POUSSE-CAFE

LENE KEMPS

HET MISST WEER

De jaarlijkse Miss Mannequin-verkiezing in Roeselare heeft ondertussen een topmodel (Ingrid Seynhave) en enkele Miss Belgiës (Veronique De Cock…) opgeleverd. De top-drie van dit jaar ? Albena Dullers (links) : “Ik hou van kunst en kan als mannequin schoonheid in de wereld brengen” ze zei verleden jaar exact hetzelfde. De blonde winnares Fanny Kesteloot (midden), met haar vijftien jaar de jongste van de groep : “De modellenwereld trekt me enorm aan. ” En eredame Cindy Martens (rechts) : “Ik werk nu al af en toe, misschien zit er wel iemand in de zaal die mijn carrière nog een stapje kan verder helpen. “

ONTWERP JE EIGEN TROUWJURK

“De wedstrijd was nog niet officieel geopend, of we kregen al schetsen en aanvragen binnen”, zegt Pol Dewael, persattachée voor de beurs Trouw ’96. “Blijkbaar zijn er een heleboel kreatieve bruiden die in de winkel niet vinden wat ze zoeken. ” Trouw ’96 geeft drie bruiden de kans een jurk naar eigen ontwerp te laten uitvoeren. Er wordt voor alles gezorgd, van de stoffen tot de realizatie in het atelier. Droomt u van een reuzegrote hoepelrok en gigantische pofmouwen ? Van een Hollywoodjurk met duizelingwekkend decolleté ? Of van een koekjes-kleed dat u tijdens het feest gewoon opeet ? Stuur voor 20 januari ’96 een gedetailleerd ontwerp, met vermelding van materiaalkeuze naar IPC. Een jury van vakmensen zal de drie meest originele outfits selekteren. De winnaars worden bekendgemaakt op 2 februari.

Ontwerp je eigen trouwjurk, info en deelnemingsformulier : IPC, Oosterzeleweg 3/11 in 9230 Wetteren. tel. (09) 369.38.32. Fax : (09) 366.18.47.

Trouw Marriage ’96, Heizel, Paleis 1, van 2 t/m 4 februari ’96.

VERKOCHT !

“Een uniek gebeuren. Het is de eerste keer dat zo’n veiling plaatsvindt en we zijn aangenaam verrast, zowel door de giften van schrijvers en uitgeverijen als door de reakties van het publiek, ” aldus Jef Maes. In de pas gerenoveerde kelder van boekhandel De Groene Waterman worden literaire curiosa geveild. “Het opknappen van de kelder heeft een smak geld gekost”, aldus Maes. “Het is de bedoeling om bekende en vooral minder bekende schrijvers ruimte te bieden om lezingen te geven. We zijn ook van plan er literaire debatten te organizeren. Met de opbrengst van de veiling willen we een deel van de verbouwingskosten rekupereren. “

Het kruim van de Vlaamse literatuur schonk mooie, kostbare, zeldzame en vaak ook lieve objekten. Kamiel Van Hole gaf zijn eerste schoentje weg en schreef op de onderkant ervan : “Waarmee de reisschrijver zijn eerste stappen deed. ” “Biezonder mooi is dat de auteurs hebben beschreven wat het objekt voor hen betekent”, zegt Maes. “Je krijgt er telkens een verhaaltje bij. Zo schonk Marcella Baeten een bloeze waarin ze poseerde op de achterflap van haar drie romans. Ze kocht die bloes met een bon van 2500 frank, haar eerste literaire prijs. Het kledingstuk is een stuk van haar hart, schrijft ze. “

Andere curiosa : het kinderschriftje van Erik Vlaminck, de regenjas (foto) van Luuk Gruwez (Maes : “Zijn handelsmerk, hij heeft hem de voorbije tien jaar op alle poëzievoordrachten gedragen. “) ; de Gouden Tien-voor-taal-pen van Kristien Hemmerechts ; een handgeschreven blad uit “Goud” van Jef Geeraerts ; een bibliofiele uitgave van “Indische tuinen” van Adriaan van Dis (foto), genummerd en getekend ; twee boeken van Tom Lanoye die nooit de winkel hebben gehaald en zijn uitgegeven op slechts driehonderd eksemplaren en ga zo maar door. “Dit is echt iets voor literatuurliefhebbers en verzamelaars”, zegt Maes. “Wat de veiling kan opbrengen ? Geen idee. We hebben geen enkel vergelijkingspunt. We zijn net zo benieuwd als u. “

Veiling van literaire curiosa, 25 november, 20 uur, in de kelder van De Groene Waterman, Wolstraat 7 in Antwerpen. tel. (03) 232.93.94.

