‘Je had al de wereld van competitief eten, maar nu is er dus ook zoiets als competitief van bil gaan’

Ik zit op het terras van een café met uitzicht op het oude gerechtshof. Aan de overkant staat het standbeeld van Hippolyte Metdepenningen, een advocaat van wie geen kat nog weet waarom hij een standbeeld kreeg.
Op het terras zitten twee vrouwen over een derde vrouw van gedachten te wisselen. ‘In twaalf uur tijd,’ zegt de ene, ‘heeft zij het gedaan met 1057 mannen.’
‘Geloof jij dat?’ vraagt de andere. ‘Ze hebben het uitgerekend: dat komt neer op 41 seconden per man.’
‘Daar hebben de meeste mannen wel genoeg aan’, antwoordt haar vriendin schamper. Ze schieten in de lach en werpen een blik in mijn richting. Ik doe alsof mijn neus bloedt en observeer Hippolyte Metdepenningen.
De vrouwen rekenen af en verlaten het terras, mij achterlatend met stof tot nadenken. Ik kan het niet laten om de vrouw van duizend mannen op te zoeken. Ze heet Bonnie Blue en is verwikkeld in een vlezige oorlog met Lily Phillips, die vorig jaar de kaap van honderd mannen in één etmaal rondde. Hun wedijver is als die tussen Takeru Kobayashi en Joey Chestnut bij de wedstrijd hotdogs eten. ‘Ik probeer al jaren tachtig hotdogs te halen’, verzuchtte Chestnut nadat hij er 83 achter de kiezen had gepropt. ‘Zonder Kobayashi was het me nooit gelukt. Hij drijft me. We waren niet altijd vriendelijk tegen elkaar, maar ik bewonder wat hij kan. We pushen elkaar om het beste uit onszelf te halen.’

Je had al de wereld van competitief eten, maar nu is er dus ook zoiets als competitief van bil gaan. Het is gestoord, om niet te zeggen ranzig, maar tegelijk vrijgevochten en ontbolsterd. Vrouwen die met veel mannen sliepen, waren vroeger hoeren, mannen die het met veel vrouwen deden kampioenen. Simenon, bijvoorbeeld, pakte er graag mee uit dat hij met tienduizend vrouwen het bed had gedeeld. Biografen betwijfelen dat en schatten het echte aantal rond de twaalfhonderd. Diezelfde score haalde Lemmy Kilmister, de legendarische zanger van Motörhead. ‘Als je kijkt naar een rock-‘n-rollster zoals ik,’ zei hij, ‘verwacht je misschien een hoger aantal. Maar ik was druk bezig met muziek maken en toeren. Ik had geen tijd om met meer vrouwen te slapen.’
Bonnie Blue, amper 25, overklast nu al moeiteloos wat deze heren in hun hele leven bijeenscharrelden. Zij begon haar carrière door mannen gratis seks aan te bieden als zij dat mocht filmen en op haar OnlyFans-pagina zetten. Dat vind ik allemaal prima, zolang ik er zelf niet voor in de rij hoef te staan.
Hippolyte Metdepenningen staat onbewogen op zijn sokkel terwijl ik op X, het voormalige Twitter, door moddercommentaren ploeter. ‘Zo ziet het er daar beneden nu bij haar waarschijnlijk uit’, post iemand boven een beeld van een tunnel vol vleermuizen en zombies dat door AI is gegenereerd. ‘Our society needs a huge reset’, is een ander van oordeel. ‘This woman is an example of why you have to disconnect from modernity.’
Ergens lees ik dat Bonnie inmiddels 450.000 euro per maand verdient. Ik werp haar geen steen, maar ik voel toch meer warmte voor mijn tante Rachel. Die was een leven lang getrouwd met nonkel Berten. Ze droomde ervan één keer Parijs te zien.