In het indrukwekkende gebouw waar vroeger de Royale Belge huisde, opent binnenkort hotel Mix. Er komen kantoren, een hotel, sport- en wellnessruimtes, een bar en een foodmarket, maar bovenal wordt het een showcase voor Belgische ontwerpers, samengesteld door interieurarchitect Lionel Jadot.
Tussen 1967 en 1970 verrees in opdracht van verzekeringsmaatschappij Royale Belge aan de Vorstlaan het enorme betonnen bouwwerk in kruisvorm met bronskleurig gefumeerde ramen. Het ontwerp van Réné Stapels en Pierre Dufau wordt beschouwd als een icoon van de Belgische functionalistische architectuur. Na 2018 kwam het in verval – even werd geopperd om er de Amerikaanse ambassade in onder te brengen, maar dat spoor werd verlaten. Jarenlang was de vraag: wie zou de mastodont van 54.000 m2 willen invullen en hoe?
Nu weten we het antwoord. Mix, dat op 30 juni de deuren opent, zal het grootste deel van het terrein innemen. Om dit enorme, intussen beschermde, gebouw te renoveren, wendden de eigenaars zich tot het Londense kantoor Caruso St-John. De aankleding werd toevertrouwd aan de Brusselaar Lionel Jadot. De (interieur)architect staat bekend om zijn avant-gardistische upcyclingprojecten, maar speelt voor dit project niet solo. Hij stelde de eigenaars voor om van Mix een etalage van Belgisch talent te maken. Vervolgens deed hij een beroep op de 25 studio’s die hun werkplaats hebben in zijn Zaventem Ateliers, en op 27 externe ontwerpers. “We willen tonen dat een eigentijds hotel ook kan werken met lokale ontwerpers. Wij deden de samenstelling, voorbereiding en uitvoering van het project, maar de klanten kozen zelf de stukken”, legt Jadot uit wanneer we de site verkennen.
De 180 gezellig ingerichte hotelkamers, de monumentale lobby, de elegante sport- en wellnessruimtes, de relaxte vergader- en coworkingruimtes, en zelfs het restaurant met zijn keramisch gecoate keuken, vormen een rijkgeschakeerd maar samenhangend geheel. “De setting was zo sterk dat we de voorkeur gaven aan sculpturale ingrepen, zoals deze sierlijke, met koper beklede toonbanken. Er heerst ook een zeker sciencefictiongevoel: we wilden de indruk wekken even terug in de jaren zeventig te zijn, maar dan zonder vintage. Binnen is alles eigentijds en lokaal.” Voor Jadot is dat laatste een commitment. “Het is veel logischer om te ondersteunen wat lokaal wordt geproduceerd dan om dingen te importeren van de andere kant van de wereld. Voor veel van deze makers was het een kans om hun productie op te schalen, want ineens konden ze van iets honderden stukken produceren. Op die manier kan de opdracht ook bijdragen aan het uitbouwen van hun eigen studio. Kortom, Mix is zowel een unieke ruimte als een katalysator van talent.
Vier makers en hun ontwerp uitgelicht
Zoutlichten van Roxane Lahidji
Een van de ontwerpers die het nadrukkelijkst aanwezig zijn in de Mix: haar bolvormige lampen met hun gemarmerde uitzicht zijn zowel in de lobby als in de kamers te vinden. Het bijzondere aan Lahidji’s werk zit in het materiaal: tijdens haar studie aan de Design Academy in Eindhoven ontwikkelde ze een zoutmarmer. Sindsdien werkt ze in Zaventem Ateliers. “Er moesten meer dan driehonderd lampen worden geleverd en we moesten ook tafels bestellen voor galeries en architecten. De grootste uitdaging voor mij was niet technisch, maar lag eerder in het managen van een team, met vier assistenten”, vertelt ze. Om haar ‘marmer’ te maken, gebruikt Roxane Lahidji Belgisch zout (geoogst in Frankrijk), dat ze bevochtigt en vermengt met pigmenten – gekozen om bij het decor te passen – alvorens het te vormen en te drogen. De beperkte dikte van de bollen, tussen 1 en 1,5 cm, maakte een relatief snelle droging mogelijk. Op die manier blijft ze ver van een industrieel ritme, wat volledig past bij haar bewust langzame benadering van een natuurlijk materiaal. Voeg daarbij de poëzie die ontstaat wanneer een materiaal dat als waardeloos wordt beschouwd wordt omgezet in iets ‘kostbaars’ door de magie van een ambachtelijk proces, en je beseft dat je een juweeltje van hedendaags design in handen hebt.
