Wijn

Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: de zuidelijke Rhône.

Rode wijn uit het zuidelijke Rhônegebied is in België een troetelwijn: de supermarkten liggen er vol van. Zeker nu bordeaux flink in prijs is gestegen. De wijnen zijn er breed gebouwd, haast altijd van een waaier van verschillende druivensoorten, de smaak is eerlijk en rechtuit, en de moderne koele vinificatietechnieken respecteren het fruit veel beter dan vroeger. Maar bovenal: de prijzen zijn braaf gebleven. Voorlopig althans. Want de zuidelijke Rhône met zijn 52.000 hectaren wijngaarden is eigenlijk nog een relatief onontgonnen wijngebied. Er wordt wel veel wijn gemaakt, maar hij heeft (nog) niet het imago van excellentie zoals dat bij bourgogne en bordeaux het geval is. Châteauneuf-du-Pape is de uitzondering die de regel bevestigt. In mega-appellations zoals Côtes du Rhône Villages, waarin 77 gemeenten betrokken zijn, met een totaal van meer dan 5000 hectaren, komt er fataal wat heterogeniteit in het glas. Met de gewone Côtes du Rhône is het nog erger gesteld: de appellation omvat 160 gemeenten, met een totale wijngaardoppervlakte van wel 40.000 hectaren, die zich uitstrekken van de noga-stad Montélimar tot de historische pauselijke residentie Avignon. Hier kan men zowat alles tegenkomen.

Deze grote AOC’s missen dus een algemeen aanvaarde terroir-definitie, en genieten niet het statuut van uitzonderlijke zeldzaamheid – en het erbijhorend fenomenale prijsniveau – van de gereputeerde bordeauxs en bourgognes. De grote sprong voorwaarts moet er nog beginnen.

Wel is het zo dat de villages-wijnen gewoonlijk interessanter zijn dan de meer algemene Côtes du Rhône. De village-toevoeging bij de origine veronderstelt een iets meer gedefinieerde herkomst en wat strengere productienormen. Nog iets meer originaliteit mag men verwachten van de village-wijnen waar de naam expliciet vermeld wordt, zoals de Côtes du Rhône Cairanne.

Sommige van de villages hebben het nog verder gebracht. De wijnboeren van de gemeente Gigondas bijvoorbeeld (1250 ha aan de voet van de Dentelles de Montmirail), hebben destijds veel inspanningen geleverd om hun aanplant te veredelen, met premies voor edele druivensoorten zoals syrah, mourvèdre en cinsault. Ze opteerden voor aroma, body en finesse, en werden in 1971 beloond met een eigen appellation: de naam van de gemeente werd tot wijnnaam verheven. De AOC Gigondas is dus van hetzelfde appellation-niveau als Châteauneuf-du-Pape. (Delhaize probeert dan ook met allerlei pauselijke symbolen op de halsetiketjes de wijnen een passende allure te geven.) In Vacquéras kwam een gelijkaardige appellation-promotie pas in 1989: het zijn wijnen van hoofdzakelijk grenache-druiven.

Hoewel men in de zuidelijke Rhône kan rekenen op gemiddeld 2800 uren zonneschijn per jaar (tegen 2000 in Bordeaux en Bourgogne), zijn niet alle jaren even goed. De eerste drie van deze decade, 1991, 1992 en 1993, hadden te kampen met te weinig zon en te veel regen, en zijn daarmee uiterst zwak. 1994 is ‘gewoon’ en moet jong gedronken worden. 1995 is het beste jaar van de decade tot nu toe, 1996 is elegant zonder meer. 1997 is niet beter dan 1991.

Vandaag proeven we uit het aanbod van Delhaize.

Côtes du Rhône 1997

Nogal licht van kleurconcentratie maar wel met een nuance van jong. De neus is fruitig met een iets weeë toets van vanille, niet volkomen zuiver en wat metaalachtig na walsen. De smaak is friszuur maar ook wat prikkelend en met zelfs wat ongedekt zuur op het einde. Goede wijn voor marinades. (Delhaize, 85 fr.)

Côtes du Rhône Villages 1997

Veel beter gevulde kleur dan de vorige: sombere concentratie en diepte. Stevig gebouwde en gedrongen, compacte neus met fruit van zwarte kersen (syrah). Evenwichtige smaak met frisse zuren en tannines, en een zekere geknoopte lengte. Stevig smakende, ietwat brutale wijn, excellent voor bij geroosterde worst. (Delhaize, 129 fr.)

Côtes du Rhône Cairanne 1996

Goede kleurconcentratie maar toch iets minder dan de vorige, en een ver aanzettende evolutietoets. Zeer presente en ontwikkelde neus met een zuiders accent en iets geschroeid van overrijp. Zachte smaak met een zekere finesse en mooi gestrekte lengte met een fijne bitterpunt op het einde. Proberen bij Ardense gedroogde worst of gekookte ham van het been. (Delhaize, 163 fr.)

Vacquéras 1997, Domaine de Font Sarade

Massieve, donkere kleurvulling. Een edele klassieke neus met finesse en diepte, en met greep (syrah). Aangename smaak, stevig en vlezig met mooi zuur en flink bitter. Wijn die nog een jaartje moet evolueren maar ondertussen al wel te genieten is, bijvoorbeeld bij geroosterde schapenbout. (Delhaize, 179 fr.)

Gigondas 1997, Château Saint-André

Kleurconcentratie zoals de Cairanne maar zonder de evolutie-aanzet. Aangename neus met wat bovenliggend en iets simpel fruit, maar ook wat elementen van kruiden zoals tijm; volkomen zuiver. Charmerende, goed gestructureerde evenwichtige smaak met lengte en goed samengehouden. Wijn met persoonlijkheid. (Delhaize, 239 fr.)

Volgende aflevering in Weekend Knack van 9 september: het Rhône-aanbod in GB.

HERWIG VAN HOVE