Terwijl de drie Nissans om vier uur aan hun etmaalrace beginnen en de snelste met Eric van de Poele achter het stuur meteen in een denderend ritme meedraait, vergaapt een deel van het publiek zich aan het bordeauxkleurige straatmodel, de road racer.

Het reglement van dit soort wedstrijden wil nu eenmaal dat de racewagen afgeleid is van een wagen die gewoon in de showroom te koop staat. De civiele versie van de R390 GTI is minstens even mooi, het ontbreken van de reusachtige vleugel die de racer aan de grond moet houden, geeft hem zowaar een aristocratisch profiel. De lijn die Ian Callum bedacht, heeft alvast 7 Duitse klanten verleid : ze hebben laten weten dat ze de jongste Nissan, ongeacht de prijs, willen bestellen. Geen groentjes, want iedereen weet dat de beperkte oplage betekent dat de prijs zéér hoog zal liggen. Volgens de jongste ramingen moet de klant 1 miljoen dollar veil hebben voor de tweezitter met de zeer brede flanken en de opvallende luchthappers die als schoorsteentjes uit de achterpartij omhoog steken.

?We maken er 50 van?, zegt Michihiko Ohta, president van Nissan Belgium, die in het Nissan-gastenkwartier boven de stands, tegen middernacht aan, met stokjes zijn Japanse noedelsoepje uitlepelt. Dan kijkt hij even op, met glinsterende pretogen. ?En misschien nog meer als we hier winnen.?

Het circuit van Le Mans oogt nu op zijn mooist, een stad vol licht en lawaai die tot leven komt, terwijl de snelle auto’s één voor één met de eerste technische mankementen te maken krijgen. Acht uur eerder zijn ze in hun schitterende helgekleurde livrei van start gegaan, nu begint de vermoeidheid wat sporen te laten. De gemiddelden liggen ruim boven de 200 km per uur en dat is niet niks, omdat de vele ingebouwde vertragingsbochten die het circuit van zijn vele rechte lijnen heeft beroofd, het ritme danig hebben teruggeschroefd. Negen jaar geleden haalde Roger Dorchie in de rechte lijn van Les Hunaudières een top van 405 km per uur. Levensgevaarlijk, omdat auto’s dan kuren krijgen die eigenlijk aan vliegtuigen zijn voorbehouden. Tegenwoordig ligt de topsnelheid rond de 350 km per uur, nog altijd zéér respectabel maar een beetje teleurstellend voor de freaks die hier vele jaren na elkaar naar Mulsanne trokken, om aan het eind van de rechte lijn naar het zingen van de turbo’s te luisteren.

De road racer, die 1 miljoen dollar zal kosten, heeft onmiskenbaar aristocratische allure.