Drummer (33) . bij o.m. Othin Spake, Jef Neve Trio, Chaos of the Haunted Spire, Flat Earth Society . docent percussie

“Mijn eerste muzikale herinnering is een concert van Raymond van het Groenewoud. Achteraf stelde mijn vader me voor aan de drummer van de band en ik was helemaal verkocht. Ik wist dat ik wilde drummen. Ik ging naar de muziekschool om klassieke percussie te studeren, maar slaginstrumenten als vibrafoon en pauken zeiden me niets. Ik wilde alleen drummen. Ik heb het een tijd volgehouden, maar tijdens mijn puberteit paste de muziekschool niet meer in mijn leven, ik kreeg andere prioriteiten (lacht). Pas toen ik naar het conservatorium ging, kreeg ik opnieuw zin om me volledig op muziek toe te leggen.”

“Goede muziek is genreloos. Ik hou niet van al dat vakjes denken : pop, rock, jazz,… Goede muziek is voor mij een creatieve kruisbestuiving tussen stijlen en geluiden. Ik wilde dan ook niet per se jazzmuzikant worden, ik wilde alleen muziek spelen. Het liefst uitdagende muziek, met vreemde maatsoorten en moeilijke riffs. Zo kwam ik automatisch terecht bij cross-overbands zoals Primus en Naked City, een eclectische avant-gardegroep van jazzmuzikanten. Joey Baron, de percussionist, doet wat ik eigenlijk ook wil doen : klankkleuren schilderen op een drumstel.”

“Muziek is mijn leven. Ik repeteer overdag en ’s avonds treed ik vaak op. Daarnaast neem ik ook platen op, organiseer ik optredens, nodig ik buitenlandse artiesten uit en boek ik optredens voor mijn eigen groepen. Toch doe ik niets wat ik niet graag doe. Vroeger speelde ik wel eens op recepties of feestjes om finan-cieel rond te komen. Toen had ik meer het gevoel dat muziek mijn beroep was. Dat is al lang niet meer zo.”

“Ik heb mijn sporen als muzikant verdiend in de ensembles van anderen. En dat doe ik heel graag. Sinds enkele jaren treed ik ook op met mijn eigen bands, zodat ik een andere, meer veelzijdige kant van mezelf kan laten zien. De gemene deler tussen al die muzikale projecten is improvisatie. Ik ben constant op zoek naar muziek die grenzen aftast, die balanceert tussen harmonie en disharmonie, ritme en non-ritme. Hierdoor ontstaat er een wrijving tussen verschillende stijlen en geluiden die interessante muziek oplevert.”

“Ik ben een betere muzikant geworden, toen ik besefte dat er ook een leven is naast muziek. Er was een periode dat ik alleen wilde drummen, niets of niemand mocht dat verstoren. Tot het op persoonlijk vlak helemaal fout liep. Dat heeft me wakker geschud. Ik realiseer nu dat ik eerst en vooral sterk in het leven moet staan, anders functioneer ik ook muzikaal niet. Natuurlijk gaat veel van mijn tijd uit naar muziek, maar ik maak tegenwoordig ook vaak de keuze om eens iets anders te doen. Zonder enig schuldgevoel.”

“Niets is perfect. Ik kan ermee leven als er eens iets minder gaat. Tot een aantal jaren geleden maakte me dat heel ongelukkig en lag ik er nachten wakker van. Ik was heel streng voor mezelf. Nu ben ik milder geworden. Ik weet wat ik kan en wat ik wil kunnen. Ik kijk nu naar de dingen die ik beter zou kunnen doen in plaats van enkel te kijken naar wat ik niet goed heb gedaan.”

www.teunverbruggen.com

Ellen De Wolf