Je hebt gewóón water en luxewater. Put het uit de diepzee of behandel het met goudpartikels, en de literflessen vliegen voor grof geld de deur uit. Kwakzalverij,

marketingzet of bittere ernst ? Eerst waren er de zuurstofcafés. Collectief via een neusinfuus een fikse dosis 02 inhaleren bleek een horecasucces in Thailand, Japan en Amerika. Uit de VS komt nu een andere gezondheidsrage overgewaaid : de waterbars. Op hun drankkaart staan uitsluitend watersoorten, de ene al exclusiever dan de andere. Hoe kun je doodgewoon water nu opwaarderen tot luxeproduct ? Marketeers houden er twee strategieën op na : verrijken met speciale ingrediënten of bottelen in sprookjesachtige oorden.

Het onwaarschijnlijkste verhaal komt van H2OM : energetisch water dat behandeld werd met zachte woordjes, rustige muziek en lieve gedachten.

Amerikanen kicken bijvoorbeeld op Fijiwater en Saudi’s op Fins water. Zolang de plaats van de bron tot de verbeelding spreekt en ver genoeg ligt, gaan flessen blijkbaar vlot over de toonbank. Neem nu Kona Deep, water dat duizend meter diep in de oceaan nabij Kona (in Hawaï) geput wordt. “De diepste drinkwaterbron ter wereld”, beweert hun website. “De temperatuur is er zo laag dat het water vrijwel geen bacteriën of vuilpartikels bevat. Na ontzilting is Kona Deep toch rijk aan natrium en elektrolyten.” Klinkt mooi, maar klopt het wel ? “Op zo’n diepte overleven inderdaad haast geen bacteriën”, zegt Paul Bielen, waterexpert bij Hidrodoe. “Hun chemische uitleg betekent in mensentaal dat het water zoutig smaakt. Niets nieuws dus.”

Nog zo’n buitenbeentje is O18, een watersoort die gedestilleerd wordt uit het sap van Australische appels en sinaasappels. De theorie : “H2O18 is een watermolecule die in vers fruit zit. Omdat het onbezoedeld is door onzuiverheden van buitenaf, is O18 het zuiverste water op aarde.” Bart Van der Bruggen, lid van de International Water Association gelooft er niet in : “Een fruitboom haalt zijn water toch ook uit de grond ? Dat maakt het gefilterde fruitsap er niet zuiverder op. En die molecule is gewoon een synoniem voor H2O.”

WATER PLUS

Over naar de watersoorten waar een ‘exclusief ingrediënt’ aan toegevoegd werd. Au le Cadeau bevat minuscule goudpartikeltjes die naar verluidt rugklachten zouden verhelpen. De flessen hebben de vorm van de Eiffeltoren en werden gelanceerd rond Valentijn. “Goud helpt inderdaad bij reuma en artritis, maar van Au Le Cadeau zul je waarschijnlijk ettelijke hectoliters moeten drinken om effect te voelen”, aldus Bielen. Van Der Bruggen houdt het op “een leuk folietje, meer niet”. Skinny Water profileert zich op zijn beurt als dieetdrankje. Het bevat HCA, een stof die “het hongergevoel wegneemt en vet sneller laat verbranden”, aldus het persbericht. “HCA is doodgewoon citroenzuur”, weet Paul Bielen. “Dat zit in veel sportdrankjes en afslankingsproducten, maar of het werkt, is een andere vraag.” Van Der Bruggen is formeel : “Dat extract heeft er niets mee te maken. Als je veel water drinkt, is je maag vol en je honger ook gestild.”

Het onwaarschijnlijkste verhaal komt van H2OM : energetisch water dat behandeld werd met zachte woordjes, rustige muziek en lieve gedachten. Daardoor zouden de ijskristallen er ook veel minder grillig uitzien. “Watermoleculen zijn polair, daarom kun je er energie op overbrengen”, vertelt Bielen. “Maar via lieve geluiden of gedachten lijkt me dat erg onwaarschijnlijk.” “Wie gelooft dat in godsnaam ?” lacht Van Der Bruggen. “Die marketeers hadden wel erg veel inspiratie.” Hij legt meteen de vinger op de wonde : “Flessenwater is niet gezonder dan kraantjeswater, wat marketing of reclame ook mag beweren. Bovendien kost het meer voor de consument én het milieu. Maar wat geldt voor gewoon flessenwater, klopt zeker ook voor de luxewatersoorten : de commerce moet draaien.”

Info : www.hidrodoe.be

Thijs Demeulemeester