Moest de felbelaagde Finse premier Sanna Marin zich wel verontschuldigen voor de kusfoto van twee ondeugende feestgangers op een dansfeest in haar ambtswoning? Opiniemakers hadden het over de dubbele standaard voor vrouwelijke politici, maar ook over het feit dat vrouwen tout court vaker sorry zeggen dan mannen, zelfs wanneer niemand daarom vraagt of de schuld bij anderen ligt.
Zelfhulpboeken als Girl, Stop Apologizing, podcasts, challenges en bekenden als Amy Schumer en Taylor Swift roepen vrouwen al jaren op om assertiever te zijn en zich niet voortdurend te excuseren. Psychologen en taalkundigen weten nochtans dat sorry zeggen niet altijd een erkenning van schuld inhoudt, maar wel het samenleven vergemakkelijkt. Soms zijn excuses onnodig, maar strategisch gezien de beste optie: ze geven aan dat je jezelf in vraag stelt, andere meningen erkent of het vertrouwen wil herstellen. Vaak helpen ze ook om conflicten te ontzenuwen en verschillende partijen te verzoenen. Net die sociale en morele waarde van spijtbetuigingen gaan verloren in de kruistocht tegen excuses, schreef de Britse auteur en feministe Ruth Whippman in The New York Times.
Laten we vrouwen dus niet aanmoedigen om een voorbeeld te nemen aan mannen. Dat suggereert dat je excuses aanbieden een teken van zwakheid is en belooft enkel meer van de harde taal die de politiek, het bedrijfsleven en de sociale media regeert. Het probleem is niet dat vrouwen te vaak sorry zeggen wanneer dat strikt genomen niet nodig is, maar dat mannen het niet genoeg doen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
