‘Man blijft thuis, vrouw timmert aan carrière: moet dat nog nieuws zijn?’

Zalando-topman Rubin Ritter stapt op. Daarvoor krijgt hij hulde, want de man heeft er een goede reden voor: hij wil meer tijd thuis doorbrengen, zodat zijn vrouw haar carrière volop kansen kan geven. Nobel, dat zeker. Een heldendaad? Niet in het minst.

‘Na meer dan elf jaar Zalando is het tijd om mijn leven een nieuwe wending te geven’, aldus Ritter. De 38-jarige wil meer tijd vrijmaken voor zijn gezin. Ritter kwam overeen met zijn echtgenote dat haar professionele ambities de komende jaren prioriteit hebben.’ Dat bericht nieuwsagentschap Belga, in een stukje dat oorspronkelijk de titel ‘Zalando-topman zet stap opzij voor carrière echtgenote’ droeg.

In onze berichtgeving werd die titel simpelweg ‘Zalando-topman Rubin Ritter stapt op’. Waarom? Omdat dat het nieuws is. Zijn motivatie is uiteraard interessant en vermelden we dan ook later in het artikel, maar is ons inziens geen plaats in de titel waard. Die is immers voorbehouden voor de kern van het nieuws. En daaronder valt geenszins dat een vrouw in een heteroseksuele relatie met kinderen ook wel eens carrière mag maken dankzij een grootmoedig offer van manlief.

Het persbericht van Zalando waarin Ritter zijn keuze toelicht, kopt ook niet met de intrafamiliale beslissing dat hij zijn vrouw nu haar carrièrekans biedt. Wel schrijft de multinational dat Ritter ermee ophoudt na de volgende Algemene Vergadering van het bedrijf in 2021. Dat zijn vrouw zich nu op haar professionele toekomst wil storten, wordt meteen gevolgd door de plannen van Ritter zelf: ‘Wat mijn eigen toekomst betreft, ben ik enthousiast om te ontdekken wat me nog kan boeien, naast Zalando.’ De kans dat het ‘strategische brein’ – zoals hij door zijn co-CEO’s genoemd wordt – al op iets nieuws zit te broeden is niet gering.

En hé, dat mag uiteraard. Een nieuw project zal misschien beter afgestemd kunnen worden op de uren van de schoolpoort. Toch kunnen we ons ook afvragen waarom een topfunctie in een groot bedrijf altijd ten koste van het dagelijkse leven moet gaan. Zouden ze bij Zalando niet beter wat meer aan de work-life balance hebben gewerkt?

‘Man blijft thuis, vrouw timmert aan carrière: moet dat nog nieuws zijn?’

Geen van die vragen in de (internationale) nieuwsmedia. Zij vonden de reden van de carrièreswitch wel een plekje waard in de titel. Natuurlijk is dat erg mooi en het siert het koppel dat ze onderling goede afspraken kunnen maken over de combinatie van hun carrières en gezin. Maar wanneer nieuwsberichten hierover benadrukken dat de succesvolle man zijn carrière even op wacht zet ten voordele van zijn vrouw, toont dat vooral aan dat het vandaag nog niet normaal bevonden wordt. Nieuws heeft immers de neiging te focussen op abnormaliteit, op uitzonderlijke voorvallen.

Als koppel een eerlijke verdeling zoeken, waarbij beide partners zichzelf naar wens kunnen ontplooien én voor de kinderen zorgen, zou niet uitzonderlijk moeten zijn. Kinderen maak je voor zover wij weten immers nog steeds niet alleen, tenzij je een bewust alleenstaande moeder bent en dat is hier niet het geval.

Al klopt het wel dat het vandaag nog steeds de vrouwen zijn die vaker een stapje terugzetten in hun carrière om thuis alles op rolletjes te laten lopen. Vrouwen doen ruim twee derde van het huishoudelijk werk. Op een weekdag is een vrouw er gemiddeld 1 uur en 20 minuten langer mee bezig dan een man, weet het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Wanneer er kinderen bijkomen, wordt dat verschil nog groter. Moeders met jonge kinderen besteden gemiddeld 16 uur en 6 minuten per week aan zorg en opvoeding, tegenover 8 uur en 34 minuten bij vaders.

