Robuuste elegantie

Hier zorgen de kleuren voor leven en de robuuste vormen voor geborgenheid als het stormt, beweert Anne-Cathérine Chevalier over deze oude pakketbootwoning in Noord-Frankrijk.

:: Anne-Cathérine Chevalier : 0477 51 65 85. Zie ook pag. 112 e.v.

Op het ronde terras helemaal boven waan je je echt op de voorsteven van een oceaanreus. Een gestrande steamer dan wel, want een strook zand scheidt je van de echte zee. Toch is dit maar schijn, want soms komt het water tot aan de voordeur en rest je alleen nog een schietgebedje tot de weergoden instemmen met het verlangen dat de storm weer gaat liggen. “Precies omdat het hier, vooral in de winter, zo vreselijk kan tekeergaan, heb ik dit interieur een zekere stevigheid willen schenken. Want als het stormt, dan voel je je hier heel klein en zwak en moet dat huis en het interieur je wat kracht geven en bescherming bieden. Dat helpt zeker. En daarom is alles hier strak, eenvoudig van vorm en robuust van formaat. Zelfs de kranen in de badkamer zijn nogal massief”, legt interieurontwerpster Anne-Cathérine Chevalier uit.

Dat was natuurlijk niet haar enige leidraad voor het componeren van dit interieur. We vertellen er ook bij dat dit pand uit 1951 er heel verwaarloosd bij stond. Chevalier : “Het werd al ruim twintig jaar amper nog bewoond, hoogstens een paar weken per jaar. En het was ook anders dan nu : er hing overal behang met bloemen, stel je voor. En tot overmaat van ramp was het interieur opgedeeld in kleinere en afgesloten vertrekken, die verdeling heb ik wat doorbroken. De keuken werd ruimer en vandaar uit kun je nu ook de zee zien. Er zijn trouwens overal zeezichten : dat is belangrijk. De keuken was dus een kookhoek, waarin je opgesloten werd, nu kun je er zelfs in eten en is er communicatie met de andere ruimten. Maar in grote lijnen werd dit pand bewaard, tot en met de trap.”

Dat was ook logisch, omdat de architectuur mooi en functioneel is. Het pand mag dan uit 1951 stammen, zijn lijn hoort veeleer thuis bij de late art deco van eind jaren dertig, bij de zogenaamde pakketbootstijl die het zo perfect doet aan de kust. “Die stijl heb ik overal bewaard en zelfs versterkt”, legt Anne-Cathérine uit, “vooral de jaren-vijftigsfeer heb ik nog extra laten uitkomen. Er staan trouwens enkele meubelen uit die tijd, zoals de bijzettafeltjes in de living. En de kuipvormige zitjes van de eetkamer ( Emmemobili) lijken sprekend op de stoelen die in dit huis stonden, maar die te klein waren om opnieuw te gebruiken. Maar ook de andere meubelen horen in die stijlperiode thuis, zoals de rode Swan van Arne Jacobsen aan de bibliotheek en de fauteuils in living en slaapkamer van Pierre Paulin.”

Opgewekt palet

Met haar lichte kleuren en spaarzame aankleding straalt deze woning een luchtige sfeer uit. “Dat is ook de bedoeling,” beaamt Anne-Cathérine, “vergeet niet dat dit altijd een vakantiewoning is geweest, vandaar de ontspannen architectuur. Dat heb ik zo willen behouden. Hier kom je maar enkele dagen, het onderhoud moet dus beperkt blijven, vandaar de onderhoudsvriendelijke materialen – zoals veel teakhout voor vloeren en meubilair – en het opgewekte kleurenpalet. Kleuren zijn ongelooflijk belangrijk in een vakantiehuis. De tinten van veel meubelen en muren refereren aan de schelpen en keien die je hier voor de deur vindt. Dat is de basis, maar daarnaast bracht ik duidelijke accenten aan, zoals het tapijt in de woonkamer van Paul Smith, dat bovendien de beweging van een golf suggereert.”

“Veel keuzen werden om praktische redenen gemaakt, zoals de schelpzetel van Pierre Paulin in de woonkamer. Een draaistoel waarmee je je zowel naar de zee kan richten als naar de haard. De zetels zijn ook allemaal laag om het uitzicht niet te belemmeren.” Sommige plekken zijn helemaal gericht op het vergezicht, zoals de eetkamer in de ronde erker. Let daar ook op de originele wanddecoratie van Anne-Cathérine, die gewoon enkele leuk ogende akoestische platen heeft opgehangen aan de muur.

Daarboven bevinden we ons in de slaapkamer waar ronde meubelen de ronding van de erker onderstrepen, een tafeltje van Saarinen ( Knoll) met zitjes van René Holten ( Artifort). Het terras is natuurlijk helemaal het einde. Daarop heeft Anne-Cathérine twee zitjes van RonArad ( Moroso) geplaatst. Overal waar je kijkt, merk je fris, makkelijk te onderhouden meubilair op met gulle, golvende lijnen : helemaal passend bij een kustwoning.

Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde