In beeld: enkele van de vreemdste vogels in de wereld

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De kop van een schoenbekooievaar doet wel denken aan een dinosaurus. De grote ooievaar met de snavel in de vorm van een schoen (vandaar de naam) leeft in Ethiopië, Oeganda en Zambia. De vogel kan weliswaar vliegen, maar doet het niet graag en als hij vliegt doet hij het heel traag en niet ver. Ook wandelen en vis vangen doen ze in slow motion.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze paradijsvogel leeft in Nieuw-Guinea. Het vogeltje is maar 22 centimeter groot, maar het mannetje heeft wel twee 50 cm wimpels lange wimpels. De wimpeldrager kan deze twee antennes onafhankelijk van elkaar bewegen. Hij gebruikt ze in een dans om vrouwelijke soorgenoten te verleiden. De lange wimpels zijn meteen de valkuil van deze vogel want om die lange veren werd en wordt er veel op ze gejaagd.

De kop van een schoenbekooievaar doet wel denken aan een dinosaurus. De grote ooievaar met de snavel in de vorm van een schoen (vandaar de naam) leeft in Ethiopië, Oeganda en Zambia. De vogel kan weliswaar vliegen, maar doet het niet graag en als hij vliegt doet hij het heel traag en niet ver. Ook wandelen en vis vangen doen ze in slow motion.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

Deze grote zeevogel leeft langs de kust van Florida tot Brazilië. De Amerikaanse fregatvogel heeft lange, hoekige vleugels en een lange staart. De mannetjes hebben een rood zakje op hun keel dat niet altijd zichtbaar is, maar dat ze kunnen opblazen tot een enorme ballon. Ze gebruiken die om vrouwtjes aan te trekken. Ze gedragen zich niet erg sympathiek tegenover andere vogels want ze stelen het voedsel dat andere vogels verzameld hebben.

Deze paradijsvogel leeft in Nieuw-Guinea. Het vogeltje is maar 22 centimeter groot, maar het mannetje heeft wel twee 50 cm wimpels lange wimpels. De wimpeldrager kan deze twee antennes onafhankelijk van elkaar bewegen. Hij gebruikt ze in een dans om vrouwelijke soorgenoten te verleiden. De lange wimpels zijn meteen de valkuil van deze vogel want om die lange veren werd en wordt er veel op ze gejaagd.

De kop van een schoenbekooievaar doet wel denken aan een dinosaurus. De grote ooievaar met de snavel in de vorm van een schoen (vandaar de naam) leeft in Ethiopië, Oeganda en Zambia. De vogel kan weliswaar vliegen, maar doet het niet graag en als hij vliegt doet hij het heel traag en niet ver. Ook wandelen en vis vangen doen ze in slow motion.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De Ecuadorparasolvogel leeft niet alleen in Ecuador, maar ook in de regenwouden van Colombia. Ze vallen op door een grote, zwarte kuif op het hoofd en een lange eveneens zwarte sik. Alleen het mannetje heeft zo’n sik en kan hem besturen: langer en korter maken en op en neer bewegen. De vogels kunnen niet goed vliegen en wandelen door de boomtoppen. Het zijn nogal luidruchtige vogels met een harde roep die vooral in de ochtend door het regenwoud schalt.

Deze grote zeevogel leeft langs de kust van Florida tot Brazilië. De Amerikaanse fregatvogel heeft lange, hoekige vleugels en een lange staart. De mannetjes hebben een rood zakje op hun keel dat niet altijd zichtbaar is, maar dat ze kunnen opblazen tot een enorme ballon. Ze gebruiken die om vrouwtjes aan te trekken. Ze gedragen zich niet erg sympathiek tegenover andere vogels want ze stelen het voedsel dat andere vogels verzameld hebben.

Deze paradijsvogel leeft in Nieuw-Guinea. Het vogeltje is maar 22 centimeter groot, maar het mannetje heeft wel twee 50 cm wimpels lange wimpels. De wimpeldrager kan deze twee antennes onafhankelijk van elkaar bewegen. Hij gebruikt ze in een dans om vrouwelijke soorgenoten te verleiden. De lange wimpels zijn meteen de valkuil van deze vogel want om die lange veren werd en wordt er veel op ze gejaagd.

