POP

FOO FIGHTERS

In het biootje bij “Foo Fighters” (* * * Roswell Records), het titelloze debuut van de gelijknamige band, schrijft Dave Grohl (nu gitarist, voorheen drummer bij Nirvana) : “Na de dood van Kurt, was ik in de war. Doorgaan leek zinloos. Ik zou altijd die jongen uit Cobains bandje zijn. Ik wist niet eens of ik nog zin had om muziek te maken. En toen kreeg ik een postkaartje van 7 Year Bitch, een andere band uitSeattle die een groepslid verloren had. Ze schreven : “We weten wat je nu doormaakt. De zin om muziek te spelen, is wég. Maar hij komt terug. Maak je geen zorgen. ” Die brief heeft mijn leven gered, want hoezeer ik Kurt ook miste, ik wist dat er maar een ding was, waar ik in de wieg voor gelegd was hoe clichématig dat ook klinkt : muziek. ” “Foo Fighters” klinkt dan ook niet toevallig als een wedergeboorte. Grohl heeft de drumkit geruild voor zijn eerste instrument en een kollektie songs geschreven die elkaar ontmoeten halverwege tussen de Beatles en Nirvana (qua zang is Cobain nooit ver weg). Tekstueel moet hij hier en daar een ei leggen, maar het speelplezier is manifest. Samen met Pat Smear (Nirvana-associé) en twee ex-leden van Sunny Day Real Estate er is maar één gastoptreden : Greg Dulli van de Afghan Whigs heeft Grohl een popfuzz-plaat gemaakt waarmee hij tegelijk wil afrekenen met De Legende, en een eigen identiteit creëren. Dat zoiets met de obligate aarzelingen gepaard gaat zeker in het licht van wat gebeurd is , is hem daarbij vergeven.

SOLO-VROUWEN

Niet zonder enige emotionele moeite heeft Natalie Merchant zich losgemaakt van 10.000 Maniacs. Met evenveel innerlijke worstelingen heeft ze eindelijk “Tigerlily” (* * * * Elektra) gebaard. Het was vermoedelijk dom om een drastische ommezwaai te verwachten en die is er dan ook niet gekomen, op een paar bredere, forsere, zeg maar bijna-rockende arrangementen na. Maar dat neemt niet weg we nemen gewis aan hiermee volstrekt onhip te zijn dat dit een verdomd schoon plaatje is : Merchant is en blijft de ongekroonde koningin van de intieme ontroering, van de pracht op de vierkante centimeter, de toeverlaat van het studentenkamertje.

Wie zijn dromerigheid iets excentrieker wil, wijkt best uit naar Kendra Smith, voorheen onder meer prezent bij The Dream Syndicate. Haar solo-debuut “Five ways of disappearing” (* * * 4AD) biedt bijwijlen de eterische, middeleeuwse pracht zo typisch voor het betreffende platenlabel, maar zet de luisteraar ook geregeld op het verkeerde been. Een intrigerend avontuur is dan zijn deel.

EN DAN OOK

– Buckshot LeFonque : “Buckshot LeFonque” (* * * * Columbia). Jazz-puristen waren niet te spreken over dit projekt van Branford Marsalis, maar de rest van de mensheid was extatisch bij het eklektisch meesterwerkje, waarop jazz, acid, funk, hiphop en poëzie elkaar vonden. Ter gelegenheid van hun passage op 14/7 in de Mirano, Brussel, is de cd heruitgebracht, met als extra een tweede cd waarop remixes, extended mixes en live-versies staan (en niet van de minste ook).

– Burma Shave : “Zeal” (* * * SQT). Op hun tweede klinkt deze Haagse formatie een stuk minder crossover, maar daarom niet minder krachtig (al behoort de ballad “Violet is your colour” tot de manifeste hoogtepunten). Bijtende gitaar, strakke nummers, knappe sound. Burma Shave is de hele zomer plusminus wekelijks op een Belgisch festival mee te maken.

– Dr. John : “Afterglow” (* * * Blue Thumb). Op deze cd brengt Doc een hommage aan de muziek van eind de jaren ’40, begin fifties met door Tommy LiPuma vlekkeloos geproduceerde standards van Louis Jordan, Duke Ellington, Irving Berlin en enkele songs die hij zelf heeft gepend in illo tempore. Dr. John treedt op 16/7 op in het Casino Kursaal van Oostende.

– The Murmurs : “America” (* * MCA). Wie gek is op Indigo Girls, maar z’n stuff iets harder/weirder wil, wordt op zijn wenken bediend door de vrouwen Heather en Leisha, zijnde The Murmurs.

– Paul Weller : “StanleyRoad” (* * * Go Discs). Decome-back kid blijft het waarmaken. Ook “Stanley Road” bewijst dat Weller zich heeft ontpopt tot een van de vaste waarden in de rock anno nu. Warm, funky bruin, autobiografisch, intelligent en smaakvol. Weller logeert deze zomer permanent in België en speelt onder andere op 21/7 tijdens hetBeach Festival in Zeebrugge, op 11/8 in Dessel en op 14/8 tijdens Marktrock Leuven.

JACKY HUYS

Foo Fighters : het Leven Na Kurt.

DE AFREKENING

1. (1)Stories – Therapy ?

2. (2) Buddy Holly – Weezer

3. (4) Immortality – Pearl Jam

4. (3) Hold me, thrill me, kiss me, kill me – U2

5. (10) Honey white – Morphine

6. (7) Misery – Soul Asylum

7. (8) Black steel – Tricky

8. (19)Summer – Buffalo Tom

9. (9) Drink the elixir – Salad

10. (11)This is a call – Foo Fighters

11. (14)Everything Zen – Bush

12. (5)Doll parts – Hole

13. (6)Bad time – The Jayhawks

14. (20)Evidence – Faith No More

15. (13)Hotellounge – dEUS

16. (24)Fake plastic trees – Radiohead

17. (29)Downtown – Neil Young

18. (12)Army of me – Björk

19. (15)When I come around – Green Day

20. (-)Gotta get away – Offspring

21. (16)I Alone – Live

22. (22)Off the hook – Dildo Warheads

23. (25)C’mon Billy – PJ Harvey

24. (21)Ono Soul – Thurston Moore

25. (18)Where did you sleep last night – Nirvana

26. (26)Rattled by la rush – Pavement

27. (-)Naked – Reef

28. (-)Who’s the criminal – Ashbury Faith

29. (-)Common people – Pulp

30. (17)Self esteem – Offspring

(02/07/95)