6 WEKEN DICTIE, 4 PRUIKEN, 100 JURKEN EN 1 VALSE NEUS

Voor de prent Diana, volgende week in de bioscoop, kroop Naomi Watts niet alleen in de ziel van de prinses van het volk, ook in de garderobe van een nineties stijlicoon. Wij trokken naar de filmset, net buiten Londen, voor een gesprek met de crew. “Het duurt geen uur om Diana te worden.”

Niet prins Charles, niet Dodi Al-Fayed, maar hartchirurg Hasnat Khan zou de echte liefde geweest zijn van Diana Spencer, prinses van Wales. Zestien jaar na haar dood is de tijd rijp voor het onvertelde verhaal van hun geheime romance, die twee jaar duurde voor het auto-ongeluk in 1997. Zie daar, in twee zinnen, de synopsis van de biopic Diana.

“Iedereen heeft een persoonlijk beeld van prinses Diana”, zei scenarioschrijver Stephen Jeffreys een tijd terug op de filmset in Hertfordshire, een half uur buiten Londen. “Iedereen kent haar als prinses van het volk, iemand die streed tegen landmijnen en paparazzi. Maar weinig mensen waren op de hoogte van haar geheime relatie met de Pakistaanse hartchirurg Hasnat Khan.”

“Diana ontmoette Hasnat in het ziekenhuis, hij had net een vriend geopereerd die Diana kwam bezoeken”, zegt Jeffreys. “Ze viel meteen voor zijn goedheid, zijn handen en uiterlijk. Het feit dat hij haar aanvankelijk negeerde, maakte hem in haar ogen alleen aantrekkelijker. Niemand negeerde Diana.”

“De dokter en de prinses vonden elkaar uiteindelijk, maar een toekomst samen was onmogelijk. Zij wilde met hem trouwen en naar Pakistan verhuizen, hij schuwde een leven met paparazzi. Hun relatie strandde. De timing zat niet juist. Het was een oeroud verhaal over de menselijke zoektocht naar geluk. Ik wist meteen dat hun geheime romance, twee jaar voor haar dood, de spil moest worden van het scenario.”

“Het heeft lang geduurd eer de tijd rijp aanvoelde om met dit verhaal naar buiten te komen”, zegt regisseur Oliver Hirschbiegel, onder meer bekend van Das Experiment en Der Untergang. “Maar er lijkt genoeg tijd gepasseerd om terug te kijken op die periode uit Diana’s leven. Een van haar zonen is ondertussen getrouwd, Charles en Camilla ook. En de Britse koninklijke familie gaf ons de toestemming om te filmen rond Kensington Palace, waar Hasnat bloemen neerlegt nadat hij verneemt dat Diana verongelukt is. Die openheid van het hof suggereerde dat de film er mocht komen.”

UITEENLOPENDE SMAAK

Naveen Andrews werd uitgekozen om Hasnat Khan te vertolken en Naomi Watts werd gecast voor de hoofdrol. Terwijl de actrice het nodige lees- en beeldmateriaal verslond dat haar moest helpen om een geloofwaardige Lady Di neer te zetten, moesten decorbouwers, stylisten en een leger haar- en make-upassistenten de stijl van de late jaren negentig terug tot leven brengen.

“Diana hield van lelies, van geurkaarsen en chinoiserie, ze speelde graag piano en Nietzsche lag op haar leestafel”, zegt decorbouwer Niamh Coulter. “Zulke dingen weten we van foto’s en uit boeken. Maar het was niet evident om de juiste voorwerpen te vinden. Het tijdperk ligt nog niet veraf, niemand verzamelt lampen of televisies uit de jaren negentig. Sommige dingen hebben we moeten namaken.”

Op modevlak waren de jaren negentig niet veel meer dan een uitloper van de jaren tachtig. Maar dat Diana een stijlicoon was, daar was de modepers het over eens.

“Haar stijl was eenvoudig maar elegant”, zegt costume designer Julian Day. “Als prinses droeg ze vaak felle kleuren en prints, na haar scheiding werd haar stijl rustiger. Mogelijks wilde ze daarmee serieuzer genomen worden. Voor de film hebben we twee originele kledingstukken gekregen uit Diana’s garderobe : een lichtblauwe cocktailjurk van Jacques Azagury, tot op de knie, uit een zijden crêpeachtige stof, en een lange zwarte avondjurk van dezelfde ontwerper. Verder hebben we haar look zo goed mogelijk willen weergeven door kledingstukken van toen opnieuw te laten maken. Merken als Tods, Dior en Chopard hebben hun uiterste best gedaan om bepaalde handtassen en accessoires van toen te reproduceren, hetzelfde hebben we gedaan voor de kleding.”