Dat doen ze niet omdat ze daar per definitie beter in zijn of dat leuker vinden dan hun mannelijke huisgenoten. De nature-nurture-discussie, dus het idee dat vrouwen biologisch zijn voorgeprogrammeerd om te zorgen en mannen om te jagen, is al lang achterhaald. Vrouwen doen al dat onbetaald werk omdat ze daar vaak min of meer toe gedwongen worden. In onze maatschappij is het simpelweg nog altijd de ‘gewoonte’ dat vrouwen zorgen en mannen geld binnenbrengen.

Hebben mannen iets aan een CEO die de estafettestok na een geslaagde carrière doorgeeft aan zijn ambitieuze vrouw?

Je kan je inbeelden dat het voor die vrouwen nogal wrang aanvoelt om te lezen hoezeer een man bewierookt wordt als die ervoor kiest te doen wat zij al jarenlang doen, zonder dat ze daar enig applaus voor krijgen. Meer nog: ze worden er economisch voor afgestraft. Jarenlang ploeteren ze om een goede werknemer te zijn en om tegelijk op wonderbaarlijke wijze te zorgen voor eten in een proper huis, maar op het einde van de rit hebben ze een grotere kans om in armoede te verzeilen dan mannen.

Laat ons het ook even vanuit een ander oogpunt bekijken: dat van de moderne mannen die graag wat meer tijd met hun gezin zouden willen doorbrengen, maar dat nog niet durven door de sociale conventie dat zij de bankrekening moeten spekken. Hebben zij iets aan een CEO die de estafettestok na een geslaagde carrière doorgeeft aan zijn ambitieuze vrouw? Op vlak van beeldvorming misschien wel, maar laat ons niet vergeten dat lang niet elke man het loon een CEO van een miljardenbedrijf heeft. De 38-jarige is een van Duitslands best betaalde zakenlui en kan nu naast rentenier ook nog eens ‘ondersteunende echtgenoot’ bijschrijven op zijn businesskaartje. Als hij dat nog heeft, natuurlijk.

Maar goed, wat als die beeldvorming het belangrijkste is om die vandaag nog twijfelende mannen over de grens te trekken? Moeten we dat als nieuwsmedium dan niet aanmoedigen? Ons antwoord is: ja, uiteraard, maar niet door al die miljoenen vrouwen die vandaag de belangrijkste zorger zijn te miskennen door een man te verheffen tot thuisblijfheld.

Tof dat Ritter zijn verantwoordelijkheid opneemt binnen zijn gezin, maar is dat uiteindelijk niet wat het is?

Wat verschijnt in de media bepaalt mee waarover de gesprekken aan de koffieautomaat gaan en hoe die gevoerd worden. Het is dan ook onze taak om te laten zien hoe het anders kan. Het lijkt ons eerlijker om mannelijke en vrouwelijke ondernemers gelijk te behandelen in onze berichtgeving en de beruchte ‘hoe combineer je dat met je gezin’-vraag aan elke ceo te stellen. Op zich geen onlogische vraag, want een topjob combineren met het gezinsleven is een uitdaging voor iedereen. Nuttige tips van zowel mannen als vrouwen zijn dan welkom. Daarnaast moeten we de status quo elke dag opnieuw uitdagen. Dat doen we bij Weekend.be onder meer door te kiezen voor beelden bij artikels die de blik op de wereld van de lezer verruimen. Een artikel over de was doen hoeft bijvoorbeeld heus niet altijd geïllustreerd te worden door een stockbeeld van een breed lachende vrouw.

Echt tof dat Ritter zijn verantwoordelijkheid opneemt binnen zijn gezin, maar is dat uiteindelijk niet wat het is? Moeten kranten er dan ook over berichten als Ritter zijn geleende bibliotheekboeken terugbrengt? Dat zijn gewoon zaken die normaal zijn. Leuk weetje, maar wat is de nieuwswaarde?

Uiteindelijk staat of valt alles met goede afspraken. Zo is het toch echt niet te veel gevraagd om de taakverdeling binnen het gezin te bespreken met je partner, zodat het leeuwendeel niet automatisch bij de vrouw terechtkomt. Maar evengoed dat de zorg niet zomaar achteloos wordt uitbesteed aan een poetshulp of nanny, ook doorgaans vrouwen en ook doorgaans weinig echt naar waarde geschat.

Dus neen, wij vermelden liever niet in de titel dat Ritter een stap opzij zet om zijn vrouw te laten timmeren aan haar carrière. Dat zou immers geen nieuws mogen zijn.