ALICIA SILVERSTONE

Ze is beter bekend van haar optreden in de video’s van de popgroep Aerosmith dan van haar werk op het grote scherm. Maar Alicia Siverstone hoopt dat daar verandering in komt met haar rol in Clueless.

Malissa Thompson

Clueless is een komedie waarin Alicia Silverstone de rol speelt van Cher, een 15-jarig schoolmeisje uit Beverly Hills dat vol goede bedoelingen zit. Ze manipuleert vrienden, leraars en ongeveer iedereen die ze tegenkomt met de intentie hun leven en zichzelf te verbeteren, of haar slachtoffers dat nu nodig vinden of niet.

Haar filmdebuut The Crush, met als tegenspeler Cary Elwes als een psychopatische tiener, verdiende een MTV Movie Award. Nadien prijkte haar portret in de Verenigde Staten op menige slaapkamermuur. Toen volgden Hideway met Jeff Goldblum, True Crimes, The Babysitter en de Franse film Le Nouveau Monde.

We ontmoeten haar in het luxueuze Beverly Hills Four Season Hotel. Met haar blonde haar, perfekte huid en weinigmake-up, lijkt het alsof Alicia Silverstone recht uit een reklamespot voor acnecrème stapt. Ze lijkt iets ouder dan haar achttien lentes, en ziet er zeer on-Hollywoodiaans uit. Ze is biezonder charmant, als een jonge Meg Ryan, en helemaal niet pretentieus.

Heb je geaarzeld om deze rol te aanvaarden ?

Alicia Silverstone : Ik was doodsbenauwd, omdat ik nog nooit in een komedie had gespeeld. Ik dacht dat ik het nooit zou kunnen ik ben helemaal niet grappig maar bij het lezen van het script moest ik om de haverklap lachen. Ik vond het echt leuk. Anderzijds was ik bang, omdat ik opgegroeid ben tussen meisjes zoals die in de film. Cher is een snob, bitchy, materialistisch en zelfingenomen. Allemaal dingen waar ik een heilige hekel aan had op school. Ik hield niet van dergelijke meisjes, en twijfelde dus of ik zo’n rol wel zou kúnnen spelen. Mijn moeder had mij zoveel bijgebracht over respekt, liefde en dingen die verloren gaan. Maar toen ontdekte ik wat Cher zo uniek maakt, en waardoor ze wellicht alleen in de verbeelding bestaat : ze heeft al die negatieve trekjes, maar is tegelijk een toffe meid, medelevend en liefdevol. Ze heeft een uitzonderlijke persoonlijkheid en toen ik dat doorhad, vond ik het prima en kon ik mij in haar terugvinden.

Ben je naar Beverly Hills gegaan om uit te vissen hoe rijke tieners leven ?

Silverstone : Nee, om eerlijk te zijn heb ik dat zelfs vermeden. Het scenario lag al drie maanden op mijn bureau, en ik geraakte er maar niet door vanwege de angsten waarover ik het net had. Ik dacht bij mezelf : ik lees dat later nog wel eens. De rollen die ik tot dan toe had gespeeld, waren die van kalme, rustige en meestal bedeesde meisjes die met beide voeten op de grond staan. Maar Cher is luidruchtig en aanstootgevend, een echte flapuit. En ik moest me werkelijk inspannen om dat allemaal gezegd te krijgen.

En het taalgebruik ?

Silverstone : Dat was inderdaad een belangrijke kwestie. Amy Heckerling (scenarist en regisseur) heeft een ongelofelijk taaltje ontwikkeld voor die film. Ik vind het fantastisch. We zijn tegenwoordig allemaal zo lui : het zijn altijd dezelfde woorden die terugkomen, we kennen enkel een basiswoordenschat en zijn niet meer in staat precieze omschrijvingen te geven. Ik was zelf niet vertrouwd met bepaalde uitdrukkingen in het scenario die nochtans zeer goed zeggen waar het over gaat en heb dus een totaal nieuwe taal moeten leren.

Het personage wordt gedreven door het manipuleren van anderen. Kan je daar inkomen ?

Silverstone : Ik geloof steevast dat alle mensen wel ergens iets met elkaar gemeen hebben en dat in ieder van ons een beetje Cher zit, een beetje van haar medeleven alvast. Ze heeft heel wat goeds in zich, en zo kon ik mij in dat personage inwerken. Ik denk niet dat Cher echt mensen manipuleert ; ze is alleen van het bazige type dat met een grote mond anderen vertelt wat ze moeten doen. Zij denkt dat ze weet hoe mensen gelukkig zullen zijn. Zij vindt dat zij het meest volmaakte meisje ter wereld is, en ze wil anderen even perfekt gelukkig maken. Maar volgens mij wil ze geen kontrole uitoefenen op andermans leven. Ze weet gewoon wat beter is, heeft de wijsheid in pacht.

