Aan de andere kant van het gamma staat de Rolls-Royce Park Ward, genoemd naar de koetswerkbouwer die zovele Rollsen van een kleedje heeft voorzien. De meer dan zes meter lange Rolls zal op een oplage van niet meer dan 20 exemplaren worden gebouwd, maar die twintig kopers zullen dan wel de créateurs zijn van hun ?eigen” meesterwerk. Ze kiezen niet alleen uit een gamma van accessoires waarin o.m. een televisie en een video zijn te vinden, maar kunnen achterin ook nog een bureau laten installeren of de stoelen laten hertekenen om zodoende tot een echte en functionele vorm van personalisering te komen.

Het achterste compartiment kan met vijf stoelen worden uitgerust zodat een conferentieruimte ontstaat. Jim Orr, directeur-generaal van Mulliner Park Ward, de koetswerkdivisie van beide merken, spreekt van een resultaat dat voor de eigenaar als een ‘ervaring op een vliegend tapijt’ wordt omschreven, maar dan wel op maat van de klant. Door buitenstaanders wordt nogal eens met gemengde gevoelens op dit soort kunststukjes neergekeken. Gevoelens waarin bewondering maar ook afgunst en misprijzen met elkaar bekvechten. De waarheid is dat het bedrijf als één der laatsten in het vak een zekere traditie van ongeëvenaard vakmanschap weet hoog te houden, maar dan wel gekruid met een flinke portie spitstechnologie. Voor die cocktail bleken in ons land vorig jaar 24 kopers te vinden en dat is een opvallend aantal als men weet dat er in heel Europa maar 230 exemplaren werden verkocht. Voor de goede verstaander moet daar worden aan toegevoegd dat Groot-Brittannië waar 493 Rollsen en Bentleys aan de man werden gebracht niet tot Europa ( The Continent) gerekend wordt. Die eigenaars bezitten ?niet alleen maar geld met hopen”, ze houden door hun warme belangstelling voor beide merken een uniek arsenaal handarbeiders aan het werk waarvan de kunde en de ervaring door steeds minder mensen kan worden geapprecieerd wegens onvoldoende kennis van zaken en het ontbreken van een geoefend oog voor detail.

Kortom, we mogen ons niet laten leiden door ons vooroordeel dat het kopen van dure wagens van een soort gratuite verspilling zou zijn. Nergens worden meer manuren in een auto gestopt dan bij Rolls-Royce, nergens bereikt het vakmanschap een hoger niveau en dat kan alleen door de ?sponsoring” van de 1556 kopers die vorig jaar wereldwijd bereid bleken een cheque te tekenen. Zelf konden we de Bentley Continental T nog niet rijden, maar Georges Keller, Rolls Royce’s senior executive corporate affairs, sprak de hoop uit ons dit genoegen over een paar maand te kunnen gunnen. Als we de wagen voorgoed willen houden, moeten we 200.000 Engelse pond (iets meer dan negen miljoen frank) meebrengen.

PIERRE DARGE