Deze woning is een buitenbeentje : vier leef- en woonblokken in een aparte vormencompositie. ?We hebben deze woning niet gebouwd, maar geplant”, vertellen de architecten François en Mot Ponette.

PIET SWIMBERGHE FOTO’S : JAN VERLINDE

In tegenstelling tot de meeste woningen die worden gebouwd, trachten wij hier de grond niet in bezit te nemen”, beweert François Ponette. ?We gingen een beetje als een tuinarchitect te werk met losse inplantingen.” Deze woning bestaat uit vier blokken die ‘uitgestrooid’ liggen op het perceel. Niet het robuuste hoofdvolume van twee bouwlagen is de blikvanger, wel de ronde bergplaats die er tegenaan leunt. Deze bruine koekjestrommel glanst in de zon en staat het dichtst bij de straat. Daarachter verschuilt zich een houten salon dat met een venster stiekem naar de straat gluurt. De garage zit in een houten mantel en staat los van het huis. Zo ontsnapt de architect aan een van de bouwvoorschriften : in deze straat horen enkel gekoppelde woningen. Door de garage van het huis te scheiden, ontstaat er toch een losstaande woning. Straks bouwen de buren alleen tegen die garage aan.

Je moet die hele vormencompositie natuurlijk in een volgroeide tuin zien : omringd door flink uit de kluiten gewassen struiken en bomen zal de woning helemaal opgaan in haar omgeving.

Die zonderlinge vormgeving is echter ook bijzonder functioneel. Dit huis werd gebouwd op een moeilijke lap grond : bijna driehoekig van vorm en nogal smal. Bovendien zit de zuidkant vooraan, wat altijd voor problemen zorgt. Bij een traditionele villa met de leefruimte achter de garage, de keuken en de inkom, zit je dan met een salon op het noorden georiënteerd : hoogst ongezellig en koud. Door de stedebouwkundige voorschriften kan je helaas niet alles gewoon omdraaien. Je mag bijvoorbeeld het huis niet achterin het perceel bouwen en deze woning moest sowieso tien meter van de straat staan. Toch vonden de architecten een puike oplossing : ze plaatsten het huis diagonaal op het perceel en creëerden een zijwaartse tuin, die de hele namiddag en de avond van de zon geniet. Zo werd meteen voldaan aan een vraag van de bouwheer : hij wil zich veilig voelen en achter een beschutte wand leven, onttrokken aan nieuwsgierige blikken. Dat is bijzonder goed geslaagd met de intieme patio tussen de trommel en het salon. En doordat je vanuit het salon toch nog een glimp opvangt van het straatleven, voel je je ook niet helemaal afgezonderd.

De oostgevel van het pand is bijna volledig gesloten. Alleen boven zit een groot, langwerpig raam. Het laat de ochtendzon diep in de slaapkamers en in de badkamer doordringen : een zegen bij het opstaan. Via een glazen vloer wordt ook in de eetkamer van dit licht genoten. Een elegante en grappige oplossing, waardoor je in de eetkamer de voetzolen die over het matte glas lopen, kan bewonderen.

De afwerking van de woning verdient extra aandacht. De bekleding van de gevels is ongewoon. Cederhout en pleisterwerk worden veel gebruikt, donkerbruine bakstenen niet. Bovendien is het metselwerk erg verzorgd en voorzien van een diepe voeg : helemaal volgens de vooroorlogse traditie uit Nederland. De gebruikte bakstenen komen uit Oudenaarde. Met de houten gevels verwijzen de architecten naar de Skandinavische bouwstijl. Daar worden de lange, brede planken en de ondiepe vensters wel meer aangewend.

Mot Ponette, die interieur- en tuinarchitecte is, heeft de tegenstelling tussen steen en hout ook in het interieur doorgetrokken om met een beperkte oppervlakte en een redelijk budget, toch een afwisseling van sferen te creëren. De circulatieruimte heeft een stenen vloer. De plaatsen waar je zit, de eethoek en het salon, hebben een plankenvloer. Ze tekende een eenvoudige, functionele keuken, waarvan de werktafel zo breed is als het huis zelf. Terwijl je kookt, zie je wat er op straat gebeurt. De toegang naar de bergruimte zit verstopt in een wandkast. Een houten wand met kasten scheidt de keuken van de eetkamer. Het meubilair werd met berk gefineerd en niet met esdoorn, dat immers snel vergeelt. Mot heeft voor bepaalde functies monoliete structuren bedacht. De keuken, bijvoorbeeld, is een blok. En het volume waarin de haard en het televisietoestel horen, is donkerblauw geschilderd.

Het is een aangenaam huis om in te wonen, niet overdreven groot, maar met genoeg ruimte. Door het gebruik van warme materialen wordt er een gezellige sfeer gecreëerd. Bovendien zorgt de open structuur van het interieur behalve enkele schuifdeuren zijn er nauwelijks deuren voor een dynamische circulatie. Boven werd heel spaarzaam omgesprongen met de ruimte. De vier slaapkamers en de badkamer liggen netjes op een rij, achter elkaar. Doordat losstaande wanden werden aangewend kunnen de muren later nog worden weggenomen of verplaatst. Zo kan de woning moeiteloos worden aangepast aan nieuwe noden.

Het huis is ongewoon van stijl en opbouw : het bestaat uit vier volumes die uitgestrooid liggen in de tuin.

Behalve een bandraam is de oostgevel gesloten. Door dit raam begroet de ochtendzon de slaapkamers. Via de glazen vloer komt het licht ook in de eetkamer. Boven : Het salon is schuin op het hoofdgebouw gekleefd, omwille van de oriëntatie en het visuele geno

Zicht vanuit de pianohoek naar de zitkamer : hier zorgen speelse vormen voor intimiteit en afwisseling.

Een grappig detail : voetzolen op de zoldering.