Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : Cahors.
Cahors is (naast Bergerac) een wijn uit het zuidwesten van Frankrijk die nog maar pas door onze makelaars is ontdekt. De Belgische markt bulkt van de bordeaux : elke importeur-handelaar verkoopt Médoc, Saint-Emilion en Pomerol, en die posities zijn stevig verankerd. Daarom moeten jonge makelaars en ook de wijnhandelaars uitzien naar andere wijnen waarvan ze vermoeden dat ze de bordeaux-minnende Belgen vooral Vlamingen zullen aanspreken. De essentie van bordeaux, en van zijn succes, is het no-nonsense profiel : sterke, geconcentreerde wijnen met een potentieel aan ontwikkelingsfinesse, die aanspreken door een bijna on-Franse waarachtigheid. Het tegendeel is het geval met bourgogne en champagne : in de meeste gevallen kunnen ze pas overtuigen na een sussende en verdoezelende Franse grootspraak-waterval. In deze context is Cahors een super-bordeaux.
Cahors is uitsluitend rood en moet voor minstens 70 procent gemaakt worden van auxerrois-druiven. Een stoksoort die men in Bordeaux kent onder de naam malbec. Het wijngebied omvat een flinke 40 gemeenten ten westen van Cahors, uitgestrekt over wel 40 km van de vallei en de heuvelruggen van de rivier Lot. De Lot heeft hier haar bedding door de kalkheuvels geschuurd, de zogenaamde causses die gemiddeld een 300-tal meter boven de zeespiegel uitstijgen.
Vroeger konden de wijnvaten alleen uit Cahors vertrekken per boot over de Lot en verder over de Garonne tot Bordeaux. Maar in Bordeaux werd de komst van deze wijn uit het hinterland aangevoeld als hevige concurrentie, en daarom gedurende meer dan 100 jaar geboycot : hoge tolrechten, beperkingen op het tijdstip van verscheping… Cahorswijn mocht de haven pas binnen wanneer alle bordeaux verkocht was. Tot in 1776 Lodewijk XVI het wijnverkeer over geheel Frankrijk vrij verklaarde : het Privilège de Bordeaux kwam ten einde.
Zo komt het dat de 19de eeuw de gouden eeuw werd voor Cahors : omstreeks 1850 waren de wijngaarden uitgegroeid tot een oppervlakte van wel 60.000 ha. Maar in 1880 vernietigde de gevreesde druivenplaag fylloxera de gehele wijngaard. De komst van de spoorwegen bracht bovendien mee dat goedkope wijn uit het zuiden makkelijk naar overal kon vervoerd worden : een nieuwe tegenvaller voor Cahors.
Cahors leidde als het ware een verborgen bestaan van simpele landwijn tot in 1956 de uiterst strenge winter opnieuw alle aanplant vernietigde. Maar nu kwam er een beweging op gang om enkel nog de betere historische druivensoorten aan te planten : auxerrois, merlot en tannat. In 1971 bezegelde de AOC (Appellation d’Origine Contrôlée) decome-back van Cahors.
Cahors heeft een beetje de reputatie van ongenuanceerde boerse stevigheid. De malbec-druif, die in Bordeaux wat flauwe wijntjes geeft, groeit hier op de kalkbodems uit tot zeer donkere, tanninerijke wijn die voor de soepelheid vermengd mag worden met hooguit 20 percent merlot. De merlot-component releveert tegelijk ook het fruit van de auxerrois. Omwille van de diepdonkere kleur spreekt men in de streek van vins noirs.
De coöperatie van Parnac en de vele groothandelaars die Cahors bottelen, zijn niet meteen geïnteresseerd in het noir-type dat vele jaren fles nodig heeft om af te ronden : ze maken onder de naam Cahors ook lichte wijn die sneller toegankelijk is.
Château Lafleur, Cahors 1994, Georges Vigouroux à Cieurac
Voldoende kleur met een iets zachtaardige nuance. Open neus die wat verbreedt (niet verdiept) bij opschudden. Zachte soepele smaak maar dan wel met de lengte en het volume van een echte : een getemde geweldenaar. Op het tegenetiket staat ditmaal terecht : concentré et élégant. (150 fr., Colruyt)
Cahors 1994 Carte Noire, Le Cellier du Sud-Ouest à Parnac
Goede kleurconcentratie en geen spoor van evolutie. Gebalde, toegeplooide neus met na walsen veel onderliggend diep rijp zwart fruit : wijn met toekomst. Stevige smaak met goede zuur/bitterbalansen, goede geknoopte lengte. Wijn die nog enkele jaren kan verbeteren en finesse ontwikkelen. Nu al goed bij de gewelddadige smaak van geroosterd rood vlees. (135 fr., GB)
Château Croze de Pys, Cahors 1995, Roche et Fils à Vire
Flinke, goed gedrongen, compacte kleur. Heel fijne en stevige neus met doortimmering van vanille en zwarte bessen en veel diepte, laat hout vermoeden. Wijn met toekomst. Geknoopte smaak van een grote in de aanzet ; in de finale komt het wat brutale van het zuur-bittere bovendrijven. Wijn die nog moet komen. (167 fr., Delhaize)
Drie erg verschillende wijnen met toch een gemeenschappelijk Cahors-karakter. De Lafleur is de meest toegankelijke, de Carte Noir staat op stevige poten en de Crozes de Pys kan wachten.
Volgende aflevering in Weekend Knack van 21 mei : Muscadet.
HERWIG VAN HOVE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
