Aan dit gedicht in de straten van Utrecht komt geen einde

Door de straten van Utrecht loopt sinds 2012 een gedicht dat iedere week een letter langer wordt. Het is de bedoeling dat het gedicht eindeloos blijft groeien.

Door de straten van Utrecht loopt sinds 2012 een gedicht dat iedere week een letter langer wordt. Het is de bedoeling dat het gedicht eindeloos blijft groeien.

Op 31 oktober 2017 werd Utrecht door Unesco als eerste Nederlandse stad uitgeroepen tot City of Literature. De stad heeft die titel te danken aan zijn 1300 jaar lange literatuurgeschiedenis, maar ook nu valt er op literair vlak veel te beleven in Utrecht. De stad organiseert belangrijke literaire activiteiten zoals de Nacht van de Poëzie, het Internationale Literaire Festival Utrecht en de Poetry Slam. Bovendien struikel je er bijna over de boekwinkeltjes, uitgeverijen, bibliotheken en kan je aan de universiteit literatuuropleidingen volgen.

Maar wat Utrecht uniek maakt als literatuurstad is het nooit eindigende gedicht Letters van Utrecht. Sinds 2012 loopt er over de Oudegracht in het hart van de stad een gedicht, gemaakt door verschillende dichters waaraan iedere week een nieuwe letter wordt toegevoegd. Elke zaterdag komt er een tegel met een nieuwe letter, uitgebeiteld door een van de leden van het Utrechts Steenhouwersgilde ‘Lettertijd’, bij.

Onder je voeten ontspint zich zo een verhaal waarvan niemand het verdere verloop kent. Een van de initiatiefnemers Ruben van Gogh nam de eerste 124 tegels voor zijn rekening. Telkens om de ongeveer 150 tegels neemt een andere dichter van het Utrechts Stadsdichtergilde het stokje over.

Zolang er genoeg sponsoren zijn, blijft de Letters van Utrecht doorgroeien tot een alsmaar langer gedicht. Wanneer je een tegel sponsort kan je je naam aan de zijkant van de tegel laten beitelen. Ook kan je een tegel aan iemand anders opdragen door een boodschap aan de zijkant van de tegel te laten zetten. Steen nummer 654 is bijvoorbeeld opgedragen aan Gerrit Komrij en nummer 649 aan de vroeger burgemeester Aleid Wolfsen, die in 2012 de eerste steen signeerde. Op de website Letters van Utrecht kan je precies zien wie welke tegels heeft gesponsord.

Het gedicht tot nu toe

Ruben van Gogh (1-124)

Je zult ergens moeten beginnen om het verleden een plaats te geven, het heden doet er steeds minder toe. Hoe verder je bent, hoe beter. Ga maar door nu,

Ingmar Heytze (125-240)

laat je sporen na. Vergeet de flits waarin je mag bestaan, de wereld is je stratenplan. Was er een tijd dat je een ander was: die ging voorbij.

Chrétien Breukers (241-374)

Je bent die ander al. Je bent, zoals je weet, van dit verhaal de spil. Dit is de eeuwigheid. Die duurt. Die heeft de tijd. Ga daarom op in je verhaal en zwelg. Vertel.

Alexis de Roode (375-532)

Vertel ons wie je bent met elke stap. In ons verhaal verdwijnen wij vanzelf, en enkel jij blijft over op den duur. Jij en deze letters, die uit steen gehouwen zijn. Zoals de letters op ons graf.

Ellen Deckwitz (533-682)

De barsten in de Dom. Naar de hemel opgestoken als een wijsvinger, om de schuldigen aan te duiden en meer tijd te eisen. Zodat we weer rechtop kunnen gaan, als mensen langs de Gracht. Mark Boog (683-832)

Die naar hun voeten staren. Kijk omhoog! Zie Utrechts kerken uitsteken boven het maaiveld. Hef de handen, smeek met de torens om dit voorrecht: te zijn, nu te zijn. Het is mooi weer.

Baban Kirkuki (833-988)

Staar maar verder. Het leven is getuige van je blik op de horizon. Jouw voetstappen verbinden het verleden met geschreven letters. Alle