De kop van een schoenbekooievaar doet wel denken aan een dinosaurus. De grote ooievaar met de snavel in de vorm van een schoen (vandaar de naam) leeft in Ethiopië, Oeganda en Zambia. De vogel kan weliswaar vliegen, maar doet het niet graag en als hij vliegt doet hij het heel traag en niet ver. Ook wandelen en vis vangen doen ze in slow motion.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.

De kakapo is een papegaai met een op een uil lijkend gezicht die leeft in Nieuw-Zeeland. De vogel is in meerdere opzichten uniek: het is de zwaarste papegaai in de wereld, hij kan niet vliegen, hij leeft ’s nachts, hij kan honderd jaar oud worden en is de enige polygone papegaai (het mannetje paart met meerdere vrouwtjes, het vrouwtje daarentegen slechts met één mannetje). Alle kakapo’s hebben een eigen unieke persoonlijkheid. Wanneer een kakapo gevaar tegenkomt, verstart hij en dat is een uitstekende defensieve strategie want dankzij zijn schutkleuren valt hij dan nauwelijks op.

De Ecuadorparasolvogel leeft niet alleen in Ecuador, maar ook in de regenwouden van Colombia. Ze vallen op door een grote, zwarte kuif op het hoofd en een lange eveneens zwarte sik. Alleen het mannetje heeft zo’n sik en kan hem besturen: langer en korter maken en op en neer bewegen. De vogels kunnen niet goed vliegen en wandelen door de boomtoppen. Het zijn nogal luidruchtige vogels met een harde roep die vooral in de ochtend door het regenwoud schalt.

Deze grote zeevogel leeft langs de kust van Florida tot Brazilië. De Amerikaanse fregatvogel heeft lange, hoekige vleugels en een lange staart. De mannetjes hebben een rood zakje op hun keel dat niet altijd zichtbaar is, maar dat ze kunnen opblazen tot een enorme ballon. Ze gebruiken die om vrouwtjes aan te trekken. Ze gedragen zich niet erg sympathiek tegenover andere vogels want ze stelen het voedsel dat andere vogels verzameld hebben.

Deze paradijsvogel leeft in Nieuw-Guinea. Het vogeltje is maar 22 centimeter groot, maar het mannetje heeft wel twee 50 cm wimpels lange wimpels. De wimpeldrager kan deze twee antennes onafhankelijk van elkaar bewegen. Hij gebruikt ze in een dans om vrouwelijke soorgenoten te verleiden. De lange wimpels zijn meteen de valkuil van deze vogel want om die lange veren werd en wordt er veel op ze gejaagd.

De kop van een schoenbekooievaar doet wel denken aan een dinosaurus. De grote ooievaar met de snavel in de vorm van een schoen (vandaar de naam) leeft in Ethiopië, Oeganda en Zambia. De vogel kan weliswaar vliegen, maar doet het niet graag en als hij vliegt doet hij het heel traag en niet ver. Ook wandelen en vis vangen doen ze in slow motion.

Mooi kan je deze maraboe (ook een ooievaar) moeilijk noemen. De vogel kan tot anderhalve meter hoog worden en heeft een spanwijdte van 2,5 meter. Ze komen voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het zuiden van Azië. Ze hebben een kale kop want veren zouden bij deze aaseters in de weg zitten wanneer ze zich te goed doen aan dode dieren. De mannetjes hebben een zakje onder hun keel hangen waarmee ze vrouwelijke maraboes willen charmeren.

De hoatzin uit Suriname is misschien niet zozeer mooi, maar heeft wel een funky uiterlijk. Er zit letterlijk een luchtje aan deze vogel en hij heeft dan ook als bijnaam ‘stinkvogel’. Het vlees van de vogels stinkt enorm en daarom wordt er niet op ze gejaagd. Een ander opvallend kenmerk zijn de klauwtjes aan de vleugels van de jonge vogels. Wanneer er gevaar dreigt, laten ze zich vanuit het nest in een boom aan de waterkant in het water vallen. Vervolgens zwemmen ze naar de kant en klimmen ze met hun klauwtjes de boom in, terug naar het veilige nest. Ook bijzonder, maar niet aan de buitenkant zichtbaar, is dat ze hetzelfde spijsverteringssyteem hebben als koeien.

