Behaaglijk in de grootstad

Redactie Knack

27-02-2007, 23:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:06

Keuken : 7 i Decor : 7 i Comfort : 6 i service : 7,5 i Prijs/kwaliteit : 7

Pieter Van Doveren / Foto’s Jan Caudron

Historisch gezien bevonden de beste eethuizen zich altijd op plaatsen met een hoge concentratie van gefortuneerde lieden en dat waren de grootsteden. In het gastronomische landschap heeft zich echter een aardverschuiving voorgedaan : als je in 2007 echt top wil eten, moet je op excursie naar dorpen, gehuchten of provinciestadjes, zoals Sluis (Oud Sluis), Dranouter (In de Wulf), St.Andries (Hertog Jan), Kruishoutem (Hof van Cleve) of Noville-sur-Méhaigne (L’Air du Temps). Brussel, de hoofdstad van Europa, is uitgedroogd tot een culinaire woestijn, waar niets nieuws meer gebeurt dat aansluit op actuele internationale culinaire tendensen. Het mondaine Brusselse publiek wordt misleid met fata morgana’s in de vorm van trendy hiphopplaatsen, waar je in een flashy decor naar elkaar kijkt en waar je slecht eet tegen gepeperde prijzen. Bij gebrek aan culinair nieuws is de Brusselse pers tegenwoordig erg snel enthousiast. ” Tout beau, tout neuf, une vraie révélation à ne manquer sous aucun prétexte“, luidde de kop van een artikel over Tango in een Franstalige krant. In een Franstalig weekblad werd Tango vergeleken met Bon-Bon, dat het beste Brusselse restaurant is uit de nieuwe lichting. Arme Tangokok, want dit soort onvoorwaardelijke lofbetuigingen spelen hem uiteindelijk alleen maar parten, omdat hij moeilijk de verwachtingen kan invullen van al die nieuwsgierigen die op zo’n artikel afkomen.

Tango is best een leuk adresje zonder pretenties, waar de kok een verdienstelijk potje kookt. Maar het restaurant is niet mooi en het eten is geen revelatie ! Er zijn minstens honderd nieuwe restaurants van jonge, Vlaamse koks die minstens even goed zijn ! Tango is het product van de 29-jarige Matthieu Van Dieren die tien jaar terug stage liep in de Villa Lorraine en die de wereld in trok om in Spanje en Italië in de potten te roeren. Terug in België ging hij aan de slag in de prima wijnbistro De La Vigne à l’Assiette. Tien maanden geleden opende hij Tango : een bistro met een eenvoudige inrichting met afgekapte, bakstenen muren en plankenvloeren, en onderleggers van bruin pakpapier op kleine bistrotafeltjes.

Claudia Vasquez ontvangt in het Frans, bescheiden en vriendelijk, en bedient met toewijding. Matthieu Van Dieren presenteert een terroir-keuken, waarin mediterrane producten de hoofdrol spelen. Zijn repertoire is beperkt : vier voorgerechten en vier hoofdgerechten, aangevuld met enkele marktgebonden suggesties. Een leien bord vermeldt de wijnen die per glas beschikbaar zijn. Het zijn overwegend Spaanse terroir-wijnen van goede kwaliteit, die het eten op een passende manier weten te begeleiden.

Om volk uit de bureaus te trekken is er ’s middags een dagschotel voor 8,50 euro. ’s Avonds gaan de kaarsjes aan, wordt er zachte muziek gespeeld en is de ambiance romantisch.