Altijd pizza en af en toe iets lekkers uit de zee: Rocco Eats in Oostende verrast aangenaam

Onlangs stond er in de krant een artikel met tips voor wie niet altijd het juiste restaurant weet uit te kiezen. Er werd onder andere aangeraden om zaken die een en-enformule aanbieden, een combinatie van verschillende stijlen of keukens, links te laten liggen. Die spreidstand zorgt zelden voor kwaliteit of versheid en kan je dus beter vermijden, zo stond er. Een waardevolle tip, maar soms is een gekke combinatie net heel uitnodigend. Daar is Eric Maes blijkbaar ook van overtuigd. Hij liet z’n job achter zich, schoolde zichzelf om tot pizzaiolo en opende met Rocco Eats een foodbar waar naast een houtoven voor pizza ook een open grill te vinden is. Geen vaste kaart, wel altijd pizza en af en toe iets lekkers uit de zee.

Zelden word je hartelijker ontvangen dan aan onze kust en dat is ook nu niet anders. De gastvrouw is naast partner van de chef ook uitbater van een van Oostendes bekendste kroegen. Zij laat ons vrij een plek voor twee kiezen en die vinden we aan de bar, met de neus tegen de open keuken. Het menu, compact op een krijtbord neergeschreven, toont de veelzijdigheid van deze plek. Oesters als hapje, yakitori als voorgerecht, vis en vlees van de grill als hoofddis en daarnaast een handvol pizza’s voor wie wil.

We besluiten een proefmenu voor onszelf samen te stellen en van alles wat te nemen. De fles wijn die alles moet samenbrengen blijkt jammer genoeg niet meer voorradig, maar de aanbevolen vervanger hoeft qua profiel en prijskaartje nauwelijks onder te doen: een eerste pluim is op z’n plaats. Een tweede mag er zijn voor de eerste golf gerechten. Brood uit de pizzaoven, lekker frisse oesters en spiesjes die mooi gegrild en gekruid zijn: vooral de versie met picanha, staartstuk van rund, en chimichurri is overheerlijk.

De volgende kans op een pluim dient zich pas veel later aan. De zaak is ondertussen aardig volgestroomd en dat draagt de eenmanskeuken toch niet helemaal. Als de zonnevis met gebrande spitskool dan ook wat overgaar blijkt, is dat toch een domper. Ook de derde gang, pizza met merguez en palmkool, is lang onderweg, maar uiteindelijk wel verdomd lekker. Rocco Eats is inderdaad een beetje overal en nergens, maar eigenlijk is dat best leuk en smakelijk.