ZO moeder ZO dochter

Dat kleine meisjes in hun moeder een rolmodel zoeken, is algemeen bekend. Maar de symbiose tussen modeontwerpster Carolina Herrera en haar vier dochters gaat verder dan dat. Een gesprek over opvoeding in stijl, traditionele familiewaarden en engelengezichtjes op een parfumflacon.

212 Sexy is vanaf september verkrijgbaar in de betere parfumeriezaak. Prijzen voor eau de parfum : 76,50 euro voor 100 ml, 58 euro voor 60 ml, en 37 euro voor 30 ml. Bodylotion (200 ml) kost 27 euro. Het fotoboek Carolina Herrera is verschenen bij uitgeverij Assouline.

Ze wordt geboren als Maria Carolina Jose-fina Pacanins y Nino, telg van één van de oudste adellijke families van Venezuela, en brengt haar jeugd door op het familiedomein, tussen volbloedpaarden en rashonden. Na een mislukt huwelijk trekt ze met haar tweede echtgenoot en grote jeugdliefde Reinaldo Herrera naar New York. Op de dansvloer van Studio 54 ontpopt ze zich tot Amerikaans stijlicoon en celebrity-figuur. Niet lang daarna lanceert ze haar eerste modecollectie onder het goedkeurende oog van Diana Vreeland. We schrijven begin jaren tachtig. Haar grote internationale doorbraak heeft ze te danken aan Jackie Kennedy. Sindsdien wordt haar naam in één adem genoemd met Ralph Lauren en Donna Karan. Bij ons is ze meer bekend om haar parfums, zoals het succesnummer 212. Niet toevallig als je weet dat het merk Carolina Herrera in handen is van de Spaanse holding Puig. Het verbaast me dus niet als haar persverantwoordelijk me voorstelt om het interview te laten plaatsvinden in Madrid. Te meer omdat het ook de stad is waar haar dochter Carolina Herrera junior een optrekje heeft met haar echtgenoot, de Spaanse stierenvechter El Litri, en haar twee maanden oude dochter Olympia.

Maar terug naar Carolina Herrera senior. Ik ontmoet haar in haar suite in de Ritz. Ze draagt een elegante roze rok met strik in de taille en een witte blouse, haar trademark. Rode sandalen met een hakje. Geblondeerde haren gekapt, wenkbrauwen geschilderd en lippen gestift. Dergelijke doorgedreven perfectie geeft mij al snel het gevoel van koele ongenaakbaarheid, maar het ijs is meteen gebroken als ik haar vertel dat ik een uurtje geleden haar dochter geïnterviewd heb. Een gesprek met een gelukkige grootmoeder die tussen negen en vijf ook wel eens kleren ontwerpt.

U woont in New York. Blij dat u eens in Madrid bent en uw pasgeboren kleinkind kunt zien ?

Carolina Herrera : Oh, maar ik zie haar heel de tijd. Ofwel kom ik naar hier. Ofwel reist Carolina naar New York. Ik ben erg close met mijn dochters. Met alle vier. Ik praat elke dag met hen, soms zelfs meer. En ik vind het fantastisch dat twee van hen bij mij werken. Carolina voor de parfums en Patricia in de mode. Ze hebben een fris oog, goede ideeën en zin voor stijl. Bovendien beliegen ze me nooit (lacht). Ze vertellen me altijd de waarheid.

Zit stijl in de genen of is het een kwestie van opvoeding ?

Het heeft allemaal te maken met de manier waarop je naar de dingen kijkt. Ik ken veel mensen die een kamer betreden en zich achteraf niet meer herinneren wat ze nu juist gezien hebben. Je moet aandacht besteden aan de details. Daar draait het om in het leven. In alledaagse zaken, in werk, in relaties met mensen…

Hebt u dat ook van uw moeder geleerd ?

Ja, van mijn moeder en mijn grootmoeder. Van de vrouwen in mijn familie. Ofschoon er in mijn jeugd weinig gesproken werd over stijl. Ik had vooral interesse voor mijn paarden, mijn honden en tennis. Het waren andere tijden. Mijn moeder bepaalde wat ik droeg. Ik ben heel jaloers op de vrijheid van de jongeren vandaag. Ze stellen zelf hun garderobe samen, hoe klein ze ook zijn. Dat was vroeger ondenkbaar. Mijn moeder hamerde ook op het feit dat uiterlijk vergankelijk is. Jezelf cultiveren, dat was belangrijk. Door veel te lezen, te luisteren naar muziek.

Hebt u hetzelfde doorgegeven aan uw dochters ?

Ja, dezelfde zaken, op dezelfde manier. Gelukkig zijn mijn dochters bijzonder intellectueel, ze lezen graag, hebben een brede interesse. Zo is Carolina geboeid door vreemde landen. Ze is dan ook de perfecte reisgezel. Omdat ze van alles op de hoogte is. Ik ben eens met haar naar India gereisd. Het verbaasde me hoe goed ze was voorbereid. Ze wist wat te eten, waar naartoe te gaan, wat te zien.

