wijn

?We staan met sangiovese nog nergens, we moeten helemaal van nul herbeginnen?, zegt Francesco Ricasoli, neef van onze koningin Paola en huidig eigenaar van de 1100 ha landerijen (waarvan 230 ha van de beste wijngaarden van Toscane) rond het familiekasteel Castello di Brolio, niet ver van Sienna in de Chianti-regio. Uit de mond van een Ricasoli klinkt bovenstaande uitspraak nogal vreemd. Het was immers voorvader Barone Bettino Ricasoli, bijgenaamd Il Barone di Ferro, die in 1850 de regels van het Chianti-spel en meer bepaald het druivenbestand vastlegde. Zo moest tot voor kort (tot omstreeks 1980) tot 30 procent witte trebbiano of malvasia in de rode chianti worden bijgemengd. Vroeger was ?wit in rood? heel gewoon. Maar sinds de rode wijn overal door ontristen en betere tannine-extractie van rijpe druiven veel van zijn wrange hardheid heeft afgelegd, is wit als verzachtende verdunner niet meer gebruikelijk. Dat neemt niet weg dat de Barone het Chianti-landschap gedurende 150 jaar met zijn cocktail heeft gedomineerd.

Voor nazaat Francesco, een succesvol fotograaf, lagen de zaken moeilijker. In 1960 immers verkocht zijn vader, de huidige Bettino Ricasoli, zijn wijnmakersactiviteiten met de naam Brolio erbij aan Seagram, maar behield de 1100 ha van het domein in eigen bezit, met langlopende contracten om druiven te leveren. In 1970 echter begon het met chianti ronduit slecht te gaan : over de hele wereld was de naam synoniem voor simpele tafelwijn en Seagram stapte uit het avontuur. De wijnmakersactiviteiten gingen over naar de Australische firma Hardys die de zaak liet verkommeren : de snertkwaliteit die toen onder het Brolio-etiket op de markt kwam, betekende een historisch dieptepunt.

?Plots realiseerde ik me, bij het proeven van een teug rommel met mijn naam erop, dat ik foto’s maakte van mensen die ik niet kende, voor opdrachtgevers waar ik niets van moest hebben?, vertelt Francesco. In april ’93, na meer dan een jaar onderhandelen en met de inzet van heel zijn fortuin (én dat van zijn vader) kon de 39-jarige Francesco eindelijk het vervallen familie-imperium terugkopen.

Nu maakt hij ongeveer 1 miljoen flessen van de 230 ha van het Brolio-kasteel, 60 procent chianti, 30 riserva en 10 procent in supertafelwijn onder de naam van het perceel Casalferro, maar allemaal met de naam Brolio op het etiket. Verder is hij nog négociant voor 9 miljoen flessen van elders aangekochte druiven onder het merk Ricasoli.

Castello di Brolio is nu in zijn herlevingsfase : de kwaliteit is er weer, maar de markt weet het nog niet, de prijzen zijn dus nog onnatuurlijk laag. Onlangs was Francesco, door toedoen van Stefan Dolhain van het Brusselse Cinoco, te gast in Hasselt om zijn nieuwe wijnen voor te stellen. In het glas komen vier verschillende rode.

Formulae 1995 : 100 procent sangiovese-wijn waarvan de naam de IJzeren Baron eert die de chianti-formule heeft uitgevonden. In het glas komt een zeer aangename en fruitige instap-sangiovese. Een wijn om snel te drinken, maar die men niet zo snel vergeet (261 fr.).

Chianti Classico 1994, DOCG, Castello di Brolio : gemaakt van 94 procent sangiovese en 4 procent canaiolo de witte druiven van de voorvaderen zijn lang vergeten. De kleur is goed gestoffeerd, niet het eeuwige, tanende robijn van vele Italiaanse wijnen. De neus is present en ruim, en bij opschudden wordt hij eerder breder dan dieper. De aanspraak in de mond is fluwelig, goed fris en met matige maar geknoopte lengte (314 fr.). Francesco laat ook een vatstaal van de ’95 proeven : overal iets meer, ronduit schitterende klasse.

Chianti Classico Riserva 1993, DOCG, Castelli di Brolio : bijna 100 procent sangiovese. De kleur is goed gevuld en diep, de neus is compact met veel complexiteit in de diepte na walsen. Grote smaak met wat stugheid en opvallend structuurbitter over het gehele lange smaakgebied. Grote stevige wijn (477 fr.).

Casalferro 1994, Castelli di Brolio : een 100 procent sangiovese-selectie, vooral van het Casalferro-perceel, met minstens 18 maanden vat. Heel gedrongen, diepe, volgeconcentreerde kleur en dito neus, maar wel met diep rijp fruit in de onderbouw. Een smaak die tegelijk charmerend en uiterst stevig is, kenmerk van grote wijn. Een reus. (749 fr.)

Invoer : Van Eccelpoel in Herentals en Cinoco in Brussel.