Tappen op Times Square

Fluitje van een cent, een lekkere pint tappen ? Dat dacht u maar. Bier drinken is lifestyle tegenwoordig en bier schenken een kunst. Dat demonstreerde de Stella Artois World Draught Master-competitie in New York.

Waarin een klein land als het onze groot kan zijn. Op Times Square kon je er niet naast kijken : gigantische billboards met schuimend bier in een elegant kelkglas, vergezeld van de slogan : ‘ Perfection has its price’. Voor het eerst in de geschiedenis van de Stella Artois World Draught Master vond de verkiezing van de beste biertapper ter wereld niét in bakermat Leuven plaats. En het is geen toeval dat voor de dertiende aflevering naar New York uitgeweken werd : Stella werd precies tien jaar geleden in de VS geïntroduceerd en is er het snelst groeiende importbier. Voor wat bij ons een modale pils is, wordt vlot 8 dollar neergeteld, evenveel als voor een cocktail. Onze nationale trots wordt hier dan ook gemarket als een premium pils.

Hoe dan ook maakt bier wereldwijd opgang, zoals blijkt uit het succes van tv-programma’s als Tournée Générale. Je slaat al lang geen modderfiguur meer als je in een chic restaurant bier als aperitief bestelt of bij je eten drinkt. Topchefs als Peter Goossens van Hof van Cleve en Geert Van Hecke van De Karmeliet gebruiken het in hun gerechten. In zijn boek Bier op het menu promoot biersommelier Ben Vinken food pairing, zoals die in New York ook in Belgische biercafés als Markt en BXL toegepast wordt. Markt in het Flatirondistrict is een replica van een levendige Belgische brasserie, met een mooie lambrisering, een nostalgisch portret van Koningin Astrid boven de toog en een Nederlandse versie van een couplet van Le plat pays van Brel aan de muur. De verschillende bieren worden hier uiteraard allemaal in hun eigen speciale glas geschonken. Chef Neville Stoddard, een struise Afro-Amerikaan met een dik pak vlechtjes op het achterhoofd, ziet er bepaald niet Belgisch uit, maar zijn gestoomde mosselen natuur en zijn luchtige vol-au-vent, beide geserveerd met krokante frietjes en een blonde Leffe zijn the real thing. Stoddard is dan ook speciaal in Brussel in de leer geweest. Met goed resultaat, want Halle Berry is een fan van zijn Vlaamse karbonaden, gestoofd in bruine Leffe.

Ritueel in negen stappen

Maar eigenlijk ben ik hier voor de kennismaking met de 29 kandidaten voor de titel van World Draught Master. Nu heb ik tijdens benefietfuiven ook wel eens bier geschonken, maar als ik zie met welke heilige ernst het negen stappen tellende ritueel van het tappen van de perfecte pint bedreven wordt, ben ik beschaamd over mijn amateuristische pogingen. Ik leer hier trouwens veel bij over het brouwproces van bier, volgens meester-biersommelier Marc Stroo-bandt de meest complexe vloeistof ter wereld. Frivool, de stiel van barman of -vrouw ? Dat had u gedacht. Uit de meest uiteenlopende landen komen de gedreven mededingers naar de titel van Wereldkampioen Biertappen, oorden als Azerbeidzjan, Dubai, Israël, Kazachstan, Montenegro, Paraguay en Singapore, die ik niet meteen van een traditionele biercultuur verdenk. Maar veel van de kandidaten werken in hun land in een Belgian Beer Café, waarvan er wereldwijd een zeventigtal bestaan.

Hoeft het gezegd dat België in deze competitie sterke deelnemers levert ? Tommy Goukens uit Eindhout, World Draught Master 2008 en nu net als Ben Vinken jurylid, koppelt een grote beroepsernst en gedegen ‘zythologische’ kennis aan de uitstraling van een fotomodel, mooi meegenomen toch. En ook de huidige Belgische kampioen, Yves Van Roy van het Antwerpse café De Vismijn, maakt een stijlvolle, professionele indruk. Aan tafel zit ik naast Avril Maxwell, een Nieuw-Zeelandse met een open gezicht en zonnig karakter die in Christchurch in een ‘Torenhof’ werkt, hoe Vlaams kun je ’t bedenken. In tegenstelling tot veel andere kandidaten die aan de vooravond van de eigenlijke finale al met de daver op het lijf zitten, maakt ze een heel ontspannen indruk. “Ik ga gewoon doen wat ik altijd doe achter mijn toog”, glimlacht ze breed. Ik kan me voorstellen dat veel mensen het prettig vinden van zo’n aardige vrouw een pint besteld te krijgen.

Bierambassadeur

De eigenlijke competitie vindt niet in een café of brasserie plaats, maar onder de eerbiedwaardige gewelven van de New York Public Library, waar godbetert één van de vroegste Gutenbergbijbels bewaard wordt. En er is werkelijk alles aan gedaan om het evenement de nodige luister te geven. Speciaal voor de gelegenheid heeft de jonge Amerikaanse modeontwerper Tim Hamilton een feestelijke versie van het Stellakelkglas ontworpen, met een jugendstilbladmotief dat er voorwaar iets graalachtigs aan geeft. De genodigden zijn feestelijk uitgedost – no jeans, please – en tussen de bedrijven door speelt het Manhattan Jazz Quartet.

Nooit gedacht dat ik een wedstrijd biertappen spannend zou vinden, maar kijk, na een paar minuten staat het klamme zweet me in de handen. Tijdens de eerste proef moeten de kandidaten binnen de drie minuten in één soepele handeling twee perfecte pinten tappen, die er zo identiek mogelijk moeten uitzien. Coördinatie is fundamenteel : terwijl de barman of -vrouw het ene glas afschuimt, moet het andere al onder de tap hangen. Ten slotte moeten de volgens het negenstappenplan getapte pinten (schuimkraag 3 à 3,5 cm) het liefst met een charmante glimlach aan één van de juryleden gepresenteerd worden. Iedere deelnemer heeft z’n eigen stijl : er zijn er die blaken van zelfvertrouwen, van een tikkeltje overmoed zelfs, anderen zien eruit alsof ze op het punt staan ter plekke een zenuwinstorting te krijgen. Er staat dan ook veel op het spel : de nieuwe World Draught Master krijgt een cheque van 2500 euro en zal gedurende drie maanden als ambassadeur van Stella Artois de wereld afreizen. Het wordt niét de tengere Indiase jongen die zodanig de zenuwen heeft dat de glazen beven in zijn handen. Evenmin het meisje uit Singapore, dat één van de glazen van haar presenteerblad laat glijden. En helaas ook niet de nochtans sterke Yves Van Roy die te veel tijd verliest met het spoelen van doffe glazen en daardoor uit het ritme geraakt.

Menige Oost-Europeaan sneuvelt onherroepelijk in de tweede ronde waarin de deelnemers hun passie voor bier en hun kijk op de missie van Wereld-kampioen biertappen uit de doeken moeten doen. Talen leren, jongens en meisjes ! Blijft stralend overeind : Nieuw-Zeelandse Avril Maxwell, wegens de vanzelfsprekende beheersing waarmee ze het tapritueel uitvoert en haar enthou-siaste speech. Welk land de versgekozen World Draugt Master het eerst wil aandoen ? ‘België’, grinnikt ze, en het lijkt warempel alsof ze het meent. De dame heeft dan ook een professionele interesse in onze abdijbieren. Als we na afloop door nachtelijk New York rijden, zien we op een reusachtig videoscherm op Times Square de kandidaten opnieuw aan het werk. “Ik heb nog getapt op Broadway”, zullen ze kun nakomelingen trots kunnen vertellen.

Beeldverslag Stella Artois World Draught Master : www.youtube.com, www.ustream.tv

Door Linda Asselbergs

Voor wat bij ons een modale pils is, wordt in New York vlot acht dollar neergeteld, evenveel als voor een cocktail.

Je slaat al lang geen modderfiguur meer als je in een chic restaurant bier als aperitief bestelt of bij je eten drinkt.