Is het datgene wat u het meest in haar bewondert ?

Carolina is heel anders dan andere meisjes. Ze is uniek, heeft een sterke persoonlijkheid en doet de dingen altijd op haar manier. Of je het nu leuk vindt of niet. Ze is erg vastberaden.

Ziet u veel van uzelf in haar ?

In sommige opzichten wel. Ze is een combinatie van haar vader en mij.

Het is wel ironisch dat van al uw vier dochters degene die uw naam erfde het meest optreedt als uw opvolgster.

Carolina is een typische naam voor onze familie. Zowel aan mijn zijde als aan die van haar vader. Mijn overgrootmoeder, mijn groottante, iedereen heette Caro- lina. En ook de zuster, grootmoeder en tante van mijn echtgenoot heten zo.

Erg verwarrend tijdens familiebijeen- komsten.

Inderdaad. Mijn schoonmoeder zei altijd : “Elke keer ik Carolina roep, komt iedereen afgelopen terwijl ik maar één iemand aanspreek (lacht).” En de traditie wordt voortgezet. Mijn dochter Patricia doopte haar dochter ook Carolina.

Hoeveel kleinkinderen hebt u al onder- tussen ?

Zeven. Ik was al erg jong grootmoeder, op mijn veertigste. Het jaar dat ik mijn zaak opende, werd ook mijn eerste kleinkind geboren. Ik vind het geweldig om mijn kleinkinderen te verwennen. Mijn familie betekent alles voor mij.

Vandaar dus uw strakke werkschema ? Er wordt gezegd dat u van negen tot vijf werkt en geen minuut langer. Dat is heel uitzonderlijk in de modewereld.

Inderdaad, ik probeer me daaraan te houden. Ik zeg altijd : “Als je er niet in slaagt om te doen wat je moet doen tussen negen en vijf, dan is er iets mis.” In mode heeft iedereen de neiging om tot laat in de avond te werken. Het is alsof ze daarmee willen laten zien dat ze creatief bezig zijn. Ik weet niet of dat wel werkt. Als de naaisters overuren kloppen, kunnen ze toch onmogelijk nog productief zijn ? Het is niet zoals een schrijver die ’s avonds inspiratie krijgt en achter zijn bureau kruipt. Als bedrijfsleider draag je toch een verantwoordelijkheid, het is belangrijk dat je werknemers relaxed zijn. No ? Dat is mijn visie althans (lacht). Maar het lukt me niet altijd hoor, soms wordt het toch laat.

Is dat dan de ontwerpster die zich geïnspireerd voelt ?

Dat heeft er niets mee te maken. Ik kan een beroep doen op mijn dochter Patricia en haar team. Ik breng het globale idee aan en zij werken het uit. En het fantastische is dat ze hetzelfde oog hebben als ik. Zij zien de zaken op dezelfde manier.

Nu u toch over Patricia begint. Voordien was ze modestyliste voor Vanity Fair, de glossy waar ook uw echtgenoot werkt…

Ja, maar ze kreeg de job door haar eigen verdienste. Wij wisten zelfs niet dat ze gesolliciteerd had, we hadden daar niets mee te maken. No ! No ! No ! (schudt heftig het hoofd)

Zowel Patricia als Carolina moeten toch opboksen tegen het vooroordeel dat ze socialites zijn, rijkeluiskindjes die eigenlijk niets hoeven te doen.

Inderdaad, vandaar hun sterke zin voor onafhankelijkheid. Ze wilden niet dat we hen hielpen.

In het begin van uw carrière werd u ook niet serieus genomen. Iedereen zag u als de rijke socialite voor wie mode een hobby was, een tijdverdrijf van voorbijgaande aard. Wanneer kreeg u het gevoel als de-signer aanvaard te worden ?

Toen het bedrijf uitgroeide tot wat het nu geworden is. Ik heb bewezen dat het me menens is. En draag nu een enorme verantwoordelijkheid. Heel wat mensen zijn afhankelijk van mij.

Was dat uw streefdoel vanaf het begin ?

Neen, ik droomde wel, maar wist niet wat te verwachten. Ik fantaseerde ook; er is geen enkele business waarin zoveel gefantaseerd wordt als in mode ! Ik moest mezelf bewijzen, maar weet je wat het belangrijkste is ? Dat vrouwen mijn kleding kopen. En hoe meer ze kopen en hoe meer ze me accepteren, hoe succesvoller ik ben. Het doet er niet toe wat de pers schrijft. Ik moet realistisch zijn. Het zijn de vrouwen die mijn kleding kopen die mij op de modekaart zetten.

En als er een aantal bekende vrouwen uw kleding dragen, helpt dat ook wel. Jackie Kennedy betekende voor u de doorbraak.

Ja, de laatste twaalf jaar van haar leven heb ik Jackie gekleed. Ze was een fantastische vrouw en een goede vriendin. Ze was al jaren bevriend met de familie van mijn echtgenoot en op een bepaald moment is ze mijn grote inspiratiebron geworden. Niet alleen omwille van haar uiterlijk. Ook omwille van haar persoonlijkheid. Ze was erg loyaal ten opzichte van haar vrienden. Erg gecultiveerd ook. Een grote dame. Ze wordt vaak omschreven als een mode-icoon, maar ze was zoveel meer. Ze schreef Amerikaanse geschiedenis. Ze bracht glamour in het Witte Huis.

Hadden jullie veel gemeenschappelijk, u en Jackie ?

Ze had een heel open geest. En wist hoe ze haar leven moest leiden, ondanks al de tragedies. Ze beschermde haar privacy. Ze zei altijd : “Ik geef geen interviews en wil niet gefotografeerd worden omdat ik daar sinds de dood van mijn echtgenoot geen reden voor heb.”

In de jaren zeventig maakte u deel uit van de partyscène in Studio 54. U was goed bevriend met Andy Warhol en werd in één naam genoemd met Bianca Jagger en Paloma Picasso. In Amerika bent u nog steeds een celebrity-figuur. Hoe belangrijk is privacy voor u ?

Erg belangrijk. Onlangs is er een boek over mijn leven verschenen, maar ik moet u bekennen dat ik het idee eerst helemaal niet zag zitten. Uiteindelijk heeft Patricia me overtuigd het wel te doen. Zij heeft heel het project op zich genomen en toen ik het resultaat zag, was ik erg tevreden. Omdat het niet over mijn leven gaat. Het is geen geschreven biografie, over wat ik denk en wat ik voel. Maar een luchtig fotoalbum.

Wat mij in het boek vooral aansprak, waren de oude foto’s van uw kindertijd in Venezuela. En de foto’s van u en uw gezin in de jaren zeventig op het familiedomein Hacienda La Vega in Caracas. Hoe belangrijk zijn uw Zuid-Amerikaanse roots ? Of werd u veeleer door de Europese ontwerpers beïnvloed ?

Ik ben erg beïnvloed door Balenciaga, omdat de kleerkasten van mijn familie vol hingen met zijn ontwerpen. Op een zeker moment, tijdens een bezoek aan mijn grootmoeder in Parijs, heb ik een defilé van hem bijgewoond. Pas op, het was niet speciaal gepland. Veeleer toevallig. Ik was dertien, mode interesseerde me toen nog niet.

Binnen uw traditionele familie was u de eerste die een scheiding aanvroeg. Hoe was de reactie ?

(Even stilte) Wel, het was de eerste keer voor hen (lacht). Een scheiding is altijd moeilijk, zelfs al kom je niet uit een traditionele familie. Het schudt heel je leven door elkaar. Een scheiding voelt altijd aan als een falen.

Maar werd het door uw familie niet beschouwd als een daad van rebellie ?

Neen, omdat ze wisten dat mijn huwelijk niet werkte. Ik had een goede reden.

Daarna hertrouwde u met uw huidige echtgenoot.

Met Reinaldo, een man die ik heel mijn leven gekend had.

Hij was uw eerste grote liefde. Was het het lot dat u weer samenbracht ?

Ja, natuurlijk. Alles is op voorhand geschreven. Als je erover nadenkt, is dat toch de enige conclusie die je kunt trekken ? Waarom gebeurde het niet op het moment dat ik zo verliefd op hem was ? Waarom pas later ? Het had een be- doeling.

Jullie hebben een solide huwelijk…

Godzijdank, ja. We houden van elkaar en zijn de beste vrienden. We lachen om dezelfde dingen. En we respecteren elkaar. Uiteindelijk komt het daarop neer. Respect. Dat heb ik mijn dochters altijd geleerd. Je kunt nog zo passioneel verliefd zijn, maar het enige dat blijft, is liefde en respect. Mensen scheiden vandaag om de futielste redenen. Je moet samen gaan zitten, praten en werk maken van een huwelijk. Dat komt op de eerste plaats.

Is dat de belangrijkste levensles die u uw dochters hebt gegeven ?

Ik hoop het (lacht). Want ze zijn alle vier getrouwd.

Ik vroeg Carolina wat ze anders zou doen in de opvoeding van haar dochter. Ze antwoordde dat ze minder streng zou zijn.

Zei ze dat echt ? Mijn oudste dochter Mercedes is heel streng opgevoed, maar Carolina was de derde in rij. Ze heeft echt geen reden tot klagen. Heeft ze dat echt gezegd ? (verontwaardigd) Ze deed wat ze wou. Ze trok naar LA, daarna naar Europa. Ze deed waar ze zin in had. Ze heeft een erg sterk karakter. Dat engelengezicht van haar is erg misleidend.

Pascale Baelden

“Je moet aandacht besteden aan de details. Daar draait het om in het leven. In alledaagse zaken, in werk, in relaties met mensen.”

“Als je er niet in slaagt om te doen wat je moet doen tussen negen en vijf uur, dan is er iets mis.”

“Ik ben heel jaloers op de vrijheid van de jongeren vandaag. Ze stellen zelf hun garderobe samen, hoe klein ze ook zijn. Dat was vroeger ondenkbaar.”