Een drijvende loft, daar droomden ze jàren van. Vier maanden geleden kon u in Weekend Knack lezen hoe Quinze en Milan die droom realiseerden. Toen stond de eerste Loft Boat nog gedeeltelijk in de steigers, vandaag ziet u het interieur ten voeten uit.

Ik woonde aan de Schelde en ik zag al die schepen passeren. Met die vormen en die volumes – naakt, puur, knap -, daar moet je een huis van kunnen maken, dacht ik. Dat begon mij steeds meer te interesseren en ik begon erover te lezen. Zo ontdekte ik dat de inrichting van die schepen bestond uit allerlei hokjes in wortel- of mahoniehout. Een ramp vind ik die klassieke bootinrichting. Maar een drijvende loft, dat zag ik wel zitten,” zo verwoordde Arne Quinze het drie jaar geleden tijdens een interview in Weekend Knack. Een wild idee ? Misschien. Maar het kreeg vorm en de welluidende naam Quinze & Milan Marine, de afdeling ‘schepen’ van het ontwerpersduo Arne Quinze en Yves Milan ( creators of atmosphere, zeggen ze zelf). Jarenlang bleef het bij dromen en virtueel plannen maken, die via de website (www.quinzeandmilan.tv) wereldkundig werden gemaakt. Inmiddels hebben ze de eerste drijvende loft afgeleverd : hij ligt in Amsterdam en wordt bewoond door een gezin met drie kinderen.

Het basisidee is eenvoudig : je koopt een oud vrachtschip en verbouwt het tot woonruimte. Zonder rekening te houden met de traditionele scheepsinrichting, waar je vooral te maken hebt met benepen hokjes en een afwerking van hout. Nee, Quinze en Milan gooien de zooi open. De laadruimte wordt omgetoverd in een spatieuze woonruimte. Liefst van al zouden ze de romp openbreken en weer opbouwen uit glas, om zo ook het licht vrij spel te geven. Maar in dit project moesten ze rekening houden met een aantal beperkingen. De opdrachtgever kocht namelijk een historisch vrachtschip : deze Propatria is een van de drie nog bestaande exemplaren, daarom mocht volgens de Nederlandse wetgeving niet aan de buitenkant worden geraakt. Je kunt dat betreuren, want wat is een vrachtschip meer dan een drijvende buis ? Anderzijds behoudt de woonboot precies daardoor zijn originele karakter. Eigenlijk werd alleen de hijskraan uitgebroken en vervangen door een grote lichtkoepel. Naast de ronde patrijspoorten fungeert deze als belangrijkste lichtbron. Binnenin werd werkelijk àlles uitgebroken, tot en met de motor : dit schip hoeft immers niet meer te varen. Eenmaal klaar werd het naar zijn eindbestemming gesleept, een Amsterdamse kade.

Open en bloot

De opbouw en verdeling van de ruimte volgt een eigen logica : in het hart, bijna pal onder de koepel bevindt zich de keuken, geruggensteund door de tv-kamer en uitkijkend op de eetplaats en een ruime zithoek. De slaapunits werden ondergebracht in de uiteinden van het vijftig meter lange gevaarte : de kinderkamers in de achtersteven, die van de ouders in de boeg ; telkens geflankeerd door een badkamer. In heel het concept wordt gespeeld met het thema ‘open en gesloten’. Waar privacy op prijs gesteld wordt, heb je afgesloten kamers ; voor de rest werd alles zo open mogelijk gehouden. Voor de badkamers zijn er natuurlijk deuren, voor de kinderkamers ook. Maar de slaaphoek van de ouders is open. En de tv ? Die werd verbannen naar een doos in de doos : een kleine afgesloten kamer, heel knus en voorzien van een ligbedzetel (Q&M).

De afwerking van dit project is bijzonder luxueus. Niet alleen werd vrijwel alles op maat gemaakt. Zowel in de keuken als in de badkamers werd gekozen voor een bekleding met Bizazza-mozaïekmatten. Voor het overige van de woonboot is fineer van notenhout gebruikt als finishing touch. Het meubilair – alles getekend Q&M – is strak, sober en minimaal. In de salon geven enorme zetels – een totaal nieuw ontwerp – een lounge-gevoel. De eetkamer bestaat uit een extra lange tafel uit de Camping-collectie ( Table 01) met daaromheen Chair 01-stoelen uit de Room 26-collectie, maar dan in een bredere uitvoering. Verder is elk hoekje benut om bergruimte te maken, op een onopvallende manier. Alleen in de bureauhoek zijn de kasten open en bloot gelaten. Ondanks alle beperkingen, werd onderin een maximum aan ruimte geschapen. Maar een echt ruimtegevoel krijg je pas in wat vroeger de stuurhut was : hier creëerden Quinze en Milan een leeshoek met grote ramen rondom. Een smalle trap voert van de stuurhut naar het achterdek en het zonneterras : ideaal om te genieten van een lekker glaasje terwijl je uitkijkt op het kabbelende water. n

Tekst Hilde Verbiest l Foto’s Verne

Binnenin werd werkelijk àlles uitgebroken, tot en met de motor : dit schip hoeft immers niet meer te varen.