Slechts enkele parfums zijn een lang leven beschoren. Huisparfumeur van Rochas, Jean-Michel Duriez, viert de veertigste verjaardag van Eau de Rochas met een nieuwe Eau Fraîche.
Eind de jaren zestig was Nicholas Mamounas met vrienden op vakantie in Griekenland. Tijdens een wandeling rustte de toenmalige huisparfumeur van Rochas even bij een watervalletje. De frisse mist van het water en de opwekkende aroma’s van de bergamot- en sinaasappelvelden werkten wonderlijk tegen zijn sluimerende hoofdpijn. Die verfrissende geuren inspireerden hem : een jaar later zag Eau de Roche het licht. Farmareus Roche dreigde echter met een proces, met als gevolg dat de naam veranderd werd in Eau de Rochas. De geur werd een bestseller en legde de basis van een nieuwe parfumfamilie : de eau fraîche.
Het langdurige succes van deze klassieker was voor de huidige huisparfumeur, Jean-Michel Duriez, vorig jaar aanleiding om zijn persoonlijke interpretatie van frisheid te creëren. “Eau Sensuelle bevat veel oranjebloesem – wat mij herinnert aan mijn kindertijd – en ook culinaire noten, omdat ik een fervent fijnproever ben”, zegt hij.
Dit jaar pakt hij uit met een eigen maar getrouwe interpretatie van Eau de Rochas : zijn Eau de Rochas Fraîche is een echte hommage aan het origineel. “Ik ben vertrokken van de oorspronkelijke formule, maar ik heb met hedendaagse grondstoffen gewerkt, bepaalde zaken weggelaten of toegevoegd. Parfums worden nu immers op een andere manier gemaakt dan veertig jaar geleden. Het is zoals bij die plaat van Nat King Cole en zijn dochter Nathalie : ze hebben nooit samen gezongen, maar hun stemmen zijn gewoon samengevoegd. Ik heb Nicholas Mamounas wel ontmoet, maar ik heb nooit met hem samengewerkt. Het is zijn formule waar ik mijn stempel heb op gedrukt.”
Vandaag is het toch niet zo evident meer om een eau fraîche te maken. Verschillende vaste ingrediënten, zoals bergamot en eikenmos, zijn wettelijk verboden.
Jean-Michel Duriez : Dat klopt. Door de strikte wetgeving mogen we bepaalde ingrediënten niet meer gebruiken. Bergamotolie bijvoorbeeld werd vroeger courant gebruikt in zonnebrandolie, omdat je er sneller door bruint. Tot men ontdekte dat dit product fotosensibiliserend werkt en verbranding in de hand werkt. De leveranciers ontwikkelden dan bergamot zonder de fotosensibiliserende moleculen, maar die ruikt niet helemaal zoals de originele bergamot, omdat de furocoumarines eruit zijn. Zo gaat dat in de parfumerie : sommige zaken verdwijnen, maar dan werken we gewoon met andere grondstoffen. Guaiac bijvoorbeeld is tegenwoordig een bedreigde houtsoort. Het zit in verschillende parfums, maar werd waarschijnlijk niet op een duurzame manier gekweekt zodat er plots een schaarste is. Elk jaar verdwijnen er gemiddeld één à twee ingrediënten. De parfumindustrie heeft een interne regulering (IFRA) en is onderworpen aan de Europese wetgeving. Ik vind dat goed. Op die manier hoeft de consument niet te vrezen dat een parfum schadelijk zal zijn voor zijn gezondheid.
Maar dat bedreigt toch het erfgoed van de parfums ?
Ja en nee. De formules veranderen, maar als bepaalde grondstoffen verboden worden komen producenten meteen met alternatieven. Dierlijke toetsen (civet, muskus, castoreum, amber) zijn nooit wettelijk verboden, maar bedrijven vermijden het gebruik ervan om ethische redenen. Er is niets dat ze echt helemaal vervangt, maar er zijn toch heel wat goede substituten. Als je een originele formule naast een hedendaagse versie van een klassieker legt, zijn er inderdaad verschillen. Zolang die aanpassingen gebeuren in de geest van het originele parfum heb ik daar geen probleem mee.
Verklaart dat de rage van de fruitige parfums ? Omdat ze gemakkelijker te maken zijn, met minder beperkingen dan de citrusachtige, bloemige of kruidige geuren ?
Nee, dat is louter een trend. In de geschiedenis heeft elke periode zijn typische geuren. De aldehydeachtige bouquets, zoals Madame Rochas en Hermès Calèche, zijn kenmerkend voor de jaren zestig. De jaren tachtig werden gedomineerd door tuberoos-oranjebloesemcomposities, met Poison als boegbeeld. Toen Lancôme in 1990 Trésor uitbracht, hadden bijna alle parfums die erna gelanceerd werden iets van die geur. Een groot parfum krijgt altijd navolging. Ofwel lanceer je iets volledig nieuws, maar dat is een groot risico want het vraagt altijd veel tijd (en dus geld). Ofwel neem je minder risico en volg je een grote trend. En momenteel zijn dat de frisse, fruitige bloemengeuren.
Door Sofie Albrecht
Een eau fraîche heeft een uitgesproken bloemig hart en bevat voldoende basisnoten om de geur te laten houden.
Jean-Michel Duriez : “Voor de Eau de Rochas Fraîche ben ik vertrokken van de originele formule maar ik heb met hedendaagse grondstoffen gewerkt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
