pousse-café

We beginnen in de vooravond met een legendarische alpenrit uit de Ronde van Frankrijk. Met Eddy Merckx in de hoofdrol en becommentarieerd door Fred De Bruyne, van wie ik een grote fan was.

Daarna The Simpsons. Wat Het Leugenpaleis voor ons is, zijn zij voor Amerika: een totaal nieuwe humor. Elke keer als je denkt: nu heb ik het door, vinden ze weer oneliners en situaties uit waar je versteld van staat. Als tussendoortjes: een natuurdocumentaire uit de reeks Voyager: The World of The National Geographic en een Laurel en Hardy, inclusief klassieke afbraakscène.

Het journaal zie ik het liefst op TV1. VRT-nieuwslezers mogen niet op een natuurlijke manier naar de camera lachen. VTM daarentegen, rekruteert autoshowroom-mensen. Ik vind de stroefheid van de VRT op een of andere manier vertederend en amusant.

Ik betrap me erop dat ik, als ik Birgit Van Mol een verschrikkelijk bericht zie voorlezen, vooral let op hoe haar boezem geaccentueerd wordt door de blouse die ze draagt. Als ik zap, blijf ik enkel bij een Duitse zender hangen als een van hun ongelooflijk geile omroepsters in beeld is. Duits kan in hun mond plots een heel zwoele taal worden. Liever dat dan een soft-erotisch programma op VT4. Alleen een 13-jarige vindt zoiets opwindend, toch?

Na het nieuws kies ik voor een heruitzending van de allereerste Pak de Poen Show met de broers Verreth. Betere comedy kan je niet bedenken: het toestel voor het telefoonspelletje dat het niet doet, de presentator die z’n briefje niet kan aflezen omdat hij z’n bril vergeten is, kwisvragen die zo dubbelzinnig zijn opgesteld dat er meerdere juiste antwoorden mogelijk zijn, Jo De Meyere die zich ineens laat kennen als iemand die niet tegen z’n verlies kan omdat de afstandsbediening van z’n autootje het laat afweten…

Alles Kan Beter mag ook niet op m’n avond ontbreken. Omdat het geen last had van de middelmatigheid waaronder bijna alle andere programma’s van eigen bodem gebukt gaan. De tv-makers willen hier koste wat het kost toegankelijk blijven. Onze talkshows zijn halfslachtig. Ik haat het veel gehoorde zinnetje: “Daar op ingaan, zou ons te ver leiden”!

Het summum is voor de late uurtjes: een documentaire, bijvoorbeeld over de Grieks-orthodoxe monniken in de woestijn. Ik heb eigenlijk een heel rare smaak. We zijn dan ook verplicht thuis twee tv-toestellen te hebben. Ik zit vaak afgezonderd te kijken. Verstoten door m’n vrouw en dochters.

Naast het componeren van tv-tunes en het schrijven van nummers voor derden, is Jan Leyers momenteel vooral druk bezig met My Velma, die de debuut-cd “Exposed” uit heeft.

ONDER REDACTIE VAN LENE KEMPS,Peter Van Dyck