Organische bas-reliëfs van Papier boulettes
Een ‘vegetale invasie’, waarbij klaver, amarant en paardenbloemen uit de muur lijken te groeien. De monumentale bas-reliëfs – drie bij achtentwintig meter! – die de lobby van de Mix sieren, zijn gemaakt met ter plaatse gerecycleerd karton door Papier Boulettes, een project van Zélie Boulestreau en Maud Bocquet. Zélie, een plastisch kunstenaar, was begonnen met het produceren van papier toen ze Maud ontmoette, die graffiti maakte van papieroverschotten. “Onze benaderingen vulden elkaar aan”, legt Zélie uit. Sindsdien maakt Papier Boulettes creaties “uit oude papieren, liefdesbrieven of facturen, waar je afscheid van wilt nemen”. Voor dit project werkte Zélie niet samen met Maud, maar met kunstenaar Aele, die abstracte en minerale vormen voorstelde, die zich vervolgens vermengen met de figuren van de geneeskrachtige planten uit de kruidengeneeskunde die Zélie gebruikte. Na een maand voorbereiding duurde de implementatie, via een geïmproviseerde papierfabriek, nog een maand. “We waren elke dag met z’n vijven aan het werk. In totaal hielpen ongeveer vijftien leden van het collectief mee. Zoals een woestenij spontaan weer groen wordt, zo groeit uit dit oud papier een nieuwe vorm van leven.”
@papier.boulettes – aelegraffiti.com
Houten krukjes van Thomas Serruys
Net als de zoutlampen van Roxane Lahidji of de dromerige gordijnen van Krjst sieren de houten krukjes van Thomas Serruys alle kamers en suites van de Mix. In de lobby zijn de metalen taboeretjes alom aanwezig. “Ik had voordien nog nooit meubelen in zo’n grote oplage moeten leveren. Dit was voor mij dan ook een echte uitdaging. Het vergde zowel in mijn atelier in Brugge als bij mijn leveranciers aanpassingen”, bekent hij.
De stukken die nu in de Mix staan bestonden al, maar slechts ten dele. “Lionel koos mijn krukje omdat het goed bij de rest paste, en de klant volgde hem in zijn keuze. Die vroeg me wel om de metalen taboeretjes aan te passen voor meer comfort, dus heb ik armleuningen toegevoegd.”
Thomas Serruys, autodidact, belandde in de wereld van het design toen hij op zijn negentiende vintage meubelen begon te verkopen. Toen zijn schoonvader hem in 2016 een ruimte in Oostende ter beschikking stelde, sloeg hij die pagina om en begon hij te creëren. Tussen 2018 en 2020 verhuisde hij naar Zaventem Ateliers, alvorens een eigen werkruimte te openen in Brugge, waar hij ook woont. “Dit is opnieuw een gebouw met karakter. Ik maak er al mijn prototypes. En we hebben het druk: deze bestelling was voor mij een droom.”
Aluminium meubelen van Arthur Vandergucht
Met hun architecturale allure, geïnspireerd op de stalen gebinten van oude stations, leken de aluminium meubelen van de jonge Arthur Vandergucht voorbestemd om een prominente plaats in te nemen in de Mix. Eerder waren ze al te zien op de Collectible-beurs en in Milaan. Vader Vandergucht was garagist en zoon Arthur was als kind gefascineerd door metaal. Hij haalde een diploma lassen alvorens over te stappen naar interieurontwerp en meubeldesign. Bij hem blijft het ambachtelijke gebaar centraal staan in zijn praktijk, zelfs in de herhaling. Zo bracht hij zelf – met een kleine machine – de negenduizend klinknagels aan bij de achttien salontafels die voor de lobby van de Mix werden gemaakt. “Dit zijn de vertalingen van een reeds bestaand model, dat groter was. Het was mijn eerste bestelling en ik geef toe dat het iets met me deed. Ik kende het gebouw en verschillende betrokken ontwerpers, en ik had echt niet verwacht dat ik me bij hen zou aansluiten. Dat heb ik voor een groot deel aan Cristina Gusano te danken, die ik alleen via Instagram kende en die mijn werk aan Lionel Jadot voorstelde. Weet je, het is pas anderhalf jaar geleden dat ik mijn studio begon. Nu zijn de pers, galeriehouders en mensen zoals Jadot al geïnteresseerd in wat ik doe. Dat is geweldig.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