Je hebt al een stukje van de wereld gezien. Wat denk je dat men buiten Amerika zal denken over Clueless en over Cher ?

Silverstone : Geen flauw idee. Ik hoop natuurlijk dat men ervan zal houden. Ik geloof dat middelbare scholen overal ter wereld iets gemeen hebben. Schoolgaande jeugd van die leeftijd leeft in een beschermd wereldje en het enige wat telt, is je huiswerk, je relatie met vrienden en vriendinnen en met je ouders. Dat is overal hetzelfde, een soort universele band tussen leeftijdgenoten. Het is een happy movie waarop we echt zaten te wachten. Ik denk dat volwassenen, nog meer dan tieners, zichzelf zullen herkennen. Eigenlijk is het een film voor volwassenen.

Waarom ?

Silverstone : Vanwege de intelligentie van de personages en de woordenschat. Tussen de regels staan heel wat joodse hints die misschien alleen door volwassenen kunnen worden begrepen. Maar kinderen zullen wel aangesproken worden door het visuele.

Wat met de morele verantwoordelijkheid ? Kinderen van 12 of 14 jaar die kijken naar iemand die vrijuit praat over seks en drugs…

Silverstone : Precies daarom vind ik het een fantastische film. Dat klinkt misschien erg serieus, maar ik voel me een jonge volwassene en een bekende aktrice ondertussen ook met een grote verantwoordelijkheid. De film behandelt seks en drugs op een elegante manier. Het komt niet aan als een mokerslag op het hoofd van de kijker. Het zou leugenachtig zijn te doen alsof het jonge volkje niet over deze dingen praat. Ook tieners praten over seks. Clueless zegt niet : ?Blijf van de drugs af”, want precies dan zullen jongeren het toch proberen. En wie zegt : ?Seks is niks voor jou”, krijgt ook het omgekeerde effekt. Zo werkt dat. De film toont een aantrekkelijk meisje en haar vrienden die losjes over seks en drugs praten, maar wel in de zin van ?loop niet de hele tijd stoned door het leven, dat is het domste wat je kan doen. Dat doet alleen wie het niet meer ziet zitten”. Je mag het wel eens proberen, als het daar maar bij blijft. Die vrijheid wordt je wel gegund, want het is de enige manier om jongeren iets aan het verstand te brengen. Wat seks betreft…, Cher is 15, en ik geloof niet dat ze echt ervaring heeft met seks. Ze is er niet echt op uit. Het kriebelt wel, en dat brengt haar in verwarring. Ze heeft geen moeder meer en dat is een bijkomend probleem. Ze houdt veel van haar vader en wil bewijzen dat hij op haar mag rekenen. Ze wil hem ervan overtuigen dat ze het ook zonder haar moeder zal redden.

In welke mate heeft Cher jou beïnvloed ?

Silverstone : Dankzij haar besef ik hoe belangrijk het goede voorbeeld is voor jonge mensen. Ik ben 18 en eigenlijk nog een kind. Ik heb nog voortdurend het gevoel dat ik perfekt moet zijn, er altijd goed moet uitzien, slank moet blijven. Ik weet dat dat waanzin is. Het enige wat immers telt, is je binnenste. Er zijn veel mensen naar wie de jeugd kan opkijken, maar velen vergapen zich aan graatmagere modellen en willen er absoluut uitzien zoals zij. Dat is gevaarlijk, omdat het geen houvast biedt. Kinderen hebben nood aan vaste waarden.

Hoe was je relatie met de kostuumontwerper op de set ?

Silverstone : Een echte nachtmerrie. Ook hierin verschillen Cher en ik. Ik haat de hele heisa rond kleren. Ik hou van T-shirts en sweaters. Het was me wat om 48 keer van kleren te verwisselen. Bovendien liet de kleedster me nooit alleen. Ze was fantastisch, kende de knepen van het vak, maar om de haverklap liet ze me iets anders aantrekken.

Heb je wat van die kleding voor jezelf mogen houden ?

Silverstone : Ja. De schoenen die ik nu aanheb, droeg ik ook in de film. Zo heeft Cher mij toch wel een en ander geleerd over mode.

Moet je echt van een personage houden om de wereld door haar ogen te zien ? Moet je iets van jezelf terugvinden in de rol ?

Silverstone : Zeer zeker. Mensen boeien me enorm. Dat moet wel als je akteur of aktrice wil zijn. Precies daarom doe ik het en om geen enkele andere reden. Niet om wereldwijd bekend te zijn of bewonderd te worden. Wat me boeit in mensen, is hun manier van denken. Ik word verliefd op mijn personages. Ik hou echt van hen omdat ik twee of drie maanden lang die andere moet zijn. Ik hield dus ook van Cher. Ik vond haar het knapste kind ter wereld. En ik kon mij in haar inleven door zelf liefde te geven, zodat ik haar beter aankon. Hoewel ik ook echt een kreng kan spelen en het nog graag doe ook.