Je hoeft je bij het zien van deze neushoornvogel niet af te vragen waarom hij zo heet: om de enorme oranje hoorn op zijn hoofd kan je niet heenkijken. Behalve een bijzonder uiterlijk hebben deze in Indonesië en Maleisië levende vogels ook een uitzonderlijke manier van nestelen. Ze maken hun nest in een boomholte. Het vrouwtje neemt plaats op het nest en het mannetje metselt de ingang dicht met modder en uitwerpselen. Hij laat alleen een klein gaatje open waardoor hij zijn broedende vrouwtje voedsel kan voeren. Pas als de jongen zo groot zijn dat ze zelf kunnen vliegen, bikkelt het mannetje de opening weer open en verlaten moeder en jongen het nest.

De uilnachtzwaluw die voorkomt in Australië heeft een groot hoofd dat op een uil lijkt. Toch is het een zwaluw die ’s nachts actief wordt. Overdag weet deze vogel zich uitstekend te camoufleren door in de vorm van een tak roerloos in een boom te gaan zitten. Dankzij hun veren die dezelfde kleuren en patronen vertonen als de bomen zijn ze vrijwel volledig ontzichtbaar.

De apenarend is één van de grootste adelaars en tegelijk één van de zeldzaamste in de wereld. De vogel komt alleen voor op vier Filippijnse eilanden en is de nationale vogel van het land. De vogel valt op door het zwarte masker rondom zijn ijsblauwe, indringende ogen en rechtoverstaande veren. Zoals de naam al suggereert eet de vogel kleine apen, maar ook civetkatten, eekhoorntjes, vleermuizen en reptielen.

Net als zijn soortgenoot de uilnachtzwaluw is deze zwaluw een nachtdier dat zich overdag onzichtbaar maakt in de boom door bewegingsloos als een tak op te gaan in de omgeving. Deze zwaluw heeft in verhouding tot zijn lichaam een heel groot hoofd met grote, gelige ogen. Ze staan bekend om het merkwaardige geluid dat ze maken.

De incastern die leeft langs de kust van Chili en Peru is een opvallende verschijning met zijn zwarte lichaam, rode poten en snavel, gele vlek onder de ogen en vooral de witte snor die keurig gekapt lijkt te zijn. Zowel de mannelijke als vrouwelijke vogels hebben zo’n snor. Hoe langer de snor, hoe gezonder en sterker de vogels.

Deze Nieuw-Zeelandse kiwi is een nachtvogel met een groot lichaam, korte poten en een lange snavel. Ze kunnen niet vliegen, maar lopen langzaam over de bosbodem en tikken ondertussen met hun snavel op de grond. Ze zoeken op die manier naar wormpjes, kevers, motten en andere eetbare diertjes. Wanneer ze er eentje gevonden hebben, steken ze hun snavel snel in de grond. Deze kiwi’s leggen enorme grote eieren: in verhouding de grootste eieren ten opzicht van hun lichaamsgewicht van alle vogels. ’s Nachts houden de kiwi’s contact met elkaar via merkwaardige geluiden.

Deze pikzwarte paradijsvogel uit Nieuw-Guinea heeft een blauwe fluoriscerende rand aan de voorkant. Hij houdt één van de mooiste paringsdansen in de wereld waarbij hij, door zijn veren als een waaier overeind te zetten, een volledige metamorfose ondergaat. Ook zijn ogen worden lichtgevend blauw.

Deze prachtige quetzal is de nationale vogel van Guatemala en leeft ook in Mexico en Panama. Quetzals hebben een lange, sierlijke staart en vallen op door hun schitterende kleuren die veranderen naargelang de lichtinval. De quetzal was heilig voor de Inca’s en Maya’s en wordt door velen beschouwd als de mooiste vogel in de wereld.

De kagoe uit Nieuw-Caledonië vliegt amper en leeft grotendeels op de grond. Toch heeft hij grote vleugels, maar die zijn niet bedoeld om te vliegen. Hij gebruikt ze onder andere om in balans te blijven tijdens het wandelen, om vijanden te laten schrikken en om hun jongen te beschermen door er hard mee te klapperen. De vleugels spelen ook een hoofdrol in de bijzondere paringsdans van de kagoes.

