Een slimme meid krijgt haar kind op tijd ? (3)

“Ja en neen. Het hangt ervan af of je er klaar voor bent.” Sari, 25, moeder van Ena (6) en Aiko (1).

Je was 19 toen Ena geboren werd. Een tienermoeder dus.

Ja, maar zo heb ik mezelf nooit bekeken of gevoeld. Ik had mijn middelbare school afgewerkt en ben gaan samenwonen toen ik, onverwacht maar gewenst, zwanger werd. Na Ena’s geboorte ben ik gaan studeren, en een jaar later zijn mijn vriend en ik in vriendschap uit elkaar gegaan. Intussen heb ik mijn studies met succes afgewerkt, en mijn huidige partner ontmoet.

Krijgt een slimme meid inderdaad haar kind op tijd ?

Voor mij persoonlijk zeg ik : ja. Ik wilde graag vroeg aan kinderen beginnen, kom zelf uit een groot gezin en heb altijd veel gebabysit. Ik heb een mooie, zorgeloze jeugd gehad zodat ik licht en onbevangen het moederschap ben ingestapt. Maar ik besef dat het ouderschap niets met leeftijd te maken heeft : je moet er klaar voor zijn, zin in hebben. Bovendien vind ik het logisch dat mensen steeds later aan kinderen beginnen. Als alles opschuift, levensverwachting, studies, carrière, schuift ook de leeftijd van de ouders op.

De positieve kantjes en de negatieve randjes ?

Zelf ben ik ontzettend blij dat ik een jonge moeder ben. Ik hoop dat het mij zal helpen de generatiekloof klein te houden. Vooral financieel vond ik het een zware dobber. Op mijn negentiende had ik niets gespaard, en met halftijds te werken verdiende ik echt niet veel. Ook het commentaar van volstrekt onbekenden kon me erg storen. Op straat of in de winkel vroegen mensen mij wel eens naar mijn leeftijd. Dan zei ik achtentwintig in plaats van eenentwintig. Op een keer begon een vrouw mij uit te schelden – “Onverantwoorde moeder !” riep ze – omdat ik Ena op een hekje liet spelen. Zulke dingen zeggen de mensen niet tegen een moeder die al wat ouder is.

Was het voor je huidige partner niet moeilijk er meteen ook een kind bij te krijgen ?

Toon, ook 25, heeft mij samen met Ena leren kennen. Vanaf de eerste dag wist hij dat hij ook voor mijn kind koos, al hoefde hij niet meteen de volle verantwoordelijkheid van het vaderschap te dragen. Uit respect voor de vader van Ena wil hij ook niet dat zij hem ‘papa’ noemt. Met Aiko erbij is Toon natuurlijk wél volledig vader geworden.

Wat zou je veranderen als je je leven kon overdoen ?

Niet bijster veel. Natuurlijk droomde ik er als kind van meteen de man van mijn leven te ontmoeten, met hem kinderen te krijgen en mijn hele leven bij hem te blijven. Maar al is het anders gelopen, toch ben ik zielsgelukkig met mijn leven, en met alles wat ik heb.