moment nog niet echt een toeristische trekpleister zoals nu en wilde zich ook profileren als culturele stad. Het had al Gaudí en Miró, maar die zijn al meer dan honderd jaar oud. Met Sónar werd de link gelegd naar moderne kunst en cultuur. Door het oprichten van het Center of Contemporary Art in diezelfde periode kregen we een ideale partner voor ons festival.
BARCELONA IS VEEL MEER DAN MADRID DE HOOFDSTAD VAN DE MUZIEK IN SPANJE. Zeker de laatste jaren beweegt er iets. Er bestaan tal van experimentele stromingen. Ons Laptop Orchestra of de reactable zijn daar goede voorbeelden van. De reactable – een elektronisch muziekinstrument – is hier in een wetenschappelijk lab van Barcelona uitgevonden en wordt onder meer door Björk gebruikt. Nog typisch voor deze regio is de moombahton, een nieuwe muziekstijl. Erg populair in Nederland en de VS. Het is een kruising tussen reggaeton en housemuziek.
2 MANY DEEJAYS STONDEN HIER AL VAAK OP DE AFFICHE. We onderhouden een goede relatie met de broertjes Dewaele. Ik bewonder wat ze doen en het zijn heel harde werkers. Ze hebben een ongeziene verbeelding en tegelijkertijd blijven ze heel open en vriendelijk.
HET KLOPT DAT SPAANSE ARTIESTEN MOEILIJK INTERNATIONAAL DOORBREKEN. Omdat velen zingen in het Catalaans of Spaans. Dat krijg je in het buitenland niet verkocht. Vandaar dat het vooral in de alternatieve en undergroundsfeer beweegt. Delorean is een van de hippe exportproducten van het moment. En met Sónar pushen we John Talabot, een deejay in wie we erg geloven.
– Enric Palau (46) is oprichter en codirecteur van Sónar. Het Sónarfestival is een driedaags festival in hartje Barcelona dat internationaal als hét referentiepunt voor elektronische muziek en multimediakunst geldt. Jaarlijks in juni.
Door Matthias Stockmans – Foto Wouter Van Vaerenbergh
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