De goudfazant die oorspronkelijk uit China komt, behoort tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Ondanks hun uitbundige verenkleed zijn het timide vogels die zich overdag in het bos schuilhouden. Ze kunnen vliegen, maar zijn er niet erg bedreven in. De mannelijke fazanten gebruiken hun fraaie uiterlijk om de veel saaier gekleurde vrouwtjes te imponeren.

De blauwvoetgent komt vooral voor op de Galapagoseilanden en ziet er met zijn grote blauwe poten koddig uit. Ze lopen er een beetje onhandig schommelend op rond, maar dat doen ze niet voor niets. Hoe blauwer de poten, hoe aantrekkelijker ze zijn voor de vrouwtjes en die poten moet je dan natuurlijk in al hun pracht showen.

De statige 1,2 meter lange secretarisvogel paradeert rond op de savannes in Afrika. Omdat ze qua uiterlijk doen denken aan boekhouders en klerken uit de negentiende eeuw, worden ze secretarisvogels genoemd. Deze roofvogels jagen op de grond en zijn samen met de caracara’s de enige roofvogels die dat doen. Wanneer ze een prooi, bij voorkeur een slang, hebben gevonden stampen ze die dood.

Deze kolibri oogt, ondanks zijn felle kleuren, nogal knorrig en leeft in Bolivia, Suriname en Brazilië. Het kleine vogeltje valt op door de felgekleurde hoorns aan weerszijden van zijn kop. Dankzij die hoorns behoort hij tot de kleurrijkste vogels in de wereld. Het vrouwtje moet die mooie hoorns missen.

De koningsgier is een aaseter en heeft daarom een kale kop, maar wel een zeer opvallende met blauwe, paarse, oranje en gele kleuren. De kop steekt enorm af bij het saaigekleurde zwart met witte lijf.

Er bestaan twee soorten rotshanen: de oranje en de rode, maar de oranje is de meest opvallende. De vogel leeft in de regenwouden van onder andere Colombia, Brazilië, Guyana en Suriname. De veren van de rotshanen zien eruit alsof ze keurig kort geschoren zijn. Op hun hoofd hebben ze een oranje kam in de vorm van een halve maan met een zwart randje. De vrouwelijke rotshanen zijn juist heel onopvallend bruingekleurd en hebben een veel kleinere kam.

De menura heeft een fraaie, lange staart die hij gebruikt in een indrukwekkende paringsdans, maar hij staat vooral bekend om zijn unieke zangkwaliteiten. De vogel kan het geluid nadoen van vrijwel alle vogels in de Australische regenwouden waar hij leeft. Maar ook andere geluiden zoals een cirkelzaag, een mobiele telefoon en blaffende honden staan op zijn repertoire.

Je hoeft je niet af te vragen waarom deze Filippijnse duif ‘dolksteenduif’ en in het Engels ‘Luzon bleeding heart’ heet. Op zijn borst zit een rode vlek die eruitziet alsof hij daar net met een mes in is gestoken en er een bloedende wond aan overgehouden heeft.

De todie is een klein vogeltje met een relatief groot hoofd en een lange snavel. Hij leeft op Caribische eilanden zoals Cuba, Jamaica en Puerto Rico. Je zou denken dat het vogeltje met zijn fluoriscerende groene, blauwe en rode kleuren flink opvalt, maar deze kleuren zijn juist bedoeld als camouflage. Deze todie leeft immers in een omgeving met zeer kleurrijke bloemen en planten en valt met dit uiterlijk juist niet op.

De Australische jacana wordt ook wel ‘lotusvogel’ genoemd en het is meteen duidelijk waarom. Deze steltloper met zijn opvallende rode petje, lange poten en enorme voeten wandelt in waterrijke gebieden van het ene naar het andere waterlelieblad om tussendoor insecten uit het water te plukken.

Deze paradijsvogel doet denken aan een abstract kunstwerk. De mannetjes hebben een rood met zwarte rug, een opvallende gele vlek en een lichtgevend blauw petje. Aan zijn staart heeft hij veren in de vorm van een acht die lijken op de punt van een sierhek. De vogel voert een prachtige paringsdans uit.