Muzikante MEAU: ‘Veel grote labels kijken op een ouderwetse manier naar muziek’

Meau Hewitt (22) voltooide vorig jaar haar muziekopleiding aan de Herman Brood Academie in Utrecht en veroverde sindsdien Nederland en België met de monsterhit Dat heb jij gedaan. Ze speelt deze week voor uitverkochte zalen in Antwerpen, Leuven en Gent en keert op 28 april terug naar De Roma in Borgerhout.

Een concert moet vooral een gevoel overbrengen. In het begin was ik heel perfectionistisch, waardoor ik zelf weinig plezier beleefde aan optredens: details die niet helemaal goed zaten, spookten dagenlang door mijn hoofd. Later hebben de reacties van het publiek me doen inzien dat een valse noot totaal onbelangrijk is. Wat telt, is dat je zelf opgaat in de muziek. Als een artiest voelt wat hij zingt, voelt de zaal dat ook.

Inspiratie alleen levert je geen liedje op. Het belangrijkste werk voor een songwriter is het schrijven, en dat lukt me het best wanneer ik me afzonder en in mijn bubbel kruip. Voor mij was de eerste lockdown dan ook een fijne periode: plotseling stond de hele wereld stil, waardoor ik voor het eerst echt stilstond bij mijn emoties. Voordien wist ik niet eens dat ik die autobiografische liedjes in me had. Ik ging de hele tijd uit en amuseerde me rot, maar daardoor kwam ik ook niet echt tot mezelf.

Mijn grootse geluk is de goede band met mijn ouders. Ik hoor weleens dat ik vrolijker en zorgelozer ben dan mijn liedjes, wat volgens mij veel te maken heeft met mijn fijne jeugd en de steun die ik thuis altijd kreeg. Zo hebben mijn ouders nooit geprobeerd om me op andere gedachten te brengen toen ik hun vertelde dat ik de muziek in wilde, maar moedigden ze me aan. Ook vandaag kan ik gewoon mezelf zijn bij hen en zeggen wat ik denk. Zo’n veilige thuishaven hebben, dat helpt enorm om zelfverzekerd in het leven te staan.

Een valse noot is totaal onbelangrijk. Wat telt, is dat je zelf opgaat in de muziek.

De kracht van muziek is dat iedereen er zijn eigen invulling aan kan geven. Dat is ook wat er met Dat heb jij gedaan is gebeurd. Op zich is dat een heel persoonlijk liedje over een toxische, manipulatieve relatie die ik op mijn zeventiende had, maar ondertussen is het niet meer van mij alleen. Veel mensen koppelen het aan iets dat ze zelf meemaakten in hun leven, zoals pesterijen op school, misbruik of een ouder met een drankprobleem. Daardoor ben ik ook niet meer zo emotioneel wanneer ik het live breng: in plaats van terug te denken aan die nare periode in mijn eigen leven, zie ik vooral wat het nummer betekent voor anderen en welke emoties het bij hén oproept.

Veel grote labels kijken op een ouderwetse manier naar muziek. Maak je intieme songs met een persoonlijk verhaal erachter, dan krijg je al gauw te horen dat je gewoon niet commercieel genoeg bent voor de radio. Ik heb samen met mijn management een label gecreëerd zodat ik zelf de controle hou over wat ik uitbreng, maar ik ben wel blij dat ik ben doorgebroken met een autobiografisch nummer dat recht uit mijn hart kwam, en niet met een of andere oppervlakkige banger waar ik zelf niets mee heb. Dat stelt me gerust dat ik moet blijven schrijven wat ik voel: het succes van Dat heb jij gedaan bevestigt dat het ook op die manier kan.

Alles op de korte termijn bekijken, vergroot alleen maar de druk. Als ik dat doe, dan kan de verkoop van de volgende singles alleen maar tegenvallen. Uiteraard zou ik graag opnieuw een vette hit scoren, maar daarvoor is het te uitzonderlijk wat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt. Veel hangt ook af van de radiostations en wat geluk – er zijn genoeg fantastische artiesten die jarenlang aan de weg timmeren en nooit zo ver raken. Voorlopig probeer ik alles dus maar in een breder perspectief te bekijken: er zullen jaren komen dat het goed gaat, en andere dat het wat minder is.

Vrouwelijke artiesten moeten harder op hun strepen staan dan mannen. Zeker vocalisten worden door labels weleens in een richting gestuurd die ze zelf niet willen, terwijl ook vrouwelijke producers zelden serieus genomen worden. Dan is het ook niet zo gek dat Dat heb jij gedaan nog maar de eerste nummer één is die volledig door een Nederlandse vrouw geschreven en geproduceerd werd. Toch mogen vrouwen zelf ook wel wat meer durven. Ik ben nogal koppig en denk al gauw dat ik zelf wel weet hoe een liedje moet klinken, maar zoveel zelfvertrouwen hebben vrouwen niet altijd.

Af en toe een break nemen van het nieuws is gezond. Aan de ene kant wil ik weten wat er gebeurt, aan de andere hakken alle problemen en narigheid in de wereld er ook wel in. Kun je dan niet beter een beetje egoïstisch zijn wanneer het je allemaal te veel wordt? Voortdurend lopen piekeren, daar heeft niemand wat aan.