“Diana had een uiteenlopende smaak, ze droeg zowel satijnen jurken van Versace als mantelpakjes van Pucci. Als ze meer casual gekleed ging, koos ze vaak voor traditionele merken als Jaeger, Calvin Klein en Ralph Lauren. Ze had een sterke band met de Britse couturier Jacques Azagury, die een zwarte avondjurk ontwierp voor de prinses haar 36e verjaardag. Die jurk, Naomi Watts’ favoriete stuk in de film, is een typische Dianajurk : klassiek elegant, niet over the top. Puma was haar sportmerk, maar haar badpakken waren van Melissa Odabash en ze hield van schoenen en accessoires van Salvatore Ferragamo, Jimmy Choo, Tods en Dior. Ik heb geprobeerd in de film nooit tweemaal dezelfde outfit te gebruiken. Met honderd jurken en vier pruiken konden we een mooi beeld neerzetten van Diana’s stijl in de laatste twee jaar van haar leven.”

Het Zwitserse juwelenhuis Chopard kreeg de opdracht om horloges en juwelen te leveren die Diana mogelijks gedragen kon hebben. Twee bodyguards moesten op de set zes miljoen euro aan juwelen bewaken.

“Diana was ongetwijfeld een stijlicoon,” zegt Day, “maar niet van hetzelfde kaliber als Jackie Kennedy. Ze hield uiteraard van mode, het was een belangrijk onderdeel in haar leven – een van de weinige dingen waarin ze vrijuit zichzelf kon zijn. Maar ik heb niet de indruk dat ze leefde voor mode. Vooral in haar jonge jaren heeft ze ook foute stijlkeuzes gemaakt. Dat was ook typisch voor de jaren tachtig. Sommige looks waren fantastisch, andere afschuwelijk.”

“In de beginjaren van haar huwelijk met Charles was Diana zich niet bewust van haar looks. Ze was nog jong en onschuldig. Maar plots ontdekte ze de macht van mode. Ik denk niet dat de koninklijke familie erg opgezet was met die diep uitgesneden jurken later in haar leven. Haar kledingstijl op het einde van de jaren negentig toonde dat ze vrijer was, ze deed haar zin. De jurken werden korter, maar het bleef subtiel sexy. Ze was nooit overdressed.”

ZIJDELINGS LEREN GLIMLACHEN

“De meest beroemde vrouw van mijn generatie, natuurlijk twijfelde ik of ik de rol wel zou aannemen”, zegt Naomi Watts. “Samen met de regisseur heb ik elke documentaire bekeken die er over haar gemaakt is, ieder boek gelezen. Ik had zoveel informatie dat het wazig werd in mijn hoofd. Ik moest leren om gewoon op het script te vertrouwen.”

“Ik ben gevallen voor het geheime liefdesverhaal. Ik heb veel mensen ontmoet die Diana gekend hebben en op de hoogte waren van haar relatie met Hasnat Khan. Wat ik van hen leerde, hoe zij over het koppel spraken, bevestigde de reconstructie van ons verhaal. De dialogen in de film zijn uiteraard fictief, we kunnen alleen maar raden wat ze echt tegen elkaar zeiden.”

“Zes weken lang heb ik met een taalcoach gewerkt op Diana’s stemgebruik en lichaamstaal. Haar accent was het eerste waar we op werkten. Ik kreeg ook een kunstneus op en moest zijdelings leren glimlachen, een van Diana’s trekjes. Het befaamde tv-interview uit 1995, waarin journalist Martin Bashir Diana interviewde over haar mislukte huwelijk met prins Charles, was onze grootste inspiratiebron. Ik bekeek het elke dag voor ik naar bed ging. Ik leefde me zo in Diana’s leven in, de band met haar zonen, haar humor, haar kwetsbaarheid ook, het humanitaire werk, dat ik op de duur over haar ging dromen.”

“De eerste keer dat ik in de spiegel keek naar mezelf als Diana, was vreemd. Maar het beeld klopte beter dan ik gevreesd had. Eens de outfits, make-up en pruiken gekozen waren, duurde het nog geen uur om Diana te worden.”

“Als dertiger leer je jezelf het best kennen en weet je ook welke stijl het meest bij je past. Dat zag ik ook in Diana’s garderobe, die laatste twee jaar voor haar dood. Het verbaasde me wel hoe kort bepaalde jurken waren. Ik ben iets kleiner dan Diana, maar sommige van haar originele jurken kwamen zelfs bij mij een stuk boven de knie.”

DOOR ELKE LAHOUSSE

Naomi Watts : “Ik had zoveel informatie over Diana dat het wazig werd in mijn hoofd