Dorstig monument

Raar maar waar, in een carrière van meer dan een kwarteeuw autorijden, heb ik nog nooit een G-klasse van Mercedes aan de tand gevoeld. Terwijl het toch onomstootbaar om een klassiek icoon gaat, dat sinds 1979 een kleine schaar van echte liefhebbers weet te verleiden. In die dertig jaar is het uiterlijk nauwelijks veranderd : net als bij de Defender van Land Rover bleef de eigenzinnige, hoekige vorm al die jaren quasi ongewijzigd. Ook het motto van de ontwerpers veranderde niet. Ze vinden dat een G-klasse de horizon moet bereiken, en dus toegerust moet zijn om onderweg alle obstakels te nemen.

Om het allemaal een beetje eigentijds en ecologisch te houden, verkozen we de G-klasse met een zeer moderne motor, de 320 CDI, een V6 turbodiesel die we kennen uit de personenwagens. De andere opties, de twee V8-motoren van 5,4 en 4,9 liter, lijken duidelijk meer op de Amerikaanse markt toegespitst. De 320 CDI is in serie gekoppeld aan een zeventrapsautomaat die heerlijk zacht schakelt en daardoor voor veel rijcomfort zorgt. Met de G-klasse kan men zowel in het veld als bij de ingang van de opera terecht. Kortom, hij is een rechtstreekse concurrent van de Range Rover.

Toch ligt zijn roeping in de eerste plaats ver weg van de gebaande paden, want het model is niet zomaar een doordeweekse SUV. Voorzien van drie blokkeerbare differentiëlen, een gegalvaniseerd ladderchassis met profielen die tot 4 mm dik kunnen zijn en twee starre assen, is hij zowel voor de meest ondankbare omstandigheden als voor de toekomst gewapend.

Wie eenmaal een G-klasse heeft gekocht, scheidt er nog zelden van en toen we er voor een paar honderd kilometer mee op weg togen, begrepen we waarom. Niet alleen is er het gevoel dat de G-klasse zich door niets laat weerhouden, de hoge zit zorgt ook voor een gevoel van ongenaakbaarheid. Tegelijkertijd getuigt de keuze van de materialen van een verlangen naar tijdloze luxe, en zorgt de elektronica voor extra veiligheid. De stoere Duitser, waarvan er in dertig jaar iets meer dan 200.000 stuks werden gebouwd, combineert ABS en ESP met 4-ETS, een systeem dat bij een dreigend doorslippen van één, twee of drie wielen die amokmakers afremt én de krachten doorstuurt naar de wielen waar nog wel grip voorhanden is. En bij al dat vernuft komt nog een luxegevoel, een eigentijds multifunctioneel stuur en telematica van de laatste generatie.

Alleen jammer dat het vasthouden aan een klassiek design én een nog klassieker onderstel, resulteert in weinig fraaie verbruikscijfers. Ook met een lichte voet bleven we nooit onder de 13,4 liter/100 km.