Paranormaal

Professor Ali maakt zich sterk dat hij mijn verloren liefde kan terugbrengen. “Niet tevreden, geld terug”, verzekert hij mij middels een strooibriefje bij de ochtendpost. Mijn god, hoeveel geliefden moeten er niet stuurloos langs Vlaanderens wegen dwalen als de eminente geleerde er een dagtaak aan heeft om ze weer huistoe te drijven. Niet met een ordinaire gps, maar met zijn Gave. Helaas is mijn fiducie in het bovennatuurlijke eerder beperkt. Handlezers, intuïtieve masseurs, klankschaalstrelers en kwekers van Keltische levensbomen, ze hebben een kwaaie klant aan mij. En als in dit eigenste blad de Draken weer eens een mooie promotie voorspeld wordt, haal ik berustend de schouders op. Want voor hetzelfde geld ben ik een Slang, met die Chinezen weet je maar nooit.

Helemaal te dol is zo’n beurs waar al die paranormale patjepeeërs bij elkaar zitten : de sjamanen, zweethutnepindianen en tarottentrekkers. Verenigd door één zeer aardse betrachting : sukkelaars die met hun miserie geen blijf weten het geld uit de zakken te kloppen. In een zeer perverse bui wil ik ook wel eens naar “de portaalsite voor spirituele mensen” surfen. “Als roots van verschillende culturen voorspelt Sabina uit Eeklo u feilloos de toekomst”, belooft een exotische juffrouw mij enigszins cryptisch. Maar ik zou ook te rade kunnen gaan bij Chrisje, de Vlaamse Jomanda, of Mevrouw Elilies, het bekende medium uit Lede. Of bij Madame Sissy, “de kaartlegster met een Zuid-Amerikaanse roots (sic) die als geen ander de Santeria Cubana beheerst”. Op hun foto zitten bijna al die bekende media met de telefoon tegen hun oor, alsof ze in de daluren een directe lijn met de bovenwereld hebben. Jaren geleden voorspelde een handlezeres mij het ware levensgeluk met een oudere man met zilvergrijs haar. Achthonderd oude Belgische ballen was ik kwijt en ik kom alleen jonkies tegen. Waar is Bo Coolsaet als je hem nodig hebt ?

Nog meer verwarring is mijn deel sinds ik er via een astrologische website achterkwam dat ik in mijn vorig leven een man was. Lijkt me niet meer dan billijk, dat je de twee versies mag uitproberen. Maar dan begint het : ik was een priester. Of misschien wel een bibliothecaris of houder van stamrelikwieën. In elk geval in het ‘moderne’ Borneo van omstreeks 575. Wat toch wel een aantal vragen oproept. Was de afdeling zelfhulpboeken daar wel voldoende gestockeerd ? En is het normaal dat ik daarna een eeuw of veertien op reïncarnatie moest wachten ? Zelfs bij een staking van de brandweer zit je in Zaventem niet zo lang in transit. Maar mijn psychologisch profiel van destijds klopt nog altijd : onverdroten op zoek naar waarheid en wijsheid, vriendelijk en medelijdend ten opzichte van anderen. Stamgenoten zagen mij als een idealistische wegwijzer naar de toekomst. Nog geen haar veranderd dus.

Info : www.paranormica.be, users.pandora. be/gad/re/nederlands.html.

Linda Asselbergs