Veel mensen kennen jou van de Aerosmith-video’s. Heeft die bekendheid je geholpen ?

Silverstone : Om eerlijk te zijn, geloof ik dat aan die video’s meer betekenis gehecht wordt dan ze verdienen. Het betekende niet meer dan dat mijn snoet inderdaad bekend werd. Een video is zoiets als een dagje wandelen in het park. Ik had al vijf films gedraaid toen Aerosmith me vroeg om een video te maken. Ik vond het best en werd betaald om drie dagen rond te hangen, jongens in het gezicht te slaan en omver te werpen, van een brug te springen…, dingen die ik in normale omstandigheden nooit zou doen. Het gaf wel een kick en het was een fantastische ervaring, maar het hielp mijn carrière niet vooruit. Voor mij was het geen reklame, wel voor Aerosmith. De aanwezigheid van een aktrice in hun video’s betekende voor hen een flinke duw in de rug, en dus werd ik gevraagd voor meer van dat moois. Ik vond het best leuk en dus deed ik maar voort, maar ik stel me geen vragen over wat het betekent voor mijn carrière.

Dankzij de video’s dromen veel jongens dag en nacht van jou. Hoe vind je dat ?

Silverstone : Dat is toch wel vreemd : ik merk daar niets van. De enigen die mij dat komen vertellen, zijn journalisten. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die me zegt dat ik zijn verbeelding op hol breng. Ik geloof ook niet dat het echt zo is. De reden waarom jongeren het over mijn video’s of over mijn prestaties in The Crush of een andere film hebben, is volgens mij omdat ze zo aannemelijk zijn. Ik speel geen meisje dat sexy probeert te zijn of anders dan een normale jonge vrouw. Elk personage dat ik vertolk, heeft natuurlijke eigenschappen. Eigenschappen die iedereen heeft en niet iets dat voor jongeren totaal onbereikbaar zou zijn. Als jongens aan mij denken, zullen ze me waarschijnlijk cool vinden en geen moordgriet. Volgens mij is het niet meer dan dat : iemand met wie ze beste maatjes zouden kunnen zijn.

Je beroemdheid schept toch wel een zekere afstand, of je het wil of niet.

Silverstone : Ik geloof helemaal niet dat ik in een kokon leef. Integendeel, ik leid een heel buitenissig leven als je bekijkt wat ik al allemaal gedaan heb. Ik reisde zowat de hele wereld af en grabbelde toch al een mooi palmares bij elkaar. En ik ben pas achttien !

In welke mate heeft beroemdheid je leven beïnvloed, op persoonlijk én op professioneel vlak ?

Silverstone : Ik zou het niet weten. Ik zei je toch al dat ik alleen hoor wat van mij gedacht wordt via dit soort interviews. In het gewone leven ga ik simpelweg naar huis en speel ik met mijn hond.

Wat staat er nog op jouw programma ?

Silverstone :The Babysitter, True Crimes en de Franse film Le Nouveau Monde. The Babysitter gaat over verbeelding en werkelijkheid, en wie een te rijke verbeelding heeft, wordt de mond gesnoerd. (lacht) Een heel artistieke film en dus niet echt commercieel. Het gaat over mensen die fantazeren over het jonge meisje, maar hun fantazie strookt helemaal niet met de werkelijkheid. Ze worden zo door hun verbeelding verdwaasd, dat ze geen besef meer hebben van de werkelijkheid. De film eindigt tragisch, maar is tegelijk ook grappig. Een soort zwarte humor.

In True Crimes ben ik een katoliek meisje dat absoluut bij de politie wil gaan omdat haar vader in volle aktie neergeknald werd. Dat denkt zij tenminste. Ze is recht voor de raap, vastbesloten, helemaal niet sexy, wel maf, kortom een echte robbedoes die bij de politie wil.

Le Nouveau Monde speelt zich af in de jaren ’50, en gaat over de naoorlogse Franse kommunisten en hun aktie om de Amerikaanse GI’s uit hun land te krijgen. Dat is de draad van het verhaal, maar in werkelijkheid zie je een jongen die gefascineerd is door alles wat Amerika voorstelt, en zijn ontmoeting met een meisje, en dat ben ik. Ik moet aantonen hoe verschillend Amerika en Frankrijk wel zijn. Iemand die laat blijken hoe extrovert, gelukkig en opwindend de Amerikaanse gezinnen wel zijn. Wat niet noodzakelijk strookt met de werkelijkheid.

Clueless is vanaf 21 februari in de bioskoop.

Alicia Silverstone als het-meisje-met-de-goede- bedoelingen in Clueless.

Silverstone : Ik haat de hele heisa rond kleren. Het was me wat om 48 keer van pak te verwisselen.