BARTEL VAN RIET

Een pas aangelegde tuin is niet mooi. Hij heeft minstens een jaar nodig om zich te zetten. Pas dan voel je waar het naartoe gaat. Hoe natuurlijker de tuin, hoe rustgevender. Daarom huldig ik de filosofie van less is more. Met De Tree Musketiers tekenen we eenvoudige tuinen, met grote volumes. In de natuur tref je ook geen kakofonie van planten aan.

Een tuin is als een extra kamer. Was een tuin vroeger vooral iets om naar te kijken, vandaag staat de ervaring centraal. Mensen zijn een klik aan het maken. Ze willen geen leven meer dat voorgekauwd is. Men wil opnieuw zelf kiezen voor gezondere producten, voor groenten die beter smaken. Sterrenrestaurants maken er tegenwoordig een punt van dat ze hun producten uit de eigen moestuin halen.

Het leven is een pak eenvoudiger bij ons in de Kempen. Op sommige plekken heeft de tijd er wat langer stilgestaan. Misschien hangen Kempenaars daardoor zo erg aan elkaar. We betalen elkaar met gesloten portemonnee. Jij doet iets voor mij en ik doe in ruil iets voor jou. Eens exuberant doen mocht van thuis wel, maar we moesten wel weten waar alles vandaan kwam. Als kind ben ik nooit iets tekortgekomen, maar ik was zeker niet verwend. Kwam ik niet toe met mijn zakgeld, dan moest ik maar een job zoeken. Ik kreeg kansen en hulp om die waar te maken, maar uiteindelijk moest ik het wel zélf doen.

“Je hebt maar de helft van het mooie weer gehoord”, zei mijn vader vaak. Als ik een mening verkondigde, vroegen mijn ouders om die te beargumenteren en te kaderen. Ik moest weten waarover ik praatte. Er kon gedurende een hele maaltijd over één onderwerp doorgeboomd worden, maar na afloop was je wel wijzer geworden. Mijn vader was ingenieur, mijn moeder biologielerares. Ze waren allebei verbaal sterk en wetenschappelijk ingesteld. Ze concentreerden zich op de feiten, gebeten door de waaromvraag.

Niemand kon beter relativeren dan mijn vader. Ik heb hem tijdens zijn ziekte nooit horen klagen. Nooit ongelukkig gezien omdat hij stervende was. Hij bleef ook goed voor mijn moeder zorgen. Hij troostte haar meer dan andersom. Een bijzonder sterke man. Een groot voorbeeld ook. Omdat ik een hevige was, maande mijn vader mij soms aan om een stapje terug te zetten. Even alles overzien alvorens te beginnen knallen. Ik heb van hem geleerd beter met mijn impulsiviteit om te gaan.

Afwisseling prikkelt, houdt me fris en in beweging. Zeven richtingen tegelijk willen uitgaan, zo ben ik en zo zal ik blijven. Als ik me tot één ding beperk, verlies ik heel snel mijn focus. Ik wil nergens in vastroesten. Soms leidt het wel tot een kluwen, en dan besef ik dat ik weer te ver ben gegaan. Dan las ik een kalmere periode in, maar zodra ik weer rust in mijn hoofd heb, stroomt dat weer vol plannen. Tot nog toe is het altijd goed uitgedraaid. Dankzij de hulp van anderen, want ik omring me altijd goed. Ik waag me zelden of nooit alleen ergens aan. Dan heb ik altijd iemand om op terug te vallen.

Ik heb geen bucket list, ik leef er één. Zo pas heb ik in Oslo een initiatie schansspringen kunnen volgen. Dat stond niet eens op mijn lijstje, maar achteraf kon ik enkel denken : hoe geweldig was dat ! Ik droom elke dag van duizend dingen.

Misschien ben ik vijftig jaar te laat geboren. Ik hou van ambachten. Ik zou bijvoorbeeld graag de stiel van slager leren. Maar evengoed heb ik een grote fascinatie voor een molenaar of een leerbewerker. Met je handen iets kunnen maken, is bewonderenswaardig. Ik heb nog zoveel bij te leren en daarom houd ik mijn wereld open. Ik ben zelf geen expert. Ja, ik moet veel weten over moestuinen én over bomen én over gazons : als tuinarchitect moet je al die elementen samenleggen tot één puzzel. Maar over tomaten bijvoorbeeld moet ik geregeld raad vragen aan een van de échte specialisten in mijn grote netwerk.

Bartel Van Riet (33) komt uit Grobbendonk en runt samen met drie vrienden De Tree Musketiers, een bedrijfje actief in boomverzorging, tuinarchitectuur en landschapszorg. In 2010 rolde hij de televisiewereld in, toen hij de vraag kreeg om Ketnet ‘X-treem’ te presenteren, een reeks over survivaltechnieken in de natuur. Daarna volgden met ‘Groenland’ en ‘De Baard Van Bartel’ nog tv-opdrachten. Binnenkort begint hij te draaien voor nieuwe programma’s voor VTM en Vier.

DOOR PETER VAN DYCK & PORTRET STEFAAN TEMMERMAN

“Als ik me tot één ding beperk, verlies ik heel snel mijn focus. Ik wil nergens in vastroesten”