ZO VADER ZO DOCHTER

Twintig jaar al bestaat het succesvolle Belgische modelabel Gigue. Na een lange en innige samenwerking met stichter Jo Wyckmans neemt dochter Audrey samen met twee nieuwe financiële partners de teugels over. Tijd voor een bilan én een blik vooruit.

In het Antwerpse hoofdkwartier van Gigue is het zomer. Zomer 2012 meer bepaald, want in de modewereld lopen ze nu eenmaal een jaar vóór. Rekken vol kleren doen de regen buiten vergeten : hypervrouwelijke jurken met gestileerde prints in ecru en zwart, monochrome modellen met linten en strikken, beige rokjes met zwart, wit en turkooizen strepen. Een extreem draagbare collectie en toch bijzonder genoeg voor een feestelijke gelegenheid. Audrey Wyckmans drapeert een zijden sjaal om haar hals, klassiek van print maar opvallend qua kleurcombinaties. De collectie draagt haar stempel, zoveel is duidelijk. Na een samenwerking van tien jaar met haar vader Jo, waarbij ze geleidelijk steeds meer taken op zich nam, staat ze nu aan het roer van het bedrijf. De timing is perfect : twee investeerders zorgen voor een nieuw elan, de collecties worden uitgebreid, nieuwe markten aangeboord. Een logische volgende stap voor een merk dat een vaste waarde is in de Belgische modewereld, maar dat niet met de klanten wil verouderen.

PREPPY MET EEN TWIST

Alles begon in 1991. Stichter Jo Wyckmans behoorde samen met onder anderen Linda Loppa tot de eerste lichting afgestudeerden aan de modeafdeling van de Antwerpse academie. Een veelzijdige persoonlijkheid, gepassioneerd door haute couture, een fervent reiziger ook. Iemand die naar eigen zeggen niet graag binnen de lijntjes kleurt. Als hij erbij komt zitten, laat hij meteen champagne aanrukken. Niet dat hij dat nodig heeft om op dreef te komen. “Als artistiek directeur van de Belgische jassenfabrikant Bartson’s kreeg ik de kans om begin jaren tachtig het vrouwenlabel A Different Dialogue op te starten. Op dat moment was ik totaal uitgekeken op de Europese mode. Op een van mijn reizen ontdekte ik de Amerikaanse mode : sportief, clean, jasjes met emblemen, polo’s, slip-overs, kabeltruien. Die preppy look, maar dan met een Belgische twist, werd een enorm succes : in drie jaar tijd haalde ik een omzet van 300 miljoen Belgische frank. De look werd ook naarstig gekopieerd, tot in Duitsland en Italië toe. Nu zou ik mij dat niet meer aantrekken, maar toen vond ik dat erg.”

Na de overname van Bartson’s door Scapa, ging Wyckmans zijn eigen weg en creëerde Gigue, een meer gesofisticeerde lijn, met heel pure kleren voor sterke vrouwen die van eenvoudige elegantie houden. Iconen als Audrey Hepburn, Ingrid Bergman en haar dochter Isabella Rossellini waren de grote inspiratiebronnen voor de collectie. Vandaar ook het vleugje androgyne sportiviteit dat zo typisch was voor de jaren negentig. Gigue was een instant hit en Jo Wyckmans stond volop in de schijnwerper : Snoecks wijdde een uitgebreide reportage aan ‘de herboren ontwerper’, Knack Weekend riep hem uit tot designer van het jaar. “Een betere introductie van het merk had ik niet kunnen dromen, ik ben die mensen nog altijd heel dankbaar.”

We overlopen samen twintig jaargangen catalogi zoals die elk seizoen ter ondersteuning van de collectie worden geproduceerd. Meteen valt op hoe tijdloos de kleren zijn. Neem nu de collectie van de winter van 1993, duidelijk geïnspireerd door the great American outdoors : heel puur en minimalistisch, in monochrome basic tinten. Witte en chambray hemdbloezen, losse jassen, wijde pantalons of rijbroeken, western boots : understated chique kleren zoals een lady farmer ze zou dragen. Wyckmans : “Ik kom nog geregeld vrouwen tegen die zeggen : ‘Ik heb een riem, een sjaal van die allereerste collecties die ik nog altijd draag.'” De ontwerper deed ideeën op tijdens zijn vele reizen : naar de Adirondacks, een natuurgebied in upstate New York, naar Zuid-Spanje, Bali, Afrika en Australië. Dat vertaalde zich dan in de stoffen, de vormen, de fotografie ook. De ontwerper werkte met topfotografen : Bob Krieger, Fabrizio Gianni, Koto Bolofo, Paul Bellaart. En Roger Dyckmans, natuurlijk.

Wyckmans had ook een feilloos oog voor internationale modellen, die hij vaak engageerde net voor ze hun grote doorbraak kenden : Eva Herzigova, Annie Morton, Nicky Taylor, Georgina Grenville. Meisjes met een uitgesproken exotische uitstraling ook, zoals de Venezolaanse Patricia Velasquez en de Israëlische Shiraz Tal. “Met een goed model kun je álles. Maar ik heb ook bloedmooie meisjes weggestuurd omdat ze niet konden bewegen of niet genoeg expressie in hun ogen hadden. Soms wordt een goed model een goede fotograaf, zoals Annemarieke van Drimmelen.”

DE VROUWELIJKE TOUCH

In 1992 al begon Audrey in het bedrijf van haar vader werken. “We gingen samen naar stoffenbeurzen, ik verkocht mee de collectie in de showroom, ik ging mee naar fotoshoots. Nee, die samenwerking was niet altijd evident. Mijn vader is nu eenmaal een heel gedreven mens, met een immense discipline, die bijna obsessief met iets bezig kan zijn.” Zelf beweert Wyckmans dat hij zo ongeveer om de tien jaar de behoefte voelt om het roer helemaal om te gooien. Hij volgt de mode nog, maar dan als onderdeel van het hele lifestylepakket, naast architectuur, gastronomie en kunst. Door zijn reizen naar het Oosten raakte hij meer en meer geïnteresseerd in natuurgeneeskunde. Zo werd hij de initiatiefnemer van Minami Nutrition dat onder meer het visoliesupplement MorEpa op de markt brengt. Intussen verkocht hij het bedrijf en heeft hij alweer grootse plannen voor een nieuwe onderneming.

Audrey mag dan alles van haar vader geleerd hebben, qua temperament is er een groot verschil tussen de twee Wyckmansen. Terwijl Jo heel intuïtief werkt en in het verleden wel eens gefrustreerd raakte omdat hij als ontwerper niet gedurfder uit de hoek kon komen, werkt Audrey beredeneerder, vanuit een nuchter besef van de smaak en behoeften van de klant. Jo : “Mannen en vrouwen ontwerpen ook vanuit een ander oogpunt : een man ontwerpt kleren voor de vrouw zoals hij die graag ziet, een vrouw ontwerpt voor zichzelf, zo simpel is het.”

De huidige collecties verraden duidelijk Audreys touch. “Sommige dingen veranderen natuurlijk niet : wij ontwerpen nog altijd voor vrouwen die niet van massaproductie houden en zich niet laten meeslepen door hypes. Continuïteit is heel belangrijk : te grote stijlverschillen tussen de opeenvolgende collecties zaaien verwarring : de klant moet weten wat hij kan verwachten. Anderzijds zijn de collecties tegenwoordig veel uitgebreider, met vier à vijf thema’s die vaak onderling combineerbaar zijn. Zowel moeders als dochters moeten er hun gading in kunnen vinden. In mijn collecties vind je opvallend meer prints dan in die van mijn vader vroeger. Typisch vrouwelijk, zeker. Overigens hielden vroeger vooral rijpere vrouwen van prints, terwijl nu ook jonge meisjes ervoor vallen. Prints ontwerpen we zelf, of we kopen ze exclusief aan voor het merk, waarna we er vaak nog mee aan de slag gaan : het motief vergroten of de kleuren veranderen.”

EEN NIEUW ELAN

“Om het imago te bewaren werken we graag lang met hetzelfde team : fotograaf, assistent, make-up artiest en modellen. Qua mannequins geven we de voorkeur aan natuurlijke schoonheden, meisjes met een gezonde uitstraling en klasse. Als zo’n meisje stopt met werken, is het niet simpel om haar te vervangen. Zo hebben we met pijn in het hart afscheid genomen van Laurence De Bisschop. In Sarah Marivoet hebben we een waardige vervangster gevonden.”

De meest recente catalogen hebben iets van een fotoroman : twee mooie jonge vrouwen, een blondine en een brunette zijn samen op stap : voor een shoppingtrip, een dagje aan zee, op reis in LA, achtervolgd door paparazzi. In de cataloog voor volgende winter zijn de vriendinnen op citytrip in Italië : in een Fiat 600, op een Vespa. Ze dragen tweed jasjes en andere materialen met structuur, tricot met vrouwelijke strikken, bontkragen. Veel ruiten deze winter en bruin, in prints gecombineerd met aquatinten, maar ook veel warm rood. Een veelzijdige stadslook die vrouwen van uiteenlopende leeftijden zal aanspreken.

Niet alleen wordt de collectie uitgebreid, er worden ook nieuwe markten aangeboord. Naast shop-in-shops in de Brusselse Inno’s wordt Gigue verdeeld in een honderdtal multimerkenboetieks in België, Nederland, Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Na Antwerpen, Gent en Maastricht krijgt ook Kortrijk binnenkort een eigen Giguewinkel. Audrey : “Gigue was er nog niet vertegenwoordigd, zodat de winkel geen concurrentie vormt voor boetieks die de collectie verdelen. De goede relatie met die vaste afnemers is belangrijk voor ons. Een eigen winkel is dan weer interessant als experimenteercel : je kunt er al eens een exclusief stuk uittesten of accessoires zoals tassen.”

Audrey Wyckmans heeft duidelijk haar eigen draai gevonden. “Gigue staat voor vertrouwen. En we doen de dingen met gevoel : ‘Dit gaan onze klanten mooi vinden.’ Vader Jo ziet dat het goed is. Eigenzinnig als hij is, kan hij de mode toch niet helemaal loslaten. “Soms heb ik zin om met een hele groep dames te gaan shoppen en hen een restyling te geven. Veel te veel vrouwen hebben een totaal verkeerd beeld van wat hen wel en niet past.”

www.gigue.com

DOOR LINDA ASSELBERGS – PORTRET CHARLIE DE KEERSMAECKER

“In mijn collecties vind je meer prints dan in die van mijn vader vroeger.”