De Fondation Louis Vuitton in het Bois de Boulogne van Parijs werd in geen tijd een toeristische attractie. Nu opent het bedrijf nòg een galerie, in Asnières.
Asnières-sur-Seine ligt in de banlieue van Parijs, in de schaduw van Clichy. Het is bekend voor zijn dierenbegraafplaats en, bij een kleiner publiek, voor de historische ateliers (en de residentie) van Louis Vuitton, in gebruik sinds 1859. De Vuittons wonen er al lang niet meer, maar er worden nog altijd tassen en koffers gemaakt (onder meer de bijzondere opdrachten). Het bedrijf heeft er ook zijn eigen, kleine museum, of beter gezegd : galerie. Twee verdiepingen met koffers, tassen, kleren, en een rist documenten, foto’s en kunstwerken.
De tentoonstelling is samengesteld door curator Judith Clark, die haar museumcarrière begon in het ModeMuseum in Antwerpen. “Ik heb de tentoonstelling Malign Muses gemaakt, in 2003, met Linda Loppa. Sindsdien heb ik een sterke affiniteit met alles wat Belgisch is. ”
“Dit project is ongeveer een jaar geleden opgestart”, zegt Clark. “Vuitton toonde in dit gebouw altijd al hoogtepunten uit de collectie, en de ruimte werd op verschillende manieren gebruikt. Maar dit was een nieuwe start, de hele plek moest herdacht worden. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een galerie. Een museum kijkt alleen terug, een galerie is een plek voor ontdekkingen, en is meer van nu. ”
Er zitten in de archieven van Louis Vuitton zo’n 23 000 voorwerpen en 165 000 documenten. Hoe begin je daaraan ?
Judith Clark : De archieven van Vuitton zijn inderdaad enorm. Je kunt je met zo’n groot aanbod niet veroorloven monumentaal te zijn, en daarom wilde ik alles beweeglijk houden. Het moest een mobiele tentoonstelling worden, de toonkasten staan letterlijk op wielen. Ik vertel ook niet het definitieve verhaal over Louis Vuitton, integendeel : ik leg de nadruk op enkele thema’s.
Ik ben door de archieven gegaan, en daarbij was ik alert voor dingen die belangrijk zijn in de geschiedenis zowel van het bedrijf als van de familie Vuitton. De Vuittons hielden van kalligrafie, en dat vind je terug in hun schetsboeken en hun privébibliotheek, maar ook in de producten van het bedrijf zoals de monogramstof, of de manier waarop koffers gepersonaliseerd werden met geschilderde initialen.
Er is opvallend veel mode te zien, terwijl Vuitton nog niet zo lang kleding maakt.
De mannen en vrouwen die hun koffers bij Vuitton kochten, droegen vaak couturekleren. Sommige ontwerpers vervoerden hun kleren in koffers van Vuitton. Vuitton is van in het begin betrokken geweest bij de mode, ook al is het pas later een modemerk geworden. Ik vond het legitiem om veel kleren te tonen, zowel van historische huizen die met Vuitton geassocieerd kunnen worden zoals Poiret, Lanvin, Chanel, Schiaparelli of Dior, als van Vuitton zelf. Het verhaal van Vuitton vertellen, is tegelijk het verhaal van de mode vertellen.
De tentoonstelling heeft wieltjes. Is het de bedoeling dat ze reist ?
Wat er in de toekomst mee zal gebeuren, is de vraag van één miljoen. Ze gaat zeker evolueren, het hele concept is daarop bedacht. Dit is een tentoonstelling die zichzelf kan vernieuwen, die kan opgebroken worden, die opnieuw geconfigureerd kan worden, en die dus ook kan reizen.
De galerie is alleen te bezoeken op uitnodiging, meer informatie bij de klantendienst van Louis Vuitton, 02 289 28 28, of online : www.louisvuitton.com.
Door Jesse Brouns
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
