Tijdgenoten

Violist Simon Lenski (18), accordeonist Roel Van Camp (leeftijdloos), klarinettist Han Stubbe (20) en cellist Buni Lenski (20) : Die Anarchistische Abendunterhaltung. Na een beloftevol cd-debuut trekken ze dezer dagen langs Vlaamse theaterzalen.

Jacky Huys/Foto Hypnovisuals

Of er al plannen zijn om onze zogenaamd moeilijke naam te veranderen ? Ja. Er zijn zelfs al T-shirts. We proberen de afkorting DAAU ingang te laten vinden. Niet dat we de naam afzweren ; dat kan niet, want we hebben hem zelfs niet echt gekozen : hij is tot ons gekomen. Mensen kunnen hem misschien niet uitspreken, maar eens je ‘m ooit hebt gehoord of gezien, vergeet je ‘m niet meer. En trouwens : Anarchistisch Avondvermaak is een perfecte omschrijving. Als we van plan waren geweest om alleen maar in België te blijven, dan hadden we misschien zelfs die Nederlandse vertaling gebruikt. Maar we willen echt wel naar het buitenland.

Veel recensenten hebben ons ingedeeld bij de rock. Was dat zinsverbijstering ? Als men ons klassiek had genoemd, was het een nog grotere dwaling geweest. Eigenlijk zijn we niet te catalogeren, maar als het moet dan komt rock misschien nog het dichtst in de buurt, niet zozeer vanwege de muziekstijl, maar omdat je in de rock een veel breder, eclectischer publiek zonder oogkleppen hebt, in tegenstelling tot de meeste jazz-liefhebbers of adepten van klassieke muziek. Als men ons vraagt wat wij spelen, dan zeggen wij : luister gewoon. Wij zijn klassiek ontspoord en we spelen met een rockintentie. Wij hopen trouwens dat we met onze toekomstige platen steeds moeilijk te rubriceren zullen zijn.

Er is geen leidersfiguur bij ons. Noch muzikaal, noch op persoonlijk vlak. Men zegt wel eens : jullie zijn zo vrij van geest, jullie hebben een openheid qua stijlen. Maar da’s meer eer dan we verdienen : we hebben er nooit echt over nagedacht, we zijn beginnen spelen en dit is eruit gekomen. Het voordeel is dat jonge mensen daar vandaag open voor staan : zij hebben veel minder de neiging om alles in hokjes te verdelen.

Buitenbeentjes ? We merken dat er groepen zijn die op sommige vlakken bijvoorbeeld de manier waarop ze improviseren op dezelfde frequentie zitten als wij. Maar we zijn nog geen enkele groep tegengekomen die precies hetzelfde over muziek denkt. Veel heeft natuurlijk ook te maken met het instrumentarium. Soms horen wij een rockgroep en denken we : als wij hun instrumenten zouden gespeeld hebben, dan klonken we misschien ook zo. Maar het jammere is dat de meeste rockgroepen in één straatje werken en daar eigenlijk nooit uit weg willen.

Wij hebben op het hoesje van de eerste cd naaktfoto’s van onszelf laten afdrukken, maar dat was niet echt bedoeld als statement. Als je er per se iets achter wil zoeken, denk dan in de richting van : de naaktheid en de eerlijkheid, dit zijn we. En we houden er ook van om de mensen even te laten schrikken en, naderhand, aan het denken te zetten.

We zijn pas begonnen met een theatertournee. We hebben altijd gehouden van akoestische optredens ; in het begin deden we die ook vaak in cafeetjes. Maar we wilden dat eigenlijk ook wel eens voor meer dan vijftig, zestig mensen. Vandaar dus. We spelen daarom geen ander repertoire, maar we spelen het wel anders. We hopen zelfs een beetje dat de theaterzalen ons inspiratie zullen geven : mensen zitten stil en luisteren, zodat je als artiest minder moet vechten maar je meer kan concentreren op het spelen zelf. We hebben pas een paar dagen in de studio gezeten en een stuk of acht nieuwe nummers opgenomen. Die klinken behoorlijk anders dan op de eerste cd. We zijn een beetje aan het experimenteren met overdubs, samples, stemmen en zo. We gaan die nummers nu eens uittesten in de zalen. Een theatertournee als veredelde repetitie, als het ware.

(De theatertournee van Die Anarchistische Abendunterhaltung loopt nog tot eind februari. Info : Thassos tel. 03/235 04 90).