Leen Creve Interieur- en designjournalist 

Toegegeven, het had vroeger mogen gebeuren, maar pas deze zomer las ik het cultboek On the Road van Jack Kerouac helemaal uit. Om mijn traagheid goed te maken, greep ik meteen naar The Original Scroll, de uitgave die het nauwst aansluit bij het origineel : de veertig meter lange rol papier die Kerouac in 1951 koortsachtig voltikte. Op die manier wordt het boek een bijna ratelend verslag mĆ©t spelfouten over de non-conformistische beatnikgeneratie die op zoek gaat naar zelfexpressie en ‘metafysische werkelijkheid’. Dat gebeurt door eindeloze filosofische gesprekken – al dan niet onder invloed – en door in de VS rond te trekken op zoek naar levenservaringen. Het boek heeft verschillende generaties geĆÆnspireerd en doet dat nog steeds (het is ondertussen als luisterboek verschenen). ” Why think about that when all the golden land is ahead of you and all kinds of unforeseen events wait lurking to surprise you and make you glad you’re alive to see ?” is een zin die het boek typeert. Een zin die het vogelvrije on the road-gevoel perfect uitstraalt ook. Het is een levenshouding die velen zich enkel op vakantie kunnen of willen permitteren.

Mijn vakantie was in ieder geval niet erg rock-‘n-roll. Elke dag zag er hetzelfde uit. Ontbijt, wandelschoenen aan, een uur of vier steil omhoog stappen, picknick op de top of aan een meer of een col, siĆ«sta, en vervolgens langs een ander pad de berg weer af. De volgende dag opnieuw, maar op een andere berg. Met wat geluk zagen we de berg van de vorige dag weer opduiken. En dat tien dagen op rij, in Ć©Ć©n en dezelfde vallei in Frans Zwitserland. De enige onvoorziene gebeurtenissen die zich voordeden was de passage van een marmot, een ree, een steenbok of zoveel sneeuw dat we rechtomkeert moesten maken. Wellicht valt dit voor velen onder de noemer boring ! ,maar niet voor mij. Het vakantiedoel deze zomer was niet zoveel mogelijk monumenten, musea en plekken-die-je-absoluut-gezien-moet-hebben af te vinken. Ik wilde mijn hoofd niet volproppen. Niet met andere en ongetwijfeld waanzinnig interessante culturen. Niet met nieuwe spectaculaire herinneringen en ontmoetingen. Ik wilde mijn hoofd leegmaken. Helemaal.

Daarvoor moet ik blijkbaar naar min of meer ongerepte natuurgebieden, zoals de Zwitserse bergen. Het goede nieuws is dat al die natuurpracht door de Zwitsers met respect behandeld wordt. En dat werpt vruchten af. Het land staat op nummer twee in de wereldwijde 2010 Environmental Performance Index (EPI). In die index worden voor meer dan 160 landen parameters vergeleken die de milieugerelateerde volksgezondheid en de levensvatbaarheid van het ecosysteem meten. Het is goed leven in de gezonde berglucht, dus.

Maar de allerhoogste ecologische score kreeg IJsland, dat in diezelfde EPI op nummer 1 staat. Met dat land zijn we zeven weken geleden de Knack Weekend zomerreeks gestart. Ondertussen is dit het laatste nummer uit die reeks en dat betekent ook : de laatste illustratie van Khuan+ktron op de cover. Zijn landkaarten zijn niet alleen door onze lezers opgemerkt, ze leiden sinds enkele weken online een eigen leven. Internationale blogs over illustratie en grafische vormgeving pikten onze covers op. Een kort interview met de illustrator en links naar die blogs en de reacties uit alle hoeken van de wereld vindt u via www.knackweekend.be.

leen.creve@knack.be

Leen Creve

Deze vakantie wilde ik mijn hoofd leegmaken. Helemaal. Daarvoor moet ik blijkbaar naar min of meer ongerepte natuurgebieden, zoals de Zwitserse bergen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content