“Twee handen die zachtjes de shampoo over mijn kruin verspreiden. Ik had niets liever. Het waren mijn vaders handen. Shampoo, dat piekt. Hij zorgde ervoor dat er geen zeep in mijn ogen kwam. Ik ben nochtans geen ‘badmens’. Tegen dat het helemaal volgelopen is, spring ik er al weer uit. Ik zeep me in terwijl het water nog loopt.”
“Toen ik klein was heb ik in bad gekakt. Het blijft een gênante anekdote op familiefeesten. Zestien jaar later is het bad te klein. Met mijn lange benen moet ik mij altijd in een bolletje plooien om helemaal onder water te liggen. Toch verkies ik nog altijd een bad boven een douche. Mijn zussen klagen soms dat ik even lang in bad kan liggen als hen. Alsof jongens niet mogen genieten van een bad.”
“Dat wordt een echt zwemmertje he”, vertelt haar vader, Björn Balliu. Björn behaalde driemaal goud op het Belgisch kampioenschap kortebaanzwemmen in 2007.
“In de koeienstal. Daar ging ik het liefst in bad. Ik mocht zoveel spatten als ik wou en het was daar lekker warm. Mijn vader had er een badkuip geplaatst en een voor een gingen mijn broers en ik in hetzelfde water in bad. Verspilling was niet aan de orde. We gebruikten het water dat eerst gebruikt werd om het eten van de varkens te koken.”
“Het is altijd een hele opdracht om de kindjes in bad te krijgen maar eens ze erin zitten, blijven ze wel spelen tot het water koud wordt.”
“Thuis had ik geen tv dus de enige plek waar ik mijn favoriete programma’s kon bekijken was bij mijn opa. Toch werd ik elke keer van het scherm weggeroepen omdat ik zijn rug moest komen schrobben. We waren een team. Twee handen op één buik.”