Blackout op de Golden Globes: wat halen die zwarte jurken nu eigenlijk echt uit?

Laura Dern, Nicole Kidman, Zoe Kravitz, Reese Witherspoon en Shailene Woodley © REUTERS

Televisie- en filmsterren hebben massaal gehoor gegeven aan de oproep om zich in het zwart te kleden voor de uitreiking van de Golden Globes. Ze protesteren zo tegen seksuele agressie, nu de Weinstein-affaire Hollywood in de ban houdt. Maar wat voor impact heeft zo’n vestimentair protest eigenlijk echt?

De rode loper van de Golden Globes uitreiking kleurde in 2018 opvallend somber. Zowat alle aanwezigen hadden zich namelijk in het zwart gekleed, het gevolg van de ‘blackout’ oproep die enkele prominente vrouwelijke actrices hadden gelanceerd om de aandacht te vestigen op seksisme en machtsmisbruik (in de film- en televisieindustrie).

Het is makkelijk om vraagtekens te plaatsen bij de actie. Een zwarte jurk is niet bepaald afwijkend genoeg om op te vallen of een statement te maken – sterker nog, het was dé trendkleur op de rode loper van de vorige editie van de Golden Globes. Het is een veilige, maar nog steeds gesofisticeerde en gepaste outfit voor een awardshow. Bovendien worden vrouwen meestal gevraagd naar het merk van de jurk, niet naar het waarom van (de kleur van) de jurk.

“Hypocrisie”

Het stille protest werd bij de bekendmaking eind vorig jaar dan ook meteen op de korrel genomen op social media, onder andere door Rose McGowan, één van de luidste stemmen gedurende het Harvey Weinstein-schandaal. “Jullie stilte is net de kern van het probleem”, schreef de actrice in een tweet die ondertussen gedelete werd. “Jullie zullen nog steeds jullie awards aannemen en geen échte veranderingen teweeg brengen. Ik veracht deze hypocrisie. Misschien moeten jullie allemaal maar Marchesa dragen.”

(Marchesa is een kledinglabel dat creatief geleid wordt door Georgina Chapman, de vrouw van Harvey Weinstein. Het gerucht gaat dat (jonge) actrices met opzet naar het merk grepen voor award ceremonies om zo op een goed blaadje te komen bij de filmmogul nvdr).

Ook activiste April Reign, de vrouw achter de hashtag #OscarsSoWhite, was niet onder de indruk van Operation Blackout “Thuisblijven zou pas écht protesteren zijn. Geen enkele vrouw op de rode loper, dàt is pas een statement.”

 Natalie Portman, America Ferrera, Emma Stone en Billie Jean King.
Natalie Portman, America Ferrera, Emma Stone en Billie Jean King. © REUTERS

Toch had Operation Blackout heel wat meer voeten in de aarde. Het kledingvoorschrift is namelijk onderdeel van een veel groter actieplan dat seksuele intimidatie en ongelijkheid op de werkvloer wil aanvechten, niet alleen in Hollywood, maar over alle sectoren. Time’s Up wordt ondersteund door honderden machtige vrouwen uit de entertainment industrie, waaronder Reese Witherspoon en Shonda Rhimes. De organisatie zamelde al meer dan vijftien miljoen dollar in die gebruikt zal worden om de juridische kosten te dekken om bedrijven en personen die zich schuldig maken aan seksuele intimidatie, seksisme of discriminatie voor de rechtbank te slepen. Het is een ruggensteun voor zij die zelf geen advocaat kunnen betalen en een krachtig signaal naar de schijnbaar ongenaakbare instituten waar dit soort praktijken nog maar al te vaak onder de mat worden geveegd.

Kleding om kleur te bekennen

Bovendien is er, in tegenstelling tot wat sommige critici durfden poneren, weinig frivools aan het opteren voor een statement via kleding. Het is (soms letterlijk) kleur bekennen. Al in het begin van de twintigste eeuw riepen de suffragettes hun aanhang die op straat kwam voor vrouwenrechten op om zich in het wit te kleden, en zich te versieren met groene of paarse linten. Dat wit blijkt nog steeds een centrale rol te spelen in de (Amerikaanse) vrouwenrechtenbeweging. Toen Geraldine Ferraro in 1984 haar nominatie voor eerste vrouwelijke vicepresidentskandidaat aanvaardde was ze in het wit gekleed, en ook Hillary Clinton koos vaak voor witte mantelpakjes tijdens de laatste presidentsverkiezingen. Kiezers die voor de democratische kandidate hadden gestemd lieten dat vorig jaar niet enkel zien aan de hand van I’m With Her badges, maar hulden zich aangespoord door de hashtag #WearWhiteToVote eveneens in het wit.

Hillary Clinton en Donald Trump in Las Vegas
Hillary Clinton en Donald Trump in Las Vegas© REUTERS

Na de verkiezing van Donald Trump werd roze dan weer een politiek geladen kleur, toen Krista Suh en Jayna Zweiman het patroon voor de ondertussen beroemde pussy hat verspreidden. “We willen een zee van roze zien op de vrouwenmars”, aldus Suh en Zweiman in hun PussyProjectPDF. De muts met kattenoortjes was uiteraard een verwijzing naar de ‘Grab ‘em by the pussy”-uitspraak van Trump, maar de roze kleur was ook niet onbelangrijk. De tint wordt veelal geassocieerd met zorg, zachtheid en liefde, eigenschappen waarop de nieuwe patriarchale Amerikaanse regering neerkijkt volgens de initatiefneemsters van de Women’s March.