HALLO !

Vroeger werden in de 17de-eeuwse Sint-Goriks Hallen groenten, vlees en vis verkocht. Daarna bleef het mooie gebouw jaren leeg en verschillende pogingen om er een Brusselse Covent Garden van te maken, mislukten. Op 25 november waagt een Britse ondernemer, Matt Winton, een nieuwe poging om het gebouw leven in te blazen. “Voor mij is deze buurt de Soho van Brussel”, zegt hij. “Er zijn mogelijkheden, maar er is een extra impuls nodig. ” Winton is de 22-jarige zoon van een Engelse immobiliënmakelaar. Hij ontdekte het gebouw vijf jaar geleden en heeft al die tijd gewerkt aan de juiste relaties om er een “interaktief winkelcentrum” van te maken. Winton ziet het groot. Hij wil er mode, voeding, kunst en cafés in onderbrengen. Op de benedenverdieping sport, vrije tijd en fun. Op de eerste verdieping zaken met een ernstige design-aanpak. In de kelder een exclusieve nachtklub. En ergens middenin misschien nog een sushi-bar. “Twintig jaar geleden geloofde niemand in Covent Garden”, zegt hij. “Het was een groot leeg gebouw waar mensen bang van waren. Nu is de hele buurt opengebloeid. ” Winton is geldschieter en ideeën-leverancier, Marc Rosman is de Brusselse manager van het gebouw. “Alle reakties zijn positief”, zegt hij. “Brussel heeft een beetje aktie nodig. “

Opening Sint-Goriks Hallen, Sint-Goriksplein in 1000 Brussel, vrijdag 24 november, 20 u.30.

OP HET NACHTKASTJE VAN KIKI ROGGEMAN

Enkele jaren geleden heb ik The Backlash van de Amerikaanse journaliste en Pulitzerprijswinnares Susan Faludi gekocht omdat ik van dichtbij de teorievorming over feminisme volg. Backlash betekent zoveel als terugslag of weerslag. Faludi’s stellingname the undeclared war against women werd de ondertitel van haar boek. Typische “backlash praatjes” van bij ons zijn opmerkingen als : het feminisme heeft afgedaan, de vrouwenbeweging heeft haar beloftes niet waargemaakt, vrouwen zijn niet langer geïnteresseerd in de emancipatieproblematiek. Faludi probeert te achterhalen waar die terugslag vandaan komt en doorprikt een aantal mytes, die in de jaren tachtig de kop opstaken. Zo is er het cliché van het eeuwige vrouwelijke : vrouwen zijn nu eenmaal anders en zullen altijd anders blijven. Een andere myte is dat vrouwen helemaal geen carrière willen maken ; nu ze alles hebben wat ze willen, zijn ze niet gelukkig en zouden ze het liefst willen trouwen en moeder worden. In hun carrière stoten ze trouwens toch niet door omdat hun natuur hen daar nu eenmaal niet toe heeft voorbestemd, enzovoort. Volgens Faludi wordt dit soort opmerkingen uit de hoed getoverd om op een gemakkelijke manier een aantal gangbare trends uit te leggen. Het “vrouwen willen terug naar de haard”-idee sluit perfekt aan bij het cocoonfenomeen verkondigd door Faith Popcorn. Backlash talk leidt tot dubbelzinnig feminisme waarbij Faludi een beschuldigende vinger uitsteekt naar de media die trends lanceren en in stand houden zonder enige basis of ernstig onderzoek. Feit : vrouwen willen liever thuisblijven, willen geen politieke carrière, verkiezen deeltijds werk. Cijfers bevestigen dit. Maar die cijfers verwoorden niet zozeer wat vrouwen willen, maar veeleer het feit dat hen in deze samenleving weinig keuze wordt gelaten, zodat ze bepaalde ambities moeten inkrimpen. Backlash-praatjes zijn erop gericht om vrouwen af te remmen, een typische reaktie in tijden van ekonomische krisis. Sociale onzekerheid en werkloosheid zijn acute problemen en het terugdringen van de vrouw wordt als een praktische oplossing gezien. En ja, omdat de vrouwenproblematiek nog steeds niet als een algemeen maatschappelijk probleem wordt gezien, zou ik The Backlash misschien wel aan mannelijke lezers willen aanbevelen. (MW)

Kiki Roggeman is hoofdredaktrice van het feministisch tijdschrift “Schoppenvrouw” en docente aan de Antwerpse Autonome Hogeschool.