Babette Debouver droomde altijd al van een eigen modelabel, maar wilde niet bijdragen aan de onethische praktijken die vaak gepaard gaan met mode. Ze stootte bij toeval tijdens het reizen op de traditie van netelweven in Nepal en weeft nu met de vrouwen van de Kulung-community aan haar eigen modeverhaal.
In teken van Fashion Revolution Week vragen we aan drie Belgische merken waar ze hun kleding produceren. Lees ook hoe pyjamamerk Woody in Turkije produceert en waarom slowfashionmerk King Comf naar Portugal trekt.
Verhalen vertellen, daar blinkt Babette Debouver in uit. Na haar studies kwam ze dan ook terecht in de wereld van communicatie en PR. Met haar eigen merk ‘See through the label’ kan ze haar beide passies, communicatie en mode, verzoenen met elkaar. Het merk is namelijk geen doorsnee label, maar brengt verschillende verhalen tot leven: van de plant die aan de basis ligt tot de vele vrouwen die verbonden zijn door de creaties.
Babettes eerste modeproject bestond uit tasjes gemaakt van afgedankte visnetten, om te tonen dat je uit afval iets moois kunt maken. Deze creatieve uitlaatklep smaakte naar meer. Toen ze enkele jaren geleden in Nepal op reis was, ontdekte Babette het vakmanschap van netelweven in de Himalaya. Ze kocht er een kimono gemaakt van netelstof en was verkocht. ‘Omdat het een veelzijdig en kwalitatief item is, vergezelde de kimono me overal. Ik wist al snel dat ik er iets mee moest doen. Alles wat me boeit kwam hierin samen: duurzaamheid, mode, vrouwelijk ondernemerschap en reizen.’
Eeuwenoude traditie
In de afgelegen bergdorpen van Nepal rekent de Kulung-community op de eeuwenoude traditie van netelweven om in hun eigen levensonderhoud en dat van hun kinderen te voorzien. ‘De brandnetels groeien er in overvloed en de plaatselijke gemeenschap weeft er al eeuwenlang textiel van. Het is een heel stevig materiaal, maar het voelt niet ruw aan op de huid. Er komen ook geen chemicaliën kijken bij het proces, waardoor de lokale natuur niet verstoord wordt,’ legt Babette uit.
Zoals zij onderling elkaar steunen, wil ik de vrouwen ook een hart onder de riem steken door hun werk, dat ze met veel trots uitvoeren, als alternatief aan te bieden
Babettes contactpersoon is Krishna, de charismatische leider van de Kulung-gemeenschap. ‘Zelf komt Krishna uit het bergdorpje waar de meeste vrouwen die de netelstof van See through the label maken wonen. Ze trok naar een lager gelegen dorp, om meer kansen te creëren voor zichzelf en haar gemeenschap. Daar richtte ze schooltjes, een kinderdagverblijf en een weefatelier op. Iedereen kent haar, omdat ze met haar ondernemingen heel de community positief ondersteunt.’
Empowering
In oktober vorig jaar bezocht Babette de handwerksters. ‘Na een hobbelige jeeprit en een dagtocht kwam ik aan in het dorpje en kon ik de ambachtsvrouwen ontmoeten. De meeste vrouwen breien niet als hoofdberoep, maar zien het als een extra inkomen om hun gezin te onderhouden. Het zijn onder meer landbouwsters, leerkrachten, verpleegsters en kinderverzorgsters, maar om hun kinderen naar school te kunnen sturen is een extra vorm van inkomen heel welkom. Voor vrouwen met een moeilijke thuissituatie kan dit werk het duwtje in de rug zijn dat ze nodig hebben om zich los te maken van hun ouders of echtgenoot. Scheiden is er nog een groot taboe, maar doordat de vrouwen zich samen organiseren en zich gesterkt voelen door elkaar, durven ze sneller weg te gaan bij hun man als ze dat willen. Het is een manier om uit de patriarchale structuur te stappen.’
Het spinnen van de draad kunnen de vrouwen zelfs wandelend. ‘Het zit hen zo in de vingers dat ze het overal kunnen doen,’ legt Babette uit. ‘De vrouwen vertelden me over de traditie van hun voorouders en hoe brandnetels voor hen méér dan een woekerende plant zijn. Ze zijn een manier om te overleven, ze staan symbool voor hun cultuur en maken deel uit van hun spirituele gebruiken. De bergbewoners worden geboren én begraven in een brandneteldoek.’
Eerlijk communiceren
Op de website en de Instagrampagina van See through the label schenkt Babette veel aandacht aan het productieproces. Je ziet er foto’s van de vrouwen die de ontwerpen tot leven wekken. ‘Transparant communiceren over het maakproces en de vrouwen vind ik heel belangrijk, maar ik ben ook al tegen de lamp gelopen op dat vlak. Een slow fashion-merk wilde graag in zee gaan met dezelfde community. Ik zag daar eerst geen graten in, en vond het positief dat de vrouwen extra opdrachten zouden krijgen. Uiteindelijk bleek dat ze niet alleen mijn productieproces wilden nadoen, maar ook mijn ontwerpen wilden kopiëren en onder hun naam verkopen. Bovendien eisten ze dat de prijs naar beneden zou gaan, omdat ze honderden stuks tegelijk zouden bestellen. Het maken van de draad en het breien van de stuks is een traag proces, dat kun je niet sneller – en dus goedkoper – doen. Dit voorval opende mijn ogen: er is nog veel greenwashing gaande in de modesector.’
Het oprichten van See through the label was een pad bezaaid met uitdagingen. Van het oplopen van Dengue tijdens haar bezoek tot het gekopieerd worden door een ander, zogenaamd duurzaam merk: Babette worstelde zich erdoorheen. ‘Uiteindelijk waren de moeilijkheden het waard. Ik wil het verhaal van de vrouwelijke netelwevers kunnen delen met de wereld. Zoals zij onderling elkaar steunen, wil ik de vrouwen ook een hart onder de riem steken door hun werk, dat ze met veel trots uitvoeren, als alternatief aan te bieden. Deze craft is zoveel mooier dan de fast fashion die we hier als normaal zijn gaan beschouwen. Aan ieder stuk zie je dat het met veel zorg gemaakt is.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier