IJSLANDREIZIGER
We woonden op nog geen 15 kilometer van Brussel, toen was dat midden in de natuur. Nu is dat stad. Als we niet op school waren, trokken we met vriendjes naar buiten, om te spelen en in de bomen te klimmen, later gingen we in Wallonië kajakken en rotsklimmen.
Stenen hebben mij altijd gefascineerd. Het was dus niet vreemd dat ik op Sint-Lukas beeldhouwen ging studeren. Blauwe steen en marmer genoten mijn absolute voorkeur. En boetseren natuurlijk. Na drie jaar plastische kunsten volgde ik vier jaar beeldhouwatelier bij Koenraad Tinel. Hij was een technisch meester, maar hij heeft me vooral als mens veel geleerd.
In 1978, toen ik 25 was, kwam ik voor het eerst op IJsland. Op mijn tiende had ik indrukwekkende foto’s van het land gezien. De tekst die erbij stond interesseerde me toen niet, maar die foto’s ! En dat natuurgeweld !
Dertig jaar al reis ik er nu rond. Professioneel, want ik gids kleine groepen, maar ook voor mijn eigen vakanties. De helft van het jaar woon ik ginder, de andere helft in Gent. Alles loopt door elkaar : verlof en werk, week en weekend, dag en nacht. Deze manier van leven kan alleen omdat ik erg gepassioneerd ben en omdat mijn omgeving daarin mee wil gaan.
Als reisleider blijf ik beeldhouwer. IJsland bestaat uit vlakken, vormen, lichtspel, contrasten tussen de materialen. Ik laat mensen kennismaken met landschappen die ze niet kennen. Ik bouw een reis op als een scenario van een film of als een kunstwerk. We bezoeken de eerste dagen de meer toegankelijke plekken om te wennen aan de bevreemdende natuur. Pas daarna dringen we door tot in de ruwe wildernis van het binnenland.
IJsland grijpt in op de hersenen. Daar wordt de aarde geboren. De kracht van de natuur komt er naar boven, letterlijk. Er is geen andere plek op de wereld waar er zo’n variatie is aan oer-elementen. Daar beseft iedereen hoe klein de mens maar is.
De natuur kun je niet naar je hand zetten. Zo simpel zien de IJslanders dat. Het is een volk van vissers. ’s Ochtends kijken ze door het raam naar de zee. Als het water rustig is, gaan ze vissen, anders doen ze iets anders. Ze staan erg on-westers in het leven en zijn nederig tegenover de natuur.
Een vulkaanuitbarsting in de achtertuin is een geschenk. Ik heb pas nog de boeren aan de voet van de Eyjafjallajökull bezocht. Van hun overgrootouders kenden zij verhalen over de vorige vulkaanuitbarsting van 1821 en ze zijn blij het zelf eens te mogen meemaken. Ik heb me verdiept in het vulkanisme op de gidsenschool. Als IJslanders in de problemen komen door as en lava, weten ze toch dat er snel vrijwilligers opdagen om te helpen met evacuatie, voedselvoorziening of het opruimen.
Alles komt altijd goed, hoor je ginder meerdere keren per dag. Omdat ze dat ook echt menen. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen : zo plannen ze zelden lang op voorhand. Morgen kan toch alles veranderd zijn. Die levensvisie en de cyclische inflaties maken dat de eilanders bijvoorbeeld niet gemakkelijk sparen en dat ze zo veel op krediet kopen.
Een familienaam telt niet op IJsland. Iedereen weet wie je bent. Ze vragen gewoon wie je vader en moeder zijn. Ik heb mijn plek in die kleine gemeenschap moeten verdienen. Als ik iets verkeerds zou doen, zou dat nieuws heel snel aan de andere kant van het eiland zijn. Ik kom soms voor het eerst op een plek, maar toch hebben ze al over mij gehoord en weten ze waar ik mee bezig ben.
Willy Wouters (56 jaar) is de oprichter van IJSLANDreizen, www.ijslandreizen.be
Door leen creve – Foto dries segers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
