De intiemste kamer

Languit wegdrijvend in een zee van ruimte of knusjes ingebed in een warm nest. En waarom geen klassieke en toch verfrissende aanpak ? Wij staken even onze neus in andermans slaapkamer.

Openheid

De loftcultuur versterkt de ‘architectuur’ van het interieur. Dit is zeker het geval met de Antwerpse loft ingericht door architect Werner Van dermeersch en interieurontwerpster Carla Mileghem. Ze bewaarden de open structuur – de wandkast loopt bijvoorbeeld door tot in de zithoek – maar deelden de ruimte op met half losse wanden die qua materiaal, donker gelakt hout, contrasteren met de witte betonstructuur. Naast het bed staat er ook een handige en mooie ‘dressingdoos’.

De architectuur van de slaapkamer van Noëlla Vangeel en Jos Peeters, die in Hasselt de interieurzaak Donum runnen, is minder architectonisch opgevat, maar architect Bart Lens heeft er wel de monumentaliteit van een loft in bewaard. Dit voormalige postgebouw heeft enorm hoge plafonds, waardoor er heel veel licht binnenvalt. Het bed, dat op een podium lijkt te rusten, staat met de rug tegen het raam : ideaal om te lezen, en met een direct zicht op het grote schilderij van Tjen Meylemans.

Ingebed

Moderne bedden staan tegen een wand waarin of waarop intieme spullen, souvenirs en boeken een plaatsje vinden. De Antwerpse interieurarchitecte Hilde Cornelissen bouwde achter haar bed een hoge wand bekleed met bladzilver. Deze rijke tint, passend bij de art-decostijl van de woning, schenkt de slaapkamer een voorname sfeer.

Nu zijn donkere woonkamers of bibliotheken heel gewoon, maar het idee om donkere wanden te gebruiken komt oorspronkelijk van de slaapkamer, waar dit experiment voor het eerst werd uitgetest. Van architect Vincent Van Duysen zien we een donkere ruimte waar diffuus licht binnensijpelt : een poëtische ervaring. De donkere wanden maken alle decoratie overbodig.

In een ruime loft kan een slaapruimte uitgroeien tot een soort study, een werkruimte. Interieurarchitect Francis D’Haene plaatste in een New Yorkse loft het bed helemaal in het midden. De achterwand biedt plaats aan een bureau, met daarachter een bibliotheek. De nachttafelverlichting zorgt hier ’s avonds voor een intiem licht dat de grootte van de ruimte doet vervagen.

Verfrissend klassiek

Soms wordt de slaapkamer nog aangekleed als een woonruimte, met een bibliotheek of kunstwerken aan de muur, hoewel het zelden de bedoeling is om ze ook effectief als zitkamer te gebruiken : de stoffering vergroot alleen de intimiteit. Maar toch zie je die overdreven romantiek steeds minder : slaapkamers worden zakelijker en kaler van stijl. Zo betrekt architect Alex Van De Walle in het hart van Brussel een achttiende-eeuws pand met een prachtige, ruwe balkenstructuur. Goed vijftien jaar geleden dacht niemand eraan om weer onder de pannen te gaan slapen, maar dankzij het succes van de loftcultuur is er weer veel belangstelling voor zulke ‘onherbergzame plekken’ en ruwe materialen : we zijn op een andere, vrijere manier gaan denken over onze woning. Van De Walle confronteert dat ruwe hout bovendien met strak uitgepleisterde wanden : een hedendaagse tegenstelling met een klassieke sfeer. Deze ‘vereenvoudiging’ heeft ook met de stofmijt te maken : iedereen wenst een frisse plek om te slapen, zonder vasttapijt, met een plankenvloer of gepolijst beton. En het is bovendien gemakkelijker te onderhouden.

Ook het hemelbed met houten of metalen frame is weer in, voor zowel klassieke als heel moderne slaapkamers. Dat heeft ook een praktische reden : de drapering verdonkert de slaapruimte en houdt muggen op afstand. Maar bij dit door de Brusselse vormgever Philippe Guilmin geconstrueerde bed speelt de romantische intimiteit zeker een rol, het schenkt een stadswoning landelijke rust. n

Tekst Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde