Designer
De eerste zeven jaar bij Dior waren loeihard, daar is genoeg over geschreven. Intussen heb ik mijn plek gevonden. Ik werk hier doodgraag.
Een label dat wordt overgenomen is meestal ‘dood’ of al lang niet meer populair. Dat was bij Dior Homme niet het geval. Toen ik begon, heb ik me enkele concrete vragen gesteld : de mannendivisie van een couturehuis, wat moet dat zijn ? Waar ligt de toekomst van een high-end-mannenlabel als de collectie binnen de maand gekopieerd wordt en verkocht aan een twintigste van de prijs ?
Als een huis zijn kleren in Italië laat fabriceren, zijn die per definitie duur. Als die kleren alleen mooi zijn, als de afwerking niet perfect is, als de fit niet klopt, als het comfort niet je dat is, dan zijn ze die prijs niet waard. Maar als je erop toeziet dat de afwerking onberispelijk is, dat de materialen degelijk zijn, dat de kwaliteit er is, dan ben je als merk eerlijk, en dan zijn je hoge prijzen ook verantwoord.
Mannen zijn de voorbije tien jaar erg veranderd. Er zijn nu veel meer mannen geïnteresseerd in mode. En ze zijn veeleisender, minder bereid om te ‘lijden’ om er goed uit te zien.
Ik geloof in evolutie. Mijn mode bij Dior is een tijdlang heel minimaal geweest. Afwerking, coupe, materiaal : daar ging het mij om. Toen alles goed zat, had ik het equivalent van een blanco pagina, en vanaf dat moment ben ik opnieuw dingen beginnen toevoegen. Mijn minimale periode is voorbij, maar het idee is onveranderd. Ik wil nog altijd eerlijke, moderne, creatieve luxe brengen.
Toen ik met mijn eigen label begon, tien jaar geleden, heb ik geen moment gedacht dat het makkelijk zou worden. En dat was het ook niet. Op dat moment wou ik kleren maken die ik zelf zou kunnen dragen, die mijn vrienden konden dragen. De voorbije jaren heb ik daar afstand van genomen. Ik ben zelf best klassiek, en ik wilde vermijden dat mijn mode samen met mij klassieker zou worden. Het moest een beetje plezant blijven. Ik voel me nu vrijer op creatief gebied. Sommige klanten hebben afgehaakt, maar er zijn ook nieuwe voor in de plaats gekomen.
Sinds vorig jaar heb ik een eigen winkel. Ik stel vast dat mannen bij mij geen pak komen kopen, daarvoor gaan ze waarschijnlijk naar Dior. Bij mij komen ze voor kleren die ze nergens anders kunnen vinden.
Het loopt goed, maar het blijft hard. Daar maak ik geen geheim van. Je eigen label hebben is een eindeloze mission impossible. Elk seizoen is een nieuwe uitdaging. Hoe meer je verkoopt, hoe meer financiële problemen je creëert, daar is geen ontkomen aan. En je voelt de kleinste economische crisis. Die van 2008 is nog altijd niet verteerd. Japan blijft moeilijk, China is een heel harde markt voor een klein, onafhankelijk bedrijf.
Mijn leven is een continu leerproces. Ik leer elke dag bij, en dat moet ook zo blijven.
In de mode is status quo nooit een goed idee. De eerste tien jaar van mijn label beschouw ik als een eerste stap. Ik wil nu de tweede stap zetten, de vruchten plukken van wat ik heb gezaaid. Dat betekent : met nieuwe investeerders in zee gaan om alles wat vlotter te trekken, want we hebben toch min of meer onze limieten bereikt. Maar het is op dit moment niet meer dan een project.
Bij Dior heb ik niet minder vrijheid. Mensen denken dat je bij je eigen label makkelijker je zin kunt doen. Dan denk ik : probeer maar eens vrij te zijn zonder geld. Bij Dior kan ik veel meer uitproberen, grote projecten ondernemen. Creatief of conceptueel heb ik daar nooit problemen gehad. Mijn aanpak is altijd respectvol geweest. Ik sta open voor alles wat bij de job hoort, en dat geeft me vrijheid op creatief vlak. Dior is een evenwichtsoefening. En die loopt erg vlot.
Ik maak nu zes collecties per jaar, dat is heel intens. Soms denk ik, ik doe nu al zeven jaar twee fulltimejobs tegelijk. Bij KVA is die job tijdrovend en stressvol. Ik probeer daar nu die tweede stap te zetten, en ik ben me ervan bewust dat ik me daarmee nog meer werk op de hals haal. Ik probeer om alles in evenwicht te houden. Die dreiging om te verdrinken is er wel. Ik probeer een gezonde afstand te bewaren. Het moet plezierig blijven. Dat klinkt misschien naïef. Maar mode heeft nu eenmaal een droomgehalte, om dat niet te verliezen moet ik het zelf ook graag blijven doen.”
Kris Van Assche (38) staat sinds zeven jaar aan het hoofd van Dior Homme. Tien jaar geleden begon hij zijn eigen label, Krisvanassche.
DOOR JESSE BROUNS & FOTO JOHAN SANDBERG
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
