wijn

Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : Vacqueyras.

België is de tweede grootste invoerder van wijnen uit de Rhônevallei : in 1996 was dat 112.000 hl, voor een gemiddelde prijs van 118 fr. per fles. Driekwart van alle Rhônewijnen zijn gewone Côtes du Rhône, de zogenaamde appellation générique (wel 44.000 ha groot) ; 9 procent is van de appellation Villages (5300 ha), waarbij de naam van de gemeente op het etiket mag staan ; en dan hebben we nog de cru’s (9350 ha), met een eigen benaming. Deze wijnen hebben bij ons terecht het imago van betrouwbaar en natuurlijk, maar zijn in Wallonië, waar men goedkoper drinkt, veel beter gekend. Vacqueyras, die vandaag in de glazen komt, is een cru, en behoort dus een duidelijke origine-stempel te dragen.

Wanneer in 1209 de pasgekozen paus Clemens V niet in het onrustige Italië binnenkan en zich noodgedwongen in Avignon moet vestigen, begint, stevig verankerd onder kruisbeeld en kelk, de glorietijd voor de lokale wijnen. De pauselijke hofhouding was immers extreem luxueus en de wijnbehoeften navenant. Toen in 1417, verschillende pausen later, aan de papale allure van Avignon een einde kwam, blijft de excellentie van de wijn behouden. De Rhônewijnen hebben dus pauselijke adelbrieven, zoals de naam van de belangrijkste cru, Châteauneuf-du-Pape, al laat vermoeden.

In het noordelijke gedeelte, van Vienne tot Valence, omvatten de Côtes du Rhône een achttal prestigieuze cru’s, gaande van de minuscule Château-Grillet (3,8 ha) tot de 700 ha van Saint-Joseph. Hier verbouwt men enkel syrah-druiven die er voldoende traag rijpen om breedsmakende wijnen te geven. De zuidelijke Côtes du Rhône, van Montélimar tot Avignon, zijn de thuishaven van de appellation Villages en van cru’s zoals de 3200 ha van Châteauneuf-du-Pape, Gigondas en Vacqueyras. Maar meer dan 80 procent van de lokale productie valt onder de algemene appellation Côtes du Rhône. Hier, in het zuiden, rijpen de druiven veel vlugger en nevenreacties die tot smaakcomplexiteit voeren, krijgen dan geen kans. Daarom maakt men de wijnen, zoals overigens in heel het zuiden van Frankrijk, altijd van verschillende druivensoorten samen : syrah voor de neus, de wat oxidatieve maar smakelijke grenache als basis, carignan als onderbouw, cinsault voor het fruit en de tanninerijke mourvèdre voor de structuur. In Châteauneuf mogen tot wel 13 verschillende druivensoorten verwerkt worden.

Vandaag komt er dus Vacqueyras in de glazen. Toen in 1937 de appellations in de Rhônevallei werden ingesteld, behoorden de wijnen van Vacqueyras tot de appellation générique Côtes du Rhône. Maar doordat deze wijnen zich al snel met een zekere gemeentegebonden eigenheid manifesteerden, kwamen ze onder de Villages-types terecht en mocht de naam van de gemeente op het etiket worden vermeld. In 1990 kregen ze een eigen AOC, een cru-benaming zoals Gigondas of Châteauneuf-du-Pape, die er trouwens qua kwaliteit mee te vergelijken zijn (maar gelukkig nog niet qua prijs).

Vacqueyras 1996

Normale kleurconcentratie met een nuance van vers en jong mag ook wel voor een 1996-er. In de neus goed fris fruit, maar geen diepe rijpe onderbouw, ook niet bij opschudden. Mooie fruitige smaak met voldoende zuur, wat stevigheid op het einde en een metaaltoets van de cuve. Niet de grote lengte.

Op het tegenetiket staat vermeld dat men ?gekookte vruchtenaroma’s? ( arômes de fruits cuits) mag verwachten, gelukkig is dit niet het geval. (Delhaize : 169 fr.)

Domaine Chantegut, Vacqueyras 1995

Wat zwakke kleur en al wat geëvolueerd in de nuance. Zacht en weinig expressief boeket met een hint van finesse (eerder pit dan donkere kers), iets harsachtig maar verder heel beschaafd. De smaak zet aan in alcoholcharme, maar eindigt scherp in wat ongedekt zuur-bitter. Eigenlijk een sukkelwijn die wat evenwicht mist. (Colruyt : 209 fr.)

Domaine Le Sang des Cailloux, Vacqueyras 1996

Schitterende, donkere, geconcentreerde kleur met een nuance van jong. Voluptueus boeket van volrijpe donkere vruchten zoals zwarte kersen en een hint van fijn hout ; na walsen komt nog meer diepe rijpheid. Volronde en toch gestructureerde smaak met fijne tannines en geknoopte lengte. Veruit de beste van het trio, het domein behoort dan ook tot de koplopers van de jonge AOC. Volgens het boekje zijn donkere kersen de origine-stempel. (GB : 225 fr.)

Volgende aflevering in Weekend Knack van 29 oktober 1997 : Beaujolais Villages.

HERWIG VAN HOVE