Renzo Cotarella pleit voor elegantie

Renzo Cotarella is al dertig jaar verantwoordelijk voor al de wijnen van het Antinori-imperium : alles samen 1400 ha, waaronder de zeer prestigieuze domeinen Tignanello, Badia a Passignano, Guado al Tasso en Castello della Sala.

Renzo : “Kwaliteit en stijl zijn bij wijn geen eenvoudige begrippen. Crisissen ontstaan juist door er verkeerd over te communiceren. Denk maar aan de afschuwelijke historische governo, waarbij wijn een jaar later hergist werd. Nog een probleem : het is een publiek geheim dat er een grote toevloed is van zuiderse wijnen in Toscane die dan verdwijnen onder andere benamingen. De officiële instanties doen veel te discreet over die influx en dragen zo bij tot de imagoschade van de appellation. We besloten om soortgelijke redenen met Santa Cristina uit de appellation Chianti Classico te stappen naar de IGT-status. Zo konden we in alle vrijheid met een eigen project werken.”

“Wijnkwaliteit wordt rechtstreeks door het jaar bepaald. Bekijk de Chianti Classico : 2006 is met zijn kracht en tannine lichtjes uit balans. De 2007 is met al zijn tanninerijkdom perfect : wijn die lang zal meegaan. Ikzelf heb nooit beter geproefd. Bij ons is 2008 een speciaal geval, op Tignanello en Passignano zelfs iets beter dan 2006, maar niet met de elegantie van 2007. Onze 2008 is uitzonderlijk : we hebben door streng snoeien en groene oogst het rendement met wel 40 procent omlaag gehaald, wat structuur, kracht, rijkdom en potentieel meebracht.”

“Wijnen mogen wel charmeren, maar hoeven daarom niet gemakkelijk te zijn. In de jaren negentig heerste in Toscane een trend van krachtige en geconcentreerde wijnen als reactie op de magere en dunne wijnen van de jaren tachtig. Maar de concentratie werd overdreven : het was fout om te streven naar te gespierde producten. Nu gaan we meer voor smaak en persoonlijkheid, voor elegantie zonder beladenheid. Over heel Toscane is die trend trouwens merkbaar. Kijk maar naar La Braccesca, Poliziano en Del Cerro in Vino Nobile.”

“In de communicatie moet men ophouden over sangiovese op een verschonende manier te spreken. Dikwijls gebruiken ze de begrippen van elegantie en verfijning om magerheid van te grote rendementen of verkeerd aangeplante wijngaarden goed te praten. Elegantie moet volgen uit getemde rijkdom en niet uit verborgen armoede. Sangiovese is een moeilijke druif, maar bij een juiste behandeling geeft ze even grote en diepgekleurde wijnen als cabernet of merlot. Onze wijnmakers moeten het begrip elegantie ‘verstaan’ en een accurate gevoeligheid en aandacht bij het proeven ontwikkelen. Want ook de consument is veranderd, hij wil meer kennis verwerven, omdat zo het genoegen vergroot.”