Slapeloze nachten

Daar is een jongen die de tijd kan stoppen. Hij werkt in een supermarkt, in de nachtshift, en hij kan de seconden in hun vaart bevriezen. Hij is dan de enige die nog beweegt tussen de rayons, waar alles gestold is, van een blik erwtjes dat in zijn val is blijven hangen tot de winkelende mensen. Daar zijn opvallend veel pijnlijk mooie meisjes bij, die zo van de katloop lijken te komen gewalkt. Dat komt de jongen goed uit. In zijn toestand van tijdeloosheid ontkleedt hij de vrouwen en probeert hun schoonheid te fixeren op grote vellen papier. Hij tekent. Achteraf doet hij de tijd weer lopen door met zijn vingers te kraken.

Die jongen ken ik niet echt, helaas, want iemand met die gave zou ik wel in mijn vriendenkring willen. Ik zie hem in de film Cashback, op een zondagavond in een cinema die door God en de mensen is verlaten. Het is donker, er staan maar weinig auto’s op de parking en in zaal 2 zitten hoop en al tien personen, wat de vertoning een onwerkelijk trekje geeft.

Een stukje van Cashback heb ik eerder al kunnen bekijken, toen dat nog door de wereld ging als een kortfilm, die zelfs een Oscarnominatie kreeg. Van dat fragment heb ik genoten. Ik ben dan ook blij dat regisseur Sean Ellis het tot een langspeelfilm heeft opgewerkt. Bij de ingang, in de glazen kasten waar alle films aan de bezoekers worden voorgesteld, staat dat het een “romantische komedie” is. Ik hou niet van dat genre, dat mij aan billengeklets doet denken en aan kijk-eens-in-de-poppetjes-van-mijn-ogen-romantiek. De omschrijving doet de veelzijdigheid van de prent onrecht aan. Ik moet lachen met Cashback, ik krijg er tranen van in de ogen. De lange, slapeloze nachten van het hoofdpersonage, een lievige jongen met liefdesverdriet, beklemmen mij. Even later zit ik ongegeneerd naar enkele van de fraaiste borsten te kijken die ik in dit – nochtans niet meer zo onbeschreven – leven heb gezien. “Dus daarom heb je deze film gekozen”, fluistert de vriendin naast mij vilein. Ook daarom ja, maar daarom niet alleen. Deze film is tegelijk wijs en hilarisch, om eens een woord te gebruiken dat door schrijvers van flapteksten compleet is verhoerd. Je voelt de desolaatheid van liefdesverdriet, pijnlijk tastbaar door groene klokwekkercijfers die tijdstippen melden in de buurt van vier uur in de nacht. Liefde zit volgens de makers van de film ingepakt in schoonheid, die zich verschuilt tussen de seconden van je leven . Als je niet oplet, kijk je ernaast.

Cashback is zo’n film die je ermee verzoent dat je mens bent – een film die je daar niet alleen mee verzoent, maar die je daar blij om laat zijn, zoals je terwijl je de zaal verlaat ook blij bent dat er zoiets bestaat als de kleur rood, zoiets als een ritssluiting of de mogelijkheid door een bos te lopen als het zachtjes regent. Zo’n film die je blij maakt omdat je gezond bent, en als je niet gezond bent, omdat je tenminste leeft en de zon kunt zien rijzen. The bad news is that time flies. The good news is that you’re the pilot. Dat gevoel. Als je weer buiten staat, ben je iemand anders dan toen je het pluchen paleis binnenstapte. Voor mij is dat een van de mooiste complimenten die een film kan krijgen.

De rest van de avond ben ik onder invloed van de prent. Cashback drukt blijkbaar op knoppen en trekt aan hendels die zich in mijn onbewuste bevinden, die donkere kruipkelder waar geen zinnig wezen zich in waagt. Hell ja, er zitten een paar clichés in de film. Het muziekje dat als hypnotiserend leitmotiv dienst doet, is al te nadrukkelijk van American Beauty afgekeken. Een paar personages zijn opgetrokken uit bordkarton. En het liefdesverhaaltje volgt te onbeschaamd de bekende plotlijn, waarbij misère een happy end krijgt en de wereld een gelukzalige plek blijkt. Maar zo rond 14 februari moet dat kunnen. Was ik een filmrecensent, dan zou ik u Cashback durven aan te bevelen, zeker als u zich een beetje herkent in een gedachtewereld als de mijne, die gestut wordt door teloorgegane liefde, de hunker naar zuiverheid en de wreedheid van de tijd. Maar ik ben geen filmrecensent, goddank. Ik ben een dolende stukjesschrijver, die tussen de afgrijselijkheden van het dagelijkse leven zijn momenten van verrukking kent.

Reacties : jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content