Mode is, zo schrijft ook Constance Grady op Vox, een ontzettend krachtige politieke tool die heel veel symbolisch potentieel met zich meedraagt.

Stilte als protest

Stilte kan soms een bijzonder krachtig signaal zijn, zelfs in een met toeters en bellen overladen sector als de filmindustrie. Denk maar aan Brie Larson die weigerde te applaudisseren voor Casey Affleck toen ze hem de Oscar voor beste acteur moest overhandigen, weken nadat Affleck beschuldigd werd van seksueel geweld. Of omgekeerd: de filmindustrie die zich niet openlijk uit wou spreken over het feit of het nomineren van Affleck überhaupt een slimme/juiste keuze was.

Michelle Williams en Tarana Burke
Michelle Williams en Tarana Burke© REUTERS

Als extra onderdeel van het ‘stille protest’ namen heel wat A-listers vrouwelijke activisten mee als plus one, vrouwen die anders op zo’n event geen stem hadden gekregen.Emma Stone werd vergezeld door tennisspeelster Billie Jean King, Laura Dern en Shailene Woodley deelden een taxi met Mónica Ramírez en Calina Lawrence, Susan Sarandon wist Rosa Clemente te strikken en Emma Watson bracht de avond door met Marai Larasi. Amy Poehler wandelde met Saru Jayaraman over de rode loper terwijl Meryl Streep de hand reikte aan Ai-jen Poo en Michelle Williams de eer kreeg om Tarana Burke als date te noemen.

Het bleef bovendien niet bij een stil protest. Tijdens befaamd oppervlakkige rodeloperinterviews slaagden verschillende vrouwen zoals Viola Davis, Kerry Washington, Emma Watson en Meryl Streep erin om de conversatie weg te sturen van het label naar de achterliggende betekenis van hun zwarte jurk. Debra Messing ging zelfs zo ver dat ze in een interview met E!tv de zender een veeg uit de pan gaf omdat ze de loonkloof mee in stand houden (Catt Sadler verliet het netwerk nadat ze ontdekte dat haar mannelijke co-host dubbel zoveel als zij verdiende, nvdr).

https://twitter.com/davidmackau/status/950142065480028160David Mackhttps://twitter.com/davidmackau

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

550rich3153600000Twitterhttps://twitter.com1.0

Michelle Williams antwoordde dan weer koeltjes “I don’t remember” op de vraag of ze ‘heel enthousiast had gereageerd toen ze hoorde van haar nominatie’, om vervolgens haar date en MeToo-bedenkster Tarana Burke de hemel in te prijzen.

“Their time is up”

Ook op het podium werd de historische waarde van het event, van de #MeToo-beweging en de Time’s Up coalitie aangehaald. Toen het haar beurt was om de genomineerden voor de Golden Globe voor beste regisseur aan te kondigen kon Natalie Portman het niet laten om er fijntjes aan toe te voegen dat het lijstje namen enkel mannen bevatten. Barbra Streissand merkte daarnaast op dat het sinds haar Yentl geleden was dat een vrouwelijke regisseur met het beeldje naar huis mocht gaan.

Het meest memorabele moment van de avond moet op het conto van Oprah Winfrey worden geschreven, die de Cecil B. DeMille Award in ontvangst mocht nemen. Die oeuvreprijs wordt jaarlijks uitgereikt aan iemand die een “buitengewone bijdrage” heeft geleverd aan de entertainmentwereld. Winfrey gaf vervolgens de speech van haar leven. “Ik wil dat alle meisjes die momenteel aan het kijken zijn beseffen dat er een nieuwe dag aan de horizon lonkt”, aldus Winfrey die het had over tolerantie, gelijkheid en de kracht van de waarheid. “Veel te lang zijn vrouwen die hun waarheid durfden te vertellen niet geloofd als ze zich uitspraken tegen de mannen met macht. But their time is up. Their time is up!”

videohttps://www.youtube.com/270https://www.youtube.com/channel/UCpre07iozxa66pFzC6m-0cQPop & Sports HQ480480YouTube1.0360

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Oprah Winfrey Golden Globes Cecil B. DeMille Award Acceptance Speechhttps://i.ytimg.com/vi/ss6qQM054B0/hqdefault.jpg

Dankzij Time’s Up staan er vandaag opvallend minder sliders met de beste geklede sterren in ons nieuwsoverzicht. Niet omdat mode minderwaardig is, wel omdat mode meer is dan esthetiek. Het is een manier om een verenigd front te vormen, om een visuele impact na te laten en de aandacht te sturen. En dat is exact wat de Blackout van de Golden Globes gisteren veroorzaakt heeft. Uiteraard passeerden er fantastische jurken de revue (Diane Kruger in Prada! Alicia Vikander in Louis Vuitton! Salma Hayek in Ralph & Russo Couture!) maar voor een keer primeerde het waarom over het wat. Alleen al dat internationale nieuwsmedia vandaag nogmaals de woorden discriminatie en seksisme van de persen laten rollen is een overwinning op zich. Een overwinning die niet behaald had kunnen worden zonder de conversatie weg te sturen van de onvermijdelijke glitter en